Olivier Plancke
Roméo Vermant staat voorlopig alleen in de spits bij Club Brugge, maar de druk weegt zwaar. Flankaanvallers Christos Tzolis en Carlos Forbs stelen de show en maken de aanval opvallend sterker, terwijl Vermant moeite lijkt te hebben om zijn stempel te drukken. Zijn positie als vaste spits staat op het spel en een plaats op de bank lonkt – iets wat hij na een moeizame weg naar de basisplaats van vorig seizoen absoluut wil vermijden. Kan hij het tij nog keren of is zijn rol als aanvalsleider al voorbij?
LEES OOK: Hayen kiest selectie: goed & slecht nieuws bij Club Brugge
Flankaanvallers Tzolis en Forbs schitteren bij Club BruggeDe afwezigheid van Gustaf Nilsson – inmiddels weer op training na een blessure – en de aanpassingstijd die Nicolo Tresoldi nodig heeft, zorgen ervoor dat Roméo Vermant voorlopig alleen in de spits staat bij Club Brugge. Hij doet het prima, maar een spits die constant moet werken én de enige optie is, kan snel uitgeput raken.
Het gebrek aan alternatieven maakt de aanval bovendien voorspelbaar en minder dreigend. Gelukkig loopt er nog een Christos Tzolis rond, die week na week indruk maakt in het blauw-zwarte shirt. Zijn werklust en mentaliteit maken hem onmisbaar, en Club slaagde erin hem te behouden ondanks buitenlandse interesse.
“Een garantie op gevaar”, schreef Het Laatste Nieuws over de Griek. “Telkens hij aan de bal komt, ga je op het puntje van je stoel zitten.” Woensdag was hij opnieuw beslissend tegen RB Salzburg.
Op de andere flank etaleerde Carlos Forbs zijn scorend vermogen, snelheid en overzicht. “Ik heb al vaak gezegd dat Club iets nodig had op de rechterflank. Met Carlos Forbs hebben ze volgens mij gevonden wat ze daar misten,” aldus Marc Degryse in Het Laatste Nieuws.
Vermant naar de bank? “Als invaller het verschil maken”
De aanval draait bij Club Brugge momenteel grotendeels rond Christos Tzolis, die week na week zijn waarde bewijst, met daarnaast nu ook Carlos Forbs die zich steeds nadrukkelijker toont en veelbelovende zaken laat zien. De enige centrumspits, Roméo Vermant, lijkt het daarentegen moeilijk te hebben als vaste nummer één op die positie, zeker nu er momenteel geen echte concurrentie is.
In de terugwedstrijd tegen RB Salzburg speelde hij een matige partij: weinig in het spel betrokken, en bij twee kopkansen had hij beter moeten doen. Marc Degryse noemt de spitspositie bij Club Brugge dan ook een probleem en ziet dat Vermant worstelt om zich door te zetten.
“Volgens mij zou het hem deugd doen als er wat druk van zijn schouders wordt gehaald en hij nog eens als invaller het verschil mag proberen te maken,” klonk het in Het Laatste Nieuws. Als invaller komt Vermant misschien met meer energie en minder verantwoordelijkheid in het spel, waardoor hij vrijer kan voetballen.
Alleen blijft de vraag wie er dan wél in de spits moet staan. Nieuwkomer Nicolo Tresoldi heeft nog alles te bewijzen en zit nog in een aanpassingsfase, terwijl rond Gustaf Nilsson al langere tijd vraagtekens zijn over zijn kwaliteiten.
Het vertrouwen dat hem deed blijven, maar nu wankelt
Roméo Vermant beleeft op papier zijn droom door als eerste spits aan het seizoen te beginnen bij Club Brugge. Eind vorig seizoen werd hij onverwacht de aanvalsleider van Nicky Hayen en in het tussenseizoen volgde een contractverlenging tot 2028 in het Jan Breydelstadion. Toch was het lang niet zeker dat Vermant bij Club zou blijven.
“Ik miste vorig seizoen bij momenten misschien wel wat vertrouwen van de club,” vertelde hij in juli aan Het Nieuwsblad. Hij had nood aan een duidelijk signaal dat ze in hem geloofden, want pas in de laatste twee maanden van het vorige seizoen kreeg hij veel speelminuten. “Voordien was ik niet tevreden en lagen de kaarten anders. Ik wilde op dat moment misschien wel weg bij Club Brugge.”
Zijn frustratie kwam voort uit het gevoel dat hij te weinig kansen kreeg, terwijl hij wist dat hij over de kwaliteiten beschikte om die te grijpen zodra ze zich aandienden.
Dit seizoen loopt echter niet zoals Vermant had gehoopt. De verwachtingen zijn hoog, maar de concurrentie in de aanval blijft voorlopig uit, wat zowel een zegen als een vloek kan zijn. Een mogelijke degradatie van eerste spits naar de bank zou opnieuw een bittere pil zijn, zeker omdat dat voor hem zou voelen als een stap terug na de moeizaam veroverde basisplaats van vorig jaar.
