Arne Decraene
'Strive for five'. KRC Genk begint zo dadelijk vanuit polepositie aan de play-offs, waarin de fiere leider op jacht gaat naar een vijfde landstitel in het clubbestaan. In de Cegeka Arena ligt alle focus nu dus exclusief op de komende weken, maar als we iets verder vooruitblikken oogt ook de nabije toekomst rooskleurig. Waarom de koploper vanaf volgend seizoen wel eens de favorietenrol kan overnemen van Club Brugge.
'Here to stay'. Via de officiële kanalen maakte Genk aan de vooravond van de play-offs bekend dat Thorsten Fink zijn contract heeft verlengd voor onbepaalde duur. Sinds hij afgelopen zomer werd weggeplukt bij streekrivaal STVV maakte de Duitse coach indruk door bijwijlen sprankelend voetbal te linken aan prima resultaten, waardoor de eerste doelstelling – opnieuw een Europees ticket bemachtigen – al vroegtijdig werd behaald. Daarvoor wordt hij nu dus reeds beloond. Genk bevestigt zo het vertrouwen in Fink, met wie het ongeacht de afloop in de titelrace ook op langere termijn wil samenwerken. "We zijn zeer tevreden dat hij en zijn staf zich ook de komende jaren engageren", klinkt het.
LEES OOK: 'De Condé draait overuren: Genk stap dichter bij nieuwe T1'
Fink (niet) zoals Clement"De club draait vandaag mee aan de top, maar brandt van ambitie. Achter de schermen wordt hard gewerkt om ook toekomstgericht door te groeien. Ik wil vol enthousiasme mijn schouders zetten onder dat project", aldus Fink zelf. Al beseft Dimitri de Condé als geen ander dat hij die woorden gerust met een korreltje zout mag nemen. Hoewel de TD smacht naar stabiliteit in de dug-out, geïllustreerd door Fink nu al langer vast te leggen, was het gedurende zijn tienjarig bewind al een komen en gaan van trainers. Hoewel ook hij voor onbepaalde duur had getekend vertrok Philippe Clement na de titel in 2019 naar Club Brugge. Even vreesde het bestuur dat Wouter Vrancken dat voorbeeld zou volgen.
Om dat scenario te vermijden veranderde Genk zijn verbintenis van onbepaalde duur in 2022 dan weer na slechts enkele maanden naar eentje tot 2026, waarop de titel op een haar na werd gemist. Hoe dat verhaal eindigde is welbekend. Nu hoopt De Condé dus opnieuw een succescoach beet te hebben. "In het voetbal moet je oppassen om niet te snel te vervallen in emoties. Daar slaagt Thorsten perfect in. Hij loopt hier vanaf dag één rond met een enorm positieve houding zonder zich te verliezen in de waan van de dag. Fink weet heel goed waar hij naartoe wil en krijgt iedereen mee in zijn enthousiasme. Samen met hem kijken we ambitieus naar de toekomst", glundert het Head of Football.
Ondanks zijn reputatie als jobhopper voelt Fink zich dus in zijn sas in de Cegeka Arena, waar de samenwerking met zijn bazen vlot verloopt. Hoewel hij zich momenteel nestelt in de rol van outsider, en nog altijd Club Brugge naar voren schuift als de favoriet, steekt de Duitser zijn wens om geschiedenis te schrijven in Genk niet onder stoelen of banken. "Dit is niet onze eindbestemming. Ik wil de nummer één zijn", lijkt Fink wel degelijk van plan om volgende zomer hoe dan ook nog op post te blijven. Daarmee is misschien wel de meest onzekere factor weggeveegd in Genk. Zeker ten opzichte van de concurrentie, want bij veel topclubs lijkt het voorlopig allerminst zeker wie de play-offs zal overleven.
Gouden zaken De Condé
AA Gent besloot zopas wel om Danijel Milicevic vast te benoemen, terwijl Antwerp haar eieren nog maar net in het mandje van Andries Ulderink legde. Maar wat als de play-offs een maat voor niks blijken? De verrassende keuze van Anderlecht voor Besnik Hasi is er dan weer sowieso eentje voor de korte termijn. Sébastien Pocognoli en Nicky Hayen tot slot zitten allebei wel nog stevig in het zadel bij respectievelijk Union en Club Brugge, de voornaamste uitdagers. In het Dudenpark is het evenwel stilaan traditie om jaarlijks op zoek te moeten gaan naar een andere coach. Zelfs zonder een nieuwe inhaalrace in de play-offs kan Hayen dankzij het Europees parcours wie weet een stap hogerop zetten.
