Dankzij een vlotte 4-1 zege tegen KV Kortrijk dook Anderlecht alsnog met een ietwat goed gevoel de interlandbreak in, maar van een hoerastemming is nog steeds allerminst sprake in Neerpede. De adempauze in het helse schema komt voor Peter Verbeke en co dan ook goed van pas om hun beslissingen van afgelopen zomer eens grondig te evalueren. En daarbij liefst meteen de nodige lessen te trekken met het oog op de komende wintermercato.
Eind augustus was er nog geen enkel vuiltje aan de lucht. Ondanks een uitschuiver tegen Cercle Brugge begon Felice Mazzu tenslotte prima aan zijn opdracht als trainer van Paars-Wit. Een loodzware taak, want het vertrek van zijn voorganger Vincent Kompany lag bij velen zwaar op de maag. Toch leek de wonderdokter van Union goed op weg om de magie van een aantal kilometers verderop mee te nemen naar het Lotto Park. Het feestgedruis na de Conference League-kwalificatie tegen Young Boys Bern deed zelfs wat denken aan de sfeer die vorig seizoen heerste in het Dudenpark. Met zes overwinningen in zeven wedstrijden bleek Mazzu, weliswaar geholpen door de matige tegenstanders, prompt zowaar de best debuterende RSCA-coach sinds de eeuwwisseling.
REALITY CHECK
Bovendien kreeg de jeugd volop kansen en oogde de opstelling vaak vrij aanvallend. Hoewel het niveau nog wat naar omhoog mocht worden gekrikt, geraakten zo zelfs de grootste sceptici stilaan overtuigd. Plots oogde de toekomst opnieuw rooskleurig. Net zoals in 2018, toen Hein Vanhaezebrouck vlot uit de startblokken schoot, volgde echter al snel een harde reality check. Uitgerekend een nederlaag in de Brusselse derby luidde de malaise in. Anderlecht versloeg vervolgens dan wel nog Silkeborg, in de eigen competitie bleken ook AA Gent en Westerlo te sterk. Met tevens nog draws tegen OH Leuven en Steaua Boekarest was de crisis compleet. De driepunter tegen Kortrijk kwam daarom geen moment te vroeg voor Mazzu, op wie de druk reeds stevig toenam. Van buitenaf althans, de morrende tribunes voorop.
Intern geniet de T1 wél nog voldoende steun: voorlopig staat hij niet ter discussie. Verbeke en Wouter Vandenhaute zouden na de soap omtrent zijn komst dan ook gezichtsverlies lijden door Mazzu enkele maanden later alweer op straat te zetten. De vraag is overigens of ze zelf wel alles in het werk stelden om hem van de geschikte kleedkamer te voorzien. Een exacte kopie van de spelerskern die hij bij Union tot zijn beschikking had hoefde niet, maar dat hij dezelfde ideeën zou proberen te implementeren was toch van tevoren duidelijk. Mazzu, die wel aangaf eveneens de filosofie van Kompany deels te willen voorzetten, vertelde zelfs expliciet dat hij zijn eigen visie dit keer niet zou verloochenen. Een fout die de Italo-Belg eerder bij Genk al eens maakte. Afwijken van zijn succesformule was dus uit den boze.
GEMIS VAN GOMEZ
De voorbije weken werd druk gediscussieerd over de Paars-Witte veldbezetting. Een 3-5-2, precies de formatie waarvan Kompany ooit nog voorspelde dat zijn opvolger ze zeker niet zou hanteren. Toch lijkt Mazzu niet van plan om zijn recept overboord te zwieren. De trainer heeft dan ook niet de aangewezen ingrediënten om het ineens over een andere boeg te gooien. Zo voelt het merendeel van de offensieve pionnen zich beter in zijn sas in de as van het veld. Francis Amuzu, die zijn vorm van in de eerste weken niet meer kon doortrekken en tot overmaat van ramp zopas een blessure opliep, en de piepjonge Julien Duranville zijn zowat de enige echte wingers in de selectie. Achterin ongeveer hetzelfde verhaal: veel weliswaar polyvalente centrale verdedigers, behalve Michael Murillo weinig tot geen natuurlijke backs.
Opvallend is vooral dat Anderlecht de miljoenen voor Sergio Gomez, die als fullback als gegoten had gepast in het systeem van Mazzu, niet aanwendde om een volwaardige vervanger aan te trekken. Een vergissing van formaat, zo blijkt. In plaats daarvan legden de Brusselaars al hun eieren in het mandje van Amuzu, ondanks zijn razende start niet meteen de meest ideale kandidaat voor de vacature. Nu hij een tijdje in de lappenmand ligt moet Mazzu, die geen rechtstreekse doublure voorhanden heeft, bovendien creatief uit de hoek komen. Duranville en Noah Sadiki, opgeteld twee jaar jonger dan Jan Vertonghen, lijken zowat de enige opties. Dan toch maar beter gecasht en op zoek gegaan naar twee nieuwe linkerflanken, mét het gewenste profiel? Al is dat uiteraard gemakkelijker gezegd dan gedaan.
