Na amper 19 optredens lijkt het krediet op. Michael Krmencik kreeg de voorbije week tegen Borussia Dortmund en Moeskroen nog eens vol zijn kans diep in de punt bij Club Brugge, maar werd telkens na dik een uur spelen alweer naar de kant gehaald. Hoeveel van dit soort povere prestaties kan de landskampioen nog verdragen vooraleer het geduld op is en het geloof in de Tsjech definitief opgegeven wordt? Helaas voor hem wellicht niet bijster veel, zo leert de recente geschiedenis ons.
Neen, Club Brugge heeft geen scorende spits nodig om kampioen te worden. Dat bewees het bij haar laatste drie landstitels, telkens zonder absolute goalgetter. In 2016 en 2018 kroonde Abdoulay Diaby zich tot clubtopschutter met respectievelijk 16 en 15 stuks, vorig jaar stond zelfs Vanaken met zijn 13 treffers op het bovenste schavot. Nu er zand in de machine zit en het gevaar niet langer van alle kanten komt, blijkt de armoe voorin evenwel toch een probleem. Een euvel waar ze in Jan Breydel eigenlijk al een tijdje mee kampen, want het afgelopen decennium vielen de memorabele speerpunten er – zeker in de categorie van targetman – op één hand te tellen. De laatste topper was Wesley Moraes, die pas in de zomer van 2019 voor een recordsom van 25 miljoen euro andere oorden opzocht. In die zin valt het jarenlange manco nog mee. Al valt niet te ontkennen dat Club sindsdien een pak centen verspilde.
KOMST VAN KRMENCIK
Te beginnen met Kaveh Rezaei, een jaar eerder al aan boord gehaald toen Wesley een aantal weken geschorst dreigde te worden – wat door de klucht met de indicatieve tabel uiteindelijk niet gebeurde. Met een aankoopbedrag van vijf miljoen werd de Iraniër op dat moment nog tot duurste aanwinst ooit gebombardeerd, maar veel krediet kocht hij daar niet mee. Na 522 minuten in 14 duels, met één goal en één assist als resultaat, mocht Rezaei immers alweer beschikken. Cijfers die Krmencik vandaag reeds allemaal overtroffen heeft overigens. Sindsdien maakt de flop wel terug het mooie weer bij zijn ex-club Charleroi, dat hem voor het tweede jaar op rij huurt. Of hij ooit nog een vervolg zal breien aan zijn ene campagne in Brugge, valt echter ten sterkste te betwijfelen. Liever recupereert Blauw-Zwart nog zoveel mogelijk van haar investering, al wordt dat niet eenvoudig met een contract dat in 2022 afloopt.
Na het vertrek van Wesley legde Club opnieuw een recordbedrag van acht miljoen op tafel voor David Okereke. Die begon veelbelovend, maar een brilscore thuis tegen Eupen deed toch de vraag om een echt breekijzer toenemen. Vlak voor het sluiten van de mercato werd Philippe Clement op zijn wenken bediend met de kaap van Mbaye Diagne voor de neus van Anderlecht. Een dure gok, want 3,5 miljoen voor een huurling blijft uiteraard veel geld. Diagne etaleerde meteen zijn killerinstinct, maar maakte zichzelf onmogelijk met én na zijn gemiste penalty in Parijs. Plots moest Vincent Mannaert in januari dus nog maar eens op zoek naar een nieuwe spits, die wederom een fikse duit mocht kosten. Club was bereid erg diep te gaan voor Adolfo Gaich, tot de piste van de jonge Argentijn finaal in het water viel. In allerijl wendde Mannaert zich toen tot plan B, een voormalig target die al wat langer in zijn schuif lag: Krmencik.