Belangrijker nog is het mogelijk verloop in de kleedkamer. In het geval van Genk kan dat wel eens meevallen. Dat de Limburgers het voorbije boekjaar op papier verlies maakten valt vooral te verklaren door de opstart van de bouw van het nieuwe trainingscentrum en een regeling van 14 miljoen met de fiscus omtrent de vzw-structuur en achterstallige vennootschapsbelasting. Even door de zure appel heen bijten dus, maar nu die zaak is uitgeklaard is Genk – ook om eventueel externe investeerders aan te trekken – wel beter af. Met een recordomzet van 93 miljoen ogen de cijfers in de boekhouding voorts weer netjes groen. Voornamelijk met dank aan het uitgekiend transferbeleid van De Condé.
Zelf wil de sportieve baas niet alle pluimen op zijn eigen hoed steken, maar samen met zijn rechterhand Dirk Schoofs en de rest van het scoutingsteam bracht hij het afgelopen decennium tal van miljoenen in het laatje. Met behulp ook van de jeugdacademie staat hun balans op plus 186 miljoen, waarvan maar liefst 78 miljoen in de voorbije maanden werd opgehaald. Genk cashte op onder andere Bilal El Khannous, Mike Penders, Mike Trésor en Maarten Vandevoordt, terwijl het Matte Smets en co allen voor een fractie van die inkomsten wist te strikken. Gouden zaken: niet alleen blijkt er van kwaliteitsverlies geen sprake, integendeel zelf, De Condé zijn portemonnee is nu meer dan ooit gevuld.
Businessmodel in Genk
Zeker indien daar nog de vetpotten van de Champions League bijkomen. Fink mijmert er nu al bij weg, maar in welke mate Genk die middelen zal aanwenden is wel nog maar de vraag. Tenslotte lijkt het merendeel van de selectie, wiens totale waarde op bijna 142 miljoen wordt geschat, gewoon intact blijven. Penders vertrekt, Zakaria El Ouahdi dreigt onhoudbaar te worden en mogelijk slaat Tolu Arokodare zijn vleugels uit, maar voor de rest? De zomeraanwinsten gaan straks wellicht nog nergens heen, tenzij ze in de play-offs plots volledig ontploffen lijkt het ook voor pakweg Ibrahima Bangoura, Christopher Bonsu Baah en zelfs Konstantinos Karetsas te vroeg om al andere oorden op te zoeken.
Die laatste is wel hot maar wil zelf geen stappen overslaan. Een constructie zoals met Penders, en daarvoor Vandevoordt of in een verder verleden Kevin De Bruyne, kan wel tot de opties behoren. Jaarlijks winst boeken op de transfermarkt blijft in het Belgische verdienmodel per slot van rekening cruciaal om financieel gezond te blijven. "Dat zorgt voor veel druk om die cijfers te halen, te meer nu de prijzen de hoogte zijn ingejaagd en het steeds moeilijker opboksen is. Af en toe heb je een gelukje nodig. Zo gaf de transfer van Penders ons vorige zomer extra zuurstof, terwijl Chelsea hem nog een jaar bij ons liet spelen", legt De Condé uit. Iemand zal de kassa dus toch moeten laten rinkelen.
Niettemin kan Genk bouwen op de nodige stabiliteit. Ook omdat het in de typische stijl van het huis reeds anticipeerde op potentiële vertrekkers. Nikolas Sattlberger, Adrian Palacios, Kayden Pierre, Yaimar Medina en vooral Hyeon-gyu Oh, die de schoenen van Tolu moet vullen, konden al dan niet via Jong Genk eerst acclimatiseren om pas vanaf volgend seizoen een grotere rol te vertolken. Onder de lat kan Hendrik Van Crombrugge gewoon Penders vervangen, al stoomt de lokale keepersfabriek intussen vast ook al het volgende toptalent klaar. Centraal achterin rekent Genk, dat daarom Carlos Cuesta liet gaan, eveneens op producten van eigen kweek zoals Josue Kongolo en Brad Manguelle.
Antwerp & Gent haken af
Met meubelstuk Patrik Hrosovsky die als enige zijn laatste contractjaar ingaat lijkt Genk zo bespaard te blijven van een leegloop, en kan het budget worden besteed aan enkele gerichte versterkingen. Een schril contrast met de concurrentie. Zo kondigde Sam Baro al aan dat AA Gent terug zal moeten verkopen. De eigenaar voert een voorzichtig beleid en bespaart ook op de loonmassa, waardoor Jordan Torunarigha en Andrew Hjulsager gratis de deur zullen uitwandelen .Verder nemen de Buffalo's afscheid van Sven Kums, terwijl Archie Brown, Tsuyoshi Watanabe en in mindere mate Omri Gandelman zowat de enigen zijn die iets kunnen opleveren en vermoedelijk dus in de etalage worden gezet.
