Olivier Plancke
Noa Lang krijgt het hard te verduren in Napels: Antonio Conte zette hem publiek op zijn plaats. De coach hamert op arbeid en discipline, terwijl Lang zich afvraagt wat hij “nog meer moet doen”. Italiaanse media ruiken bloed: van bankzitter tot mogelijke wintertransfer. Wat wordt het: comeback onder Conte, of een exit met gedonder?
Conte haalt snoeihard uit
Na de 6-2 vernedering tegen PSV Eindhoven schuift Noa Lang voor de camera. “Ik heb hem één keer gesproken,” zegt hij over Antonio Conte. “Ik train hard. Ik weet niet wat ik nog meer moet doen.” Het is een zinnetje dat niet alleen in Eindhoven blijft hangen, maar via Italië de hele Europese voetballerij rondzingt.
Op een avond waarop Napoli structureel uit elkaar werd gespeeld, bleek Lang net iets te gul voor de microfoon. Om de Nederlandse aanvaller te begrijpen, keren we terug naar juli dit jaar. Lang tekende Lang een meerjarig contract in Napels na een transfer van grofweg vijfentwintig tot achtentwintig miljoen euro.
Voor Napoli was dat een belangrijke investering, voor Lang de langverwachte sprong uit de Eredivisie naar de een vaste klant in de Champions League. Het plaatje klopte perfect—op papier. In de praktijk bleek het Italiaanse regime van Conte minder vergevingsgezind: voetbal is hier arbeid vóór esthetiek, hiërarchie vóór bravoure.
Bovendien offert Conte vaak de vleugels op voor een centraal middenveld met 4 pionnen, wat de kansen van Lang - en ook David Neres - beperkt. En dus bleef Lang—tot zijn eigen frustratie—meestal invaller in Napels.
Genadeloze repliek van Conte laat niets aan verbeelding over
Conte’s repliek op de uitspraak van Lang was even voorspelbaar als genadeloos: “Noa moet werken; anders blijft hij op de bank.” Het is de taal van de coach. Conte bouwt aan structuur en discipline; wie daarin meegaat, overleeft. Wie moppert , vindt een gesloten deur. Op dit niveau is er geen plek voor publieke twijfel aan de coach, zéker niet na een 6–2-afstraffing.
Ook Conte’s andere quote richting Lang niet vergeten: “Goede zanger/danser, maar ik wil een goede voetballer” en “In Italië is het anders dan in Nederland.” Theo Janssen, Ronald de Boer en Wesley Sneijder speculeren al dat Lang snel zou kunnen vertrekken; Italiaanse sites pikken zelfs een mogelijke lening in januari op. Media smullen ervan, maar is een “bliksemtransfer” dan logisch?
Maar trek de lijn door: Napoli betaalde een stevig bedrag voor Lang, gaf hem een lang contract en zal sportief én financieel gezichtsverlies willen voorkomen. Een onmiddellijke winterhuur terug naar de Eredivisie of elders is ondenkbaar –tenzij de relatie echt onherstelbaar schuurt. Tot nu toe is het vooral rumoer.
De clash tussen bravoure en arbeidsethos
Noa Lang is een speler van flitsen, frictie en flair. Hij is vaak de vonk én soms het lont. Diezelfde persoonlijkheid die hem draaglijk brutaal maakt, botst in Napels op de hardwerkende cultuur die “spreken is zilver, zwijgen is goud” uitdraagt. De keuze die Lang nu heeft, is simpel: zwijgen en spelen of een vertrek forceren..
Als Lang wil blijven, dan moet hij niet meer praten over de trainer, maar lopen totdat hij erbij neervalt zoals Conte dat vraagt. Dat brengt hem dichter bij speelminuten, het herstel van zijn imago en — niet onbelangrijk — bij Oranje richting het WK 2026. Zijn eigen motivatie om via Napoli het WK te halen is bekend, maar op dit moment werkt elk interview hem tegen.
Lang kan ook een exit forceren, maar dat heeft gevolven: Napoli gaat geen cadeaus uitdelen na zo’n investering. Een verhuur wordt pas reëel als Conte en de clubleiding vinden dat het helemaal op is. En wie denkt dat de oplossing automatisch “terug naar PSV of Ajax” is, onderschat de Italiaanse trots én het financiële plaatje.