HET LOT VAN REZAEI
Een goedkopere optie ook, al bleek zes miljoen allesbehalve een koopje. Indien we Rezaei meetellen, zijn de inkomsten voor Wesley zo nagenoeg volledig opgebruikt aan middelmatige tot ronduit mislukte opvolgers – die allen in de top vijf van duurste transfers in de clubgeschiedenis staan. Het rendement is dan ook bedroevend. Dankzij zijn betere start en jonge leeftijd zal Okereke wel nog de nodige kansen krijgen, hoewel hij tegenwoordig zelfs op de flank moet spelen. Rezaei daarentegen werd ondanks zijn prijskaartje reeds doorgestuurd, een lot dat ook Krmencik te wachten kan staan. Misschien in januari al, wanneer Club wellicht andermaal de markt zal afspeuren naar een speerpunt die wél aan de eisen voldoet. En daarbij mogelijk opnieuw diep in de portefeuille zal tasten. De namen die in de zomer al de ronde deden, zoals Bas Dost en diverse Rode Duivels op een zijspoor, zijn tenslotte niet min.
Dat de landskampioen in de voorbije mercato reeds uitkeek naar versterking voorin, is een teken aan de wand dat het vertrouwen in Krmencik fel geslonken is. Per slot van rekening wil Club tevens nog inzetten op de jonge Youssouph Badji, wiens ontwikkeling liefst niet geblokkeerd wordt door een overdaad aan dure anciens. Om dan nog te zwijgen van de verhuurde Loïs Openda. Samen met Okereke en wie weet Thibo Baeten, die het goed doet bij Club NXT in 1B, moeten zij op termijn de de toekomst vormen in het offensief compartiment. Krmencik dient dus vooral voor het heden, precies de rol die Blauw-Zwart gerust al aan iemand anders wou geven. Alleen bood de 27-jarige Tsjech net op tijd, tenminste voor zichzelf, hoop op beterschap. Midden september veegde hij tegen Waasland-Beveren eindelijk de nul van het bord, een week later scoorde Krmencik prompt twee keer op bezoek bij Zulte Waregem.
KRAKKEMIKKIGE KRMENCIK
Plots leek het alsof Club alsnog kon rekenen op de man die in zijn thuisland de netten 62 keer liet trillen in 124 wedstrijden voor Viktoria Plzn – en ook bij zijn nationaal elftal veel vlotter scoort. Zo belandde Krmencik in januari 2019 trouwens al bijna in Jan Breydel, hoewel hij toen nog een kruisbandblessure torste die hem het hele seizoen aan de kant zou houden. Mannaert was hem echter niet vergeten en zag hoe de 26-voudig international in de heenronde van de vorige jaargang niet alleen terug 10 keer raak trof in 20 duels, maar daarnaast Antwerp met twee goals uit de Europa League knikkerde. Nadat hoofdtarget Gaich dus afhaakte, bleek het voldoende om Krmencik vlak voor de winterdeadline in huis te halen. Helaas werden de eerste weken niet bepaald een succes. In plaats van een directe versterking te vormen, kampte de nieuwe aanwinst namelijk zowaar toch nog met een fikse trainingsachterstand.
Bovendien bemoeilijkte een gebrekkige talenkennis zijn integratie, én die van zijn gezin, in ons land. Een assist in de beker tegen Zulte Waregem – blijkbaar de enige Belgische ploeg die hem enigszins ligt – zorgde voor een zeldzaam hoogtepunt, maar in acht competitiematchen kon Krmencik nooit overtuigen. In een jaar zonder PO's sloot hij zijn eerste campagne zo af met een nul over de hele lijn. Amper 271 speelminuten ook, want de dure aankoop verdween snel uit de basis. In aanloop naar het nieuwe seizoen viel Krmencik acht kilo af en werd er hard met hem gewerkt, al maakte de voorbereiding duidelijk dat die extra scherpte weinig zoden aan de dijk bracht. In de eerste vijfde speeldagen verzamelde de spits zo slechts 57 minuten, nadien leek hij even vertrokken. Zijn drie doelpunten tegen W-Beveren – als invaller – en Essevee, gevolgd door een assist in de derby tegen Cercle, kregen echter geen gevolg.
