Olivier Plancke
Op één avond draait Paul Gheysens de hele realiteit van Marc Overmars om. Maandenlang moest hij uitleggen waarom er geen geld was, nu krijgt hij plots tien miljoen in de schoot geworpen. Voor de buitenwereld is dat goed nieuws, maar voor Overmars begint de echte druk nu pas.
LEES OOK: 'Overmars op dreef: Antwerp all-in voor oude bekende?'
Van lege kas naar bom van tien miljoenVan praktisch geen budget in de zomermercato naar 10 miljoen in januari. Voor de ene helft van de supporters is dat pure opluchting – eindelijk wordt er geïnvesteerd in een veel te dunne en kwalitatief beperkte kern.
Voor de andere helft wringt het: hoe kan een club die amper een paar maanden geleden nog op zwaar de rem stond qua financiën, plots weer met miljoenen beginnen zwaaien?
Vorige zomer hield Antwerp de knip op de financiën. De club stapelde de verliezen op: in 2022-2023 dook de club zo’n 46 miljoen euro in het rood, en maakte in 2023-2024 nog steeds rond de 12 miljoen verlies.
Champions League-inkomsten en dure uitgaande transfers beperkten de schade, maar de slotsom bleef dezelfde: de club heeft meer kosten dan ze centen binnenkrijgt.
Tribune 2 als gok: hoe ver kan Gheysens gaan?
Daarbovenop leende de club miljoenen bij een Brits hefboomfonds om zowel Tribune 2 als de dagelijkse werking te financieren, tegen stevige voorwaarden en een rente rond de tien procent.
Het kostenplaatje van Tribune 2 wordt geraamd op zo’n 12,5 miljoen euro; de club rekent op meer abonnementen, duurdere zitjes en vollere matchdagen om die lening in een paar jaar terug te betalen.
In dat licht was de zomermercato bijna logisch. Antwerp moest verkopen, loonmassa drukken en voorzichtig inkopen. Sportief voel je dat nu nog altijd: een kern die te smal en kwalitatief te beperkt is.
Overmars onder hoogspanning na ‘cadeau’ van Gheysens
Marc Overmars is een belangrijke factor in dit verhaal. Hij moest lange tijd eerst geld binnenhalen via uitgaande transfers. De man die ooit bekend stond om zijn neus om talent aan te kopen moest nu vooral verkopen, marge creëren en de sportieve ambities in lijn brengen met de budgetten.
En dan is daar de wil van Paul Gheysens in de catacomben van de Bosuil: tien miljoen euro wordt vrijgemaakt voor spelers, “omdat hij het niet meer kon aanzien”. In elke linie komt er versterking, klinkt het.
Tribune 2 staat er, de inkomsten uit extra stoeltjes en duurdere tickets is concreter dan een jaar geleden. De grootste bouwfacturen zijn ingecalculeerd. Daarnaast heeft Antwerp dankzij uitgaande transfers en Champions League-premies de ergste brandjes op korte termijn geblust en de UEFA overtuigd dat de cijfers gezonder zullen kleuren.
Dat creëert ruimte om opnieuw – beperkt – te investeren in het sportieve, zeker als je gelooft dat betere resultaten zichzelf terugbetalen via play-offs, Europese kwalificatie en nog meer inkomsten in een voller stadion.
Tien miljoen euro: nu móét Overmars raak schieten
In de Belgische context is tien miljoen voor een wintermercato gigantisch. In de zomer kon Overmars zich nog verschuilen achter de financiële rem: er was geen ruimte, hij moest vooral creatief zijn met huurdeals, transfervrije en/of onbekende spelers en interne doorgroei van jongeren.
Nu krijgt hij – als de belofte van Gheysens wordt waargemaakt – opnieuw buskruit op de transfermarkt. Maar ook dat komt met een prijs. Tien miljoen in de handen van een technisch directeur is een morele verplichting om meteen raak te schieten. Eén mislukte toptransfer of een dure bankzitter voelt in deze context als pure kapitaalvernietiging.
