Olivier Plancke
Romelu Lukaku ligt maanden in de lappenmand en Napoli zit zonder spits. Maar in plaats van de logische keuze, schuift Antonio Conte plots Kevin De Bruyne naar voren. Een rol die hem van nature niet ligt. Wat bezielt Conte, en waarom moet KDB het bekopen?
LEES OOK: Lieven Maesschalck velt verdict over zware blessure Lukaku
Lukaku out, paniek bij NapoliRomelu Lukaku is weer out. De Rode Duivel heeft een zware spierblessure opgelopen en moet onder het mes. Daardoor mist hij sowieso de seizoensstart met Napoli. Ook de eerste WK-kwalificatiewedstrijden met de Rode Duivels komen te vroeg. Over de exacte duur van zijn revalidatie blijft het stil, maar reken op maanden. En dat is een probleem.
Niet alleen voor België, maar vooral voor Napoli. Coach Antonio Conte rekende op Lukaku als speerpunt in zijn systeem. Hij is zijn plan A,B en C. Een echte nummer 9 en een klassieke Conte-spits. Groot, sterk, doelgericht. Maar plots is er alleen nog Lorenzo Lucca, een 24-jarige spits die het profiel wél heeft, maar volgens Conte nog niet klaar is om week in, week uit te starten.
Napoli moet dus schakelen — en snel. Conte bedacht een tussenoplossing en experimenteerde met Kevin De Bruyne als diepste man tegen Olympiakos. Geen klassieke spits, geen kapstok, maar een ‘false nine’. Het idee komt rechtstreeks uit de playbook van Pep Guardiola. Toen City geen fitte spits had, werd KDB meermaals naar voren geschoven als valse nummer 9.
Niet als een stormram à la Lukaku, maar wel een zakkende spelmaker die ruimte maakt voor de wingers Sterling, Mahrez, Foden. De Bruyne bewoog tussen de linies, trok verdedigers weg, en zette het spel naar zijn hand. Allemaal mooi bij Manchester City, waar het draait om positiespel, balbezit en dominantie. Maar Napoli onder Conte? Dat is een ander verhaal.
De Bruyne in de spits: geniale vondst of complete misser?
Conte is geen idealist zoals Guardiola, maar een pragmatische coach. Hij denkt niet in tiki-taka of mooi voetbal, maar in structuur, discipline en resultaat. Zijn elftallen zijn strak georganiseerd, verdedigend robuust en dodelijk in de omschakeling. Zijn spitsen zijn allesbehalve frivool. Ze moeten vooral de bal kunnen vasthouden, koppen winnen, verdedigers afmatten.
Romelu Lukaku bij Inter en Napoli, Diego Costa bij Chelsea, Carlos Tevez bij Juventus — stuk voor stuk sterke types met een instinct voor doelpunten. Kevin De Bruyne past niet in dat rijtje. Hij is een versneller, geen afwerker. Een spelmaker, geen afmaker. Zijn kracht ligt in beweging, passing, vista. Zet hem met de rug naar doel tegen twee centrale verdedigers, en je verliest zijn grootste kwaliteiten.
Dat weet Conte ook. Het gebruik van KDB als spits is geen geniale vondst, het is een noodgreep. Een tijdelijke oplossing in afwachting van een nieuwe transfer. En misschien werkt het in één of twee wedstrijden, tegen een tegenstander die zich laat terugdringen. Maar op de lange termijn lijkt dit onhoudbaar.
KDB past niet in het Conte-systeem als spits
Dat systeem van Conte en De Bruyne voorin — dat gaat tegen ieders natuur in. Guardiola gaf De Bruyne vrijheid als valse negen. Conte vraagt discipline aan zijn nummer 9. Guardiola wilde beweging, verrassing en creativiteit. Conte wil rendement en kracht. Wat bij City lukte, is bij Napoli allesbehalve zeker.
Maar dat mag geen blijvende oplossing zijn. Kevin De Bruyne is de draaischijf van elke ploeg waarin hij speelt. Zet je hem voorin als diepe spits, dan haal je hem weg uit de zone waar hij het verschil maakt. Napoli heeft geen creatieve tussenoplossing nodig, maar een echte spits. Iemand die past binnen het profiel dat Conte zoekt. Tot die er is, blijft De Bruyne in de spits een noodoplossing die niet optimaal werkt.
