Olivier Plancke
Alsof het dossier nog niet pijnlijk genoeg was, bleef Simon Mignolet zondag tijdens de rust tegen Antwerp in de kleedkamer. Hij startte omdat Nordin Jackers geblesseerd is, maar moest in de tweede helft afhaken. Op zijn 37ste moet hij weer vechten voor zijn plek én zijn toekomst bij Club Brugge – terwijl de club tegelijk hard spel speelt met zijn contract.
LEES OOK: Club onthult bekerselectie: goed & slecht nieuws voor Hayen
Club maakt van zijn boegbeeld een probleemgevalMignolet is geen gewone pion. Vier landstitels, meer dan 200 matchen voor Liverpool, jarenlang gezicht van blauw-zwart. Dat soort spelers schuif je niet zomaar in een beurtrol omdat hij een aflopend contract en een stevig loon heeft.
Toch is precies dat gebeurd: sinds de zomer waren er twijfels, een coach die in het midden liet wie eerste doelman zou zijn, en een bestuur waar bepaalde personen vooral naar cijfers keken: leeftijd, salaris en blessurehistoriek.
Daarmee is een perceptie gecreëerd die hij nooit verdiende. De beurtrol met Nordin Jackers, hoe goed Jackers het ook deed, gaf het gevoel dat Mignolet “op” was. Versleten. Te duur voor wat hij nog brengt en weinig toekomstperspectief.
Terwijl hij in de wedstrijden gewoon weer punten pakte, bleef de twijfel hangen. Tot hij tegen Monaco uitviel na weken zonder matchritme. De man die jarenlang zekerheid gaf, belandde ineens in een soort sportieve en contractuele nachtmerrie.
Mignolet op wraakpad: elke save is een statement
Mignolet heeft de voorbije weken zijn revalidatie als een wraakmissie behandeld. Hij zou twaalf weken out zijn, maar na tien weken zat hij alweer in de selectie in tegen Sporting CP. Ondanks zijn 38 lentes remde hij niet af en nam het niet rustig aan.
In het Basecamp trainde hij alsof hij morgen alweer in de Champions League onder de lat moest staan. Alleen voelt het nu anders: hij traint niet alleen om terug fit te zijn, hij traint om te bewijzen dat hij nog een nieuw contract waard is.
Want daar draait het intussen zo hard om. Aan het bestuur, dat hoogstwaarschijnlijk nog niet is bijgedraaid over een verlenging, moet hij nu tonen dat hij geen aflopend project is. Elke redding de komende weken is een argument in de bestuurskamer.
Club wilde zien of Jackers het kon overnemen en misschien zelfs ruimte maken op de loonlijst. Maar Jackers is out, en dus wíl blauw-zwart opnieuw stevig op Mignolet leunen – alleen gooide zijn blessure in de opwarming tegen Antwerp daar nog een extra laag drama bovenop. Dat maakt de situatie vandaag dubbel.
Dubbele moraal maakt Mignolet-dossier giftig
Vanuit het standpunt van de club is het logisch om vooruit te kijken. Een aflopend contract en een fors loon voor een belangrijke en invloedrijke speler, dat zijn nu eenmaal gevoelige dossiers. Maar de manier waarop dit is aangepakt, voelt gewoon niet proper.
Eerst de status van je nummer één ondergraven, en nu – door omstandigheden – toch weer alles op diezelfde nummer één zetten. De boodschap naar de speler is allesbehalve helder. En voor Mignolet zelf is dit misschien wel de hardste fase uit zijn carrière.
Niet door fysieke redenen, maar omdat hij tegelijk moet keepen én zijn eigen toekomst moet verdedigen. Hij weet dat er twijfels zijn, hij weet dat er personen zijn die hem liever zien vertrekken, en toch moet hij net voor die mensen het verschil maken zodra de druk stijgt.
Elke nieuwe match – als hij er dit seizoen nog genoeg krijgt – wordt dus meer dan zomaar een comeback van een geblesseerde doelman. Als hij nog eens een reeks uitstekende matchen kan spelen, wordt het heel ongemakkelijk voor wie hem stilaan wilde buitenwerken. Maar elke tegenslag, zoals de blessure net voor Antwerp, sterkt het bestuur in zijn twijfel. Precies daardoor is dit dossier zó gevoelig.