RSCA FUTURES
Per slot van rekening haalde Verbeke wel degelijk vers bloed op de flanken in huis. Helaas zijn zij tot dusver geen meevallers. Anderlecht ging vol voor jonge talenten die hoofdzakelijk werden ingekocht omwille van hun potentieel, in de hoop hen verder te ontwikkelen en net zoals Gomez op een dag met een fikse meerwaarde te verkopen. Alleen blijkt er meer werk aan de winkel dan gedacht. Op zich is het nochtans lang geen verkeerde strategie, zeker gelet op de situatie waarin de recordkampioen zich vandaag nog steeds bevindt – al is er toch alweer net iets meer mogelijk, zo getuigt de inspanning voor Vertonghen en poging om Joshua Zirkzee over te nemen. Het valt echter moeilijk te koppelen aan de uitgesproken ambities. Geen van de zomeraanwinsten slaagde er reeds in om zijn stempel te drukken.
Integendeel: van Ishaq Abdulrazak, Nilson Angulo en Moussa N'Diaye valt zelfs in de wekelijkse selectie steevast geen spoor te bekennen. Die eerste, met zijn prijskaartje van drie miljoen de duurste van het pak, liet als enige wapenfeit een rode kaart tegen Cercle noteren. Sindsdien trad hij voornamelijk aan bij de RSCA Futures, waar ook Angulo en N'Diaye zich intussen al thuis voelen. Akkoord, zij zijn eerder toekomstgerichte investeringen, maar Mazzu had ongetwijfeld ook gehoopt op meer direct inzetbare versterkingen. De meer ervaren Amadou Diawara, na drie matige optredens al out met een kwaaltje, oogt evenmin een betrouwbare kracht. En dat terwijl het sowieso nogal naïef was om vol te gokken op Adrien Trebel, wiens frêle lichaam dit keer na welgeteld 410 minuten weer bezweek, als sleutelfiguur.
STABILITEIT & KWALITEIT
Kristian Arnstad en Marco Kana blijken dan weer nog altijd niet volledig klaar voor het grote werk. Als gevolg mist Anderlecht stabiliteit in de as. Meer dan eens verliest het de slag op het middenveld. Josh Cullen past niet bepaald in het prototype van een doorsnee smaakmaker in het Lotto Park, maar stond er tenminste wel elke week. Net als Gomez werd hij niet vervangen door een even bedrijfszekere pion, een blunder die het bestuur zich eveneens mag aanrekenen. Gelukkig komt Majeed Ashimeru, voor wie de rol van Amani Lazare haast op het lijf geschreven lijkt, terug boven water. Hopelijk is ook Yari Verschaeren na zijn doelpunt tegen Kortrijk eindelijk vertrokken. Hoewel het hen soms nog ontbreekt aan de nodige defensieve reflexen, vertolkt het duo een essentiële functie in de plannen van Mazzu.
Voorin moeten zij tevens mee voor acties en offensieve ingevingen zorgen, die nu te vaak achterwege blijven. Fabio Silva kan dan wel bekoren, Sebastiano Esposito stelt daarentegen teleur – wie weet hoe het had geklikt met Zirkzee. Lior Refaelov is vooralsnog dan een betere partner. Samen zijn zij zowat de enige die de boel af en toe kunnen openbreken, alleen was de beste vorm tot zondag zelfs bij hen eventjes zoek. Van een koningskoppel zoals Deniz Undav en Dante Vanzeir is voorlopig alleszins geen sprake, ook ten opzichte van Zirkzee en Christian Kouamé boette Anderlecht in de punt eerder in aan kwaliteit. Zonder woelwater Raman mist Mazzu bovendien zijn voornaamste joker, Mario Stroeykens weegt net als zijn leeftijdsgenoten nog wat te licht. Anouar Ait El Hadj verdween helemaal uit beeld.
MONEY TIME
Verbeke en co valt hier weinig te verwijten, maar dan lijkt de concurrentie beter gewapend. Achterin oogt de spoeling zelfs na de komst van Vertonghen trouwens ook nog altijd dun. Kersvers Rode Duivel Zeno Debast houdt zich maar best een heel seizoen staande. Alles opgeteld is er momenteel geen fit tussen Mazzu en het aanwezige materiaal, wat vooral kan worden toegeschreven aan het tegenvallend aankoopbeleid. Anderlecht slaagde er niet in om gepast in te spelen op de nieuwe coach zijn vooraf bekende visie en liet hem zo enigszins in de steek. Foutjes die in januari moeten worden hersteld, zeker mocht Paars-Wit dan nog op drie fronten actief zijn – én de doelstellingen in eigen land nog binnen handbereik liggen. Na de onderbreking wacht alvast een pittig programma. Money time dus voor Mazzu. Anders betaalt hij vroeg of laat misschien toch het gelag.
AD