Bovendien werden veel nieuwkomers gewogen en te licht bevonden, al kunnen anderen hopelijk toch voor enige continuïteit zorgen. Min of meer hetzelfde verhaal bij Antwerp, dat nog steeds in het rood staat en waar Paul Gheysens geen gekke dingen meer doet. Behalve zuiniger omspringen met de centen zijn lucratieve transfers dus noodzakelijk in Deurne-Noord, waar om zelfbedruipend te worden ook wordt ingezet op de jeugd. Zeno Van den Bosch zijn exit lijkt een uitgemaakte zaak, ook Mahamadou Doumbia en Senne Lammens worden allicht richting de uitgang geduwd. De rest van de kern bestaat haast exclusief uit huurlingen en vaak dan nog oude spelers wiens contract in 2026 afloopt.
Marc Overmars heeft dus heel wat knopen door te hakken op de Bosuil, die andermaal een duiventil beloofd te worden – met het KV Mechelen-duo Daam Foulon en Geoffrey Hairemans werden al twee aanwinsten vastgelegd. Net als AA Gent lijkt Antwerp, waar Toby Alderweireld stopt, echter niet snel meer mee te zullen doen om de prijzen. Dan eisen de besparingen in Anderlecht, dat dan weer Jan Vertonghen uitzwaait, iets minder hun tol. Paars-Wit blijkt eindelijk weer gezond, maar of het ook in staat is om een fraai bod op Mario Stroeykens of Kasper Dolberg te weigeren? Vermits sportieve baas Olivier Renard tevens zijn stempel wil drukken wordt er alvast veel uitgaand verkeer verwacht.
Haasje-over met Club?
Leander Dendoncker, Samuel Edozie en Adryelson hun huur krijgt wellicht geen vervolg, terwijl behalve Stroeykens ook Yari Verschaeren en Théo Leoni nog maar een jaartje vastliggen. Net zoals Mats Rits en Thorgan Hazard trouwens. Killian Sardella zit aan het einde van zijn cyclus, maar zijn beoogde opvolger Thomas Foket viel door de mand. En wat met Luis Vazquez, Majeed Ashimeru en Nilson Angulo? Union hoopt een complete exodus dit keer eens te vermijden, maar mocht dat weer niet lukken is het nog maar de vraag of de Brusselaars hun huzarenstukje opnieuw kunnen overdoen. Club Brugge tot slot zit opgezadeld met een luxeprobleem: een overschot aan gegeerde goudhaantjes.
Maxim De Cuyper windt geen doekjes om zijn vertrekwens, Raphael Onyedika en Joel Ordonez zijn ook klaar om hun geluk elders te beproeven. Na amper één seizoen wordt er zelfs reeds aan de mouw getrokken van Ardon Jashari en Christos Tzolis. Dévy Rigaux verving Vincent Mannaert al met verve, maar rijgt ook hij de voltreffers aan mekaar? Aan geld geen gebrek, zelfs zonder kampioenenbal, maar een overgangsjaar valt nooit uit te sluiten. Te meer omdat onder meer Hugo Vetlesen en Michal Skoras teleurstellen en de kern dus minder breed blijkt dan gedacht. Ferran Jutglà, Kyriani Sabbe, Casper Nielsen, Bjorn Meijer, Jorne Spileers en Romeo Vermant gaan allen hun laatste contractjaar in.
Toegegeven, nadat Genk zich in 2021 en 2023 ei zo na tot landskampioen kroonde bleef ook nagenoeg iedereen aan boord. Om vervolgens zelfs naast een Europees ticket te grijpen. Toch staan alle sterren gunstig voor de Limburgers om, zeker mits een goede afloop in mei, in de volgende campagne misschien zelfs wel als uitgesproken favoriet aan de start te verschijnen. "Kijk naar Club Brugge in de Champions League ... Als wij dat ook kunnen, zal de competitie interessanter worden. Het zou niet goed zijn als Club tien jaar aan de macht blijft. Niet alleen voor ons en onze fans, ook voor het Belgisch voetbal zou het dus beter zijn als wij het halen", wrijft Fink zich alvast in de handen.