CASTILLO, PEREIRA & VLEMINCKX
Natuurlijk werd Krmencik daarbij tevens getroffen door de nodige portie pech. Zijn heropleving werd afgeremd door een blessure tegen Anderlecht, nadien miste hij door corona de confrontaties met Zenit en OH Leuven. Voor het overige mocht de noeste werker, wiens trainingsarbeid alom geprezen wordt, desalniettemin starten tegen Standard, KV Mechelen en nu Moeskroen. Telkens stelde hij teleur, met een vroege wissel als logisch resultaat. Alleen zijn assist als invaller tegen KV Kortrijk, waardoor zijn totale balans drie treffers en evenveel assists in 19 optredens aangeeft, was nog een lichtpuntje. In de Champions League brak Krmencik tegen Dortmund evenmin potten, nadat hij in de vorige ontmoeting net zoals tegen Lazio louter kort van de bank mocht komen. Alle positieve commentaren aan zijn adres ten spijt, lijkt het er dan ook alsmaar meer op dat de Tsjech stilaan rijp is om afgeserveerd te worden.
Krmencik zwoegt zich te pletter en laat af en toe zelfs eens fraaie dingen zien, maar zijn beperkingen blijven toch te groot om het vereiste niveau aan te kunnen. Op zowat alle vlakken schiet het nummer negen immers hopeloos tekort, al wordt hij uiteraard niet geholpen door de algemene dip van Blauw-Zwart – en zou hij in de oude 3-5-2 formatie wie weet iets beter renderen dan in de huidige 4-3-3. Hoe dan ook zou het ons allerminst verbazen mocht Club nu al grondig overwegen om straks afscheid van hem te nemen. Tenslotte werd diezelfde knoop recent ook bij tal van andere dure en mislukte spitsen vlug en zonder verpinken doorgehakt. Denk behalve Rezaei dan bijvoorbeeld maar aan Nicolas Castillo, Leandro Pereira en in een wat verder verleden Björn Vleminckx. Allen kostten ze minstens drie miljoen, en de ene speelde – en scoorde – al wat meer dan de andere. Geen van hen zong het evenwel lang uit.
LAATSTE KANS VOOR KRMENCIK
Castillo en Pereira bleven net als Rezaei amper één seizoen op post, waarbij vooral die laatste twee gezien hun geringe productie illustere voorbeelden kunnen vormen voor Krmencik. Qua profiel leunt hij dan weer dichter aan tegen Vleminckx, nog zo'n wroeter die samen met eerder al Dusan Djokic echter het cliché ontkrachtte dat de Brugse fans toch tevreden zijn met louter zulke types. Op z'n minst moet die inzet dan gekoppeld worden aan goals, zoals Jelle Vossen – uiteindelijk eveneens gewogen en te licht bevonden – dat wist te doen. Stuk voor stuk vertrokken deze voorgangers trouwens eerst via diverse uitleenbeurten, wat ook voor Krmencik een oplossing kan bieden. Al zou Club wellicht nog liever haar verlies incasseren en een definitieve overnemer vinden voor zijn contract tot 2023. Vorige zomer was er naar verluidt alvast enige interesse vanuit zijn thuisland, maar toen wou de spits zich nog bewijzen.
Het tekent zijn karakter, al denkt Krmencik er na nieuwjaar met het oog op het EK misschien toch anders over. Net zoals bij Castillo, Pereira en Rezaei zal er dan een jaar verstreken zijn, zij het nu wel met een forse onderbreking door het coronavirus. Mogelijk mag Krmencik, wiens marktwaarde sowieso nog slechts een fractie is van wat Club betaalde, het dus nog een halfjaar extra proberen vooraleer richting de uitgang geduwd te worden. Mét allicht een extra concurrent weliswaar, tenzij hij Blauw-Zwart er in de komende weken wederom van kan overtuigen dat het nóg wat langer stil mag blijven zitten en zich die investering kan besparen. Wie weet woensdag al tegen Zenit, hoewel Clement dan normaliter voor Emmanuel Dennis zal kiezen. Desalniettemin volgen er ongetwijfeld nog kansen, al zijn het stilaan wel de laatsten. Als hij een vroegtijdige exit wil vermijden, kan Krmencik ze nu dus toch maar beter grijpen.
