Hoge pieken met diepe dalen: ook dit seizoen presteert Anderlecht erg wisselvallig. Maar bij rechtsachter Michael Amir Murillo zijn de prestaties doorgaans en overwegend negatief. Die evolutie werd vorig jaar reeds ingezet, maar bereikt dit seizoen stilaan een dieptepunt. En dat is de supporters van Anderlecht ook al opgevallen.
TELEURGANG
Statistieken en data vertellen nooit de absolute waarheid, maar ze bieden doorgaans wel een goede en betrouwbare indicatie. In het specifieke geval van Michael Amir Murillo is dat zo bijvoorbeeld. De prestaties van de rechtsachter dit seizoen zijn doorgaans bedenkelijk, enkel in de tweede helft tegen KV Mechelen haalde Murillo nog eens een acceptabel niveau. De Panamees is bezig aan veruit zijn slechtste jaargang ooit bij Sporting, en die harde stelling wordt ook effectief ondersteund door de cijfers.
In zijn seizoensdebuut (2019-2020) bij Anderlecht pakte Michael Murillo nog uit met een gemiddelde van 67 acties per wedstrijd, en dat aan een hoge efficiëntie van 64%. Het seizoen nadien (2020-2021), zijn eerste volledig seizoen als basisspeler bij Sporting, gingen zijn acties crescendo, in aantal én in efficiëntie: 71 acties per wedstrijd aan een efficiëntie van 68%. Maar dit seizoen kent Murillo een opmerkelijk vormdip. Dat kan wekelijks met het blote oog worden vastgesteld, maar ook op basis van de cijfers. Dit seizoen slaagt Murillo namelijk slechts in 59% van zijn 65 acties per wedstrijd.
PROBLEEMPOSITIE
De rechtsachter is dit seizoen een echte knelpuntpositie geworden bij Anderlecht. ’t Is zelfs dankzij de dramatische prestatie van Killian Sardella in de competitieopener tegen Union SG, dat Michael Murillo vandaag überhaupt een basisspeler is bij Anderlecht, want vorig seizoen was de Panamees al hopeloos uit vorm. Door die pijnlijke verbanning van Sardella, sinds die bewuste match tegen Union kwam hij geen énkele minuut meer in actie in de Jupiler Pro League, krijgt Murillo een vrijgeleide als certitude op de positie van rechtsachter. 
Het aantrekken van een nieuwe rechtsachter zou geen overbodige luxe betekenen in het Lotto Park, maar in de voorbije zomermercato werd er uiteindelijk besloten om het seizoen aan te vatten met de dubbele bezetting Killian Sardella en Michael Murillo. Desondanks valt er voorlopig geen beterschap te merken in de prestaties van Murillo, waardoor een ingreep in de winterse transferperiode weleens een logische zet zou kunnen zijn. Al kan de situatie nog keren, want Murillo haalde vorig weekend – net zoals alle andere Anderlecht-spelers – in de tweede helft tegen KV Mechelen wél opeens terug zijn aloude hoog niveau.
DIEPTEPUNT
In vergelijking met het vorige seizoen werd de paars-witte defensie versterkt met de komst van Taylor Harwood-Bellis, Wesley Hoedt en Sergio Gomez, waardoor Michael Murillo – door de blessure van Hannes Delcroix – als enige ‘routinier’ overblijft in de verdediging. Maar dat valt er echter niet aan te zien. De Panamees valt op door zijn tegenvallende prestaties, en hij werpt zich totaal niet op als een leider in de defensie. Die negatieve constatering kwam nadrukkelijk aan het licht in de voorrondes van de Conference League tegen Vitesse.
Samen met Wesley Hoedt was Michael Murillo tegen Vitesse één van de grote tegenvallers in de defensie van Anderlecht. “Adembenemend zwak”, volgens Het Laatste Nieuws. Het Nieuwsblad stelde dan weer dat Murillo dé exponent was van het zwakke spel. “Wat is er met de Panamees aan de hand? Elke bal schoot van zijn voet, maar op de rechtsback is er geen alternatief.” Murillo werd dit seizoen een schim van zichzelf. Hij, die als MLS All-Star één van de grote revelaties was tijdens zijn aankomst in 2020, bereikt dit seizoen de ondergrens.
’t Was een nieuw dieptepunt voor Michael Murillo, ware het niet dat hij al het ganse seizoen lang al erg ondermaats presteert – zeker gezien zijn aanwezig intrinsiek talent en kwaliteiten. Tegen Vitesse deed Murillo bijna niets goed en dat kwam hem aldus op zware kritiek te staan. Ook Marc Degryse uitte zich erg scherp over de zwakke prestatie van de Panamees. “Ik werd gek van het gegeven dat Murillo op rechts de bal kreeg en vervolgens keer op keer achteruit speelde ... Dat Murillo overigens mocht blijven staan, terwijl hij nog geen bal goed getrapt had, dat vond ik ook bizar”, noteerde Het Laatste Nieuws.
PUBLIEK ROERT ZICH
En ook vorig weekend zette Michael Murillo die bedenkelijke trend door. Zijn eerste helft tegen KV Mechelen was opnieuw niet bevredigend en het was dan ook geen toeval dat het eerste tegendoelpunt langs zijn kant viel. Murillo had het duidelijk niet onder markt tegen een flitsende Nikola Storm, die de Panamees meermaals aftroefde in verschillende één-tegen-één-situaties. Zijn positionering was een drama en daarnaast waren ook zijn agressiviteit en snelheid – nochtans twee van Murillo’s kernkwaliteiten - van een bedenkelijk niveau. Vincent Kompany krabde zich danig achter de haren.
Michael Murillo was heus niet de enige Anderlecht-speler die ondermaats presteerde in de eerste helft tegen KV Mechelen, maar zijn prestatie behoorde wel tot de minst bevredigende in vergelijking met zijn ploegmaats. En dat liet het thuispubliek ook duidelijk horen. De Panamees kreeg het publiek over zich heen en dat pijnlijk tafereel deed alvast terugdenken aan Killian Sardella tegen Union SG. Uiteindelijk greep Vincent Kompany niet in en liet hij Murillo ook staan in de tweede helft. En daarin haalde de rechtsachter van Anderlecht wél een hoog niveau.
De zondebok van het publiek kon zich op een opmerkelijke wijze herpakken, maar anderzijds kon Michael Murillo ook wel een geldig excuus inroepen om zijn zwakke eerste helft te verklaren. De Panamese international moest in de voorbije interlandbreak veel reizen en verspilde daardoor heel wat belangrijke energie. Murillo keerde bovendien pas vrijdagavond terug uit Panama, terwijl de match tegen KV Mechelen al op zondag doorging. In elk geval zal Murillo zijn tweede helft van tegen KV Mechelen moeten bevestigen, of hij komt straks wel in een erg moeilijk parket terecht in het Lotto Park.
