Olivier Plancke
Je zag het aan zijn blik na affluiten: dit deed pijn, veel meer dan een gewone fout. Thibaut Courtois, jarenlang de rots in de branding, maakte één fout– en heel Spanje schoot meteen in paniek. In Madrid gaat de alarmbel af: als zelfs hun grootste zekerheid wankelt, hoe groot is het probleem dan écht?
LEES OOK: Actie Courtois gaat Europa rond: Spaanse pers gaat los
Spanje schrikt: hoe zwaar weegt één fout?“Error garrafal.” “Een van de betrouwbaarste schroeven die losschiet.” “Blunder van Courtois bij de gelijkmaker.” De kritiek na Real Madrid–Manchester City was niet mals voor Thibaut Courtois. In een ploeg die al weken krampachtig naar houvast zoekt, leek zelfs hun grootste zekerheid plots te wankelen. En in Madrid betekent dat maar één ding: het drama gaat een versnelling hoger.
Toch zegt die fase tegen City meer over de context rond Courtois dan over zijn kwaliteit als doelman. Ja, het zag er slecht uit. Een hoekschop, een kopbal die recht op hem afkomt, Courtois die de bal pal voor zich laat vallen en City die dankbaar gelijkmaakt.
In de slow motion ziet hij er niet de superheld uit die de Champions League-finale beslist, maar een modale doelman die een fractie van een seconde te laat reageert. Zelfs voor neutrale kijkers voelde het als iets ongewoons: als Courtois het al laat afweten, wat blijft er dan nog overeind?
Paniek in Madrid, maar cijfers pleiten voor Courtois
Wie het grotere plaatje bekijkt, ziet ook hoe uitzonderlijk deze misser eigenlijk is. De laatste keer dat hij zo nadrukkelijk in de fout ging met Real was die eigen goal tegen Espanyol in september 2024, toen hij een lage voorzet ongelukkig in eigen doel werkte. Dat was al bestempeld als een “rare uitschuiver” voor iemand van zijn niveau.
Daarvoor was het terug naar Anfield in 2023, waar hij een terugspeelpass verkeerd controleerde en Mohamed Salah makkelijk kon scoren. Dat Champions League-seizoen eindigde hij wel als Man of the Match in de finale tegen Liverpool. En het zegt eigenlijk vooral genoeg dat we al anderhalf jaar moeten teruggaan om een even grote fout te vinden. Voor een keeper die élke week onder maximale druk speelt, is dat een bijna onwaarschijnlijke foutenmarge.
Courtois leeft aan de extremen. Wanneer hij uitblinkt, is hij meteen “beste doelman ter wereld”, genomineerd voor awards en bedolven onder lof. Wanneer hij een zeldzame fout maakt, wordt die – logischerwijs – gigantisch uitvergroot. Er is geen middenweg. Voor Real Madrid voelt deze blunder intussen symbolisch aan. De ploeg zit in een dip, Xabi Alonso die in de vuurlinie ligt. In zulke periodes zoek je naar zekerheden. Courtois wás zo’n zekerheid. Als net hij dan een cruciale fout maakt.
Maar misschien kun je het net andersom lezen. Als zelfs Courtois – man van de finales, redder van talloze punten – nu struikelt, toont dat vooral hoe klein de marges zijn geworden voor dit Real. De ploeg speelt geen rampzalig voetbal, creëert kansen, maar straalt niet langer dat dodelijke zelfvertrouwen uit van weleer. De keeper die jarenlang de brandjes achterin bluste, kan dat niet élke week blijven doen. En op het moment dat hij zelf één steek laat vallen, wordt zichtbaar hoe broos de rest van de structuur eigenlijk is.
Code rood in de pers, ijskoude reactie van Courtois
Mentaal is dit voor Courtois eerder brandstof dan een breekpunt. Hij is extreem zelfkritisch – dat hoorde je ook na City, waar hij meteen zei: “de gelijkmaker is een foutje van mij” en het niet probeert te verdoezelen.
Maar tegelijk is dit iemand die al vaker luidop gezegd heeft dat hij zich “nog steeds één van de besten vindt, ook al wil de Spaanse pers me soms vermoorden”. Hij kent het spel. Hij weet dat dezelfde kranten die hem vandaag fileren, hem morgen weer op de cover zetten als hij een nieuwe topmatch keept.
Voor zijn plek in het elftal verandert dit niets. Real heeft geen betere keeper en sportief gezien is er geen discussie: Courtois blijft de nummer één zolang hij fit is.
