Arne Decraene
"Vorig jaar wilde Club Brugge nog 40 miljoen voor mij. Dat vond ik veel te veel", onthulde Noa Lang enkele weken geleden. Nochtans vinkt de smaakmaker van Blauw-Zwart alle vakjes af om zulk een recordbedrag te verantwoorden. Toch is Club vandaag blijkbaar bereid om al voor iets meer dan de helft rond de tafel te zitten met AC Milan, vermoedelijk zijn volgende bestemming. Maar waarom laat de landskampioen de jackpot zo gemakkelijk schieten?
Of de 23-jarige Nederlander straks werkelijk – al dan niet samen met zijn maatje Charles De Ketaelere, waarover later meer – richting San Siro verhuist, valt voorlopig nog af te wachten. Zelf liet Lang in een recent interview alvast niet in zijn kaarten kijken. Naar verluidt springen nu ook Engelse gegadigden als West Ham en Leeds opnieuw in de dans voor de aanvaller, in Jan Breydel nog tot medio 2025 onder contract. Mogelijk kan Club dus profiteren van een eventueel opbod om het clubrecord van Wesley Moraes alsnog in het gedrang te brengen. De kaap van 40 miljoen overschrijden zal sowieso te hoog gegrepen zijn, maar wie weet legt Lang zelfs Jonathan David nog het vuur aan de schenen. AA Gent ving destijds een Belgisch record van 30 miljoen voor haar goudhaantje, op dat moment 20 jaar oud.
DAVID & KOSSOUNOU
Behalve zijn iets oudere leeftijd en bad boy-imago zijn er weinig redenen te bedenken waarom Lang geen gelijkaardige som in het laatje zou brengen. Zijn kwaliteiten zijn alleszins onmiskenbaar gemaakt voor de absolute top, zo is hij zelf trouwens ook van mening, met 26 doelpunten en evenveel assists in 85 optredens ogen zijn statistieken eveneens voortreffelijk. Bovendien liet de Oranje-international, op zich al een kwaliteitslabel, ook in de Champions League van zich spreken. Én leverde hij Club bovenal twee landstitels op. Alleen een persoonlijke onderscheiding zoals de Gouden Schoen ontbreekt zowaar op zijn palmares. Net als David, niet eens uitgeroepen tot Belofte v/h Jaar, verlaat Lang onze competitie binnenkort wellicht zonder individuele bekroning achter zijn naam. Doodzonde als u het ons vraagt.
Ondanks dat alles is Blauw-Zwart bereid om mee te werken aan een transfer, zonder koste wat het kost het onderste uit de kan te schrapen. Wat uiteraard niet betekent dat Vincent Mannaert en co, die voor onder meer Wesley, Odilon Kossounou en vele anderen de voorbije jaren een pak geld ontvingen, zich zomaar laten pluimen aan de onderhandeltafel. Lang moet wel degelijk een bedrag in dezelfde categorie opbrengen, waarbij Club het niet zal nalaten om een zo hoog mogelijke som uit de brand te slepen. Het spelletje zal echter minder hard worden gespeeld dan vorige zomer, toen de dribbelkont nog niet mocht vertrekken. Club heeft dan ook niet de gewoonte om toppers na amper één seizoen te laten gaan, meteen de reden waarom we Stanley Nsoki straks nog geen andere oorden zien opzoeken.
DOEMBEELD VAN DENNIS
Liever maakt men in Westkapelle in zulke gevallen duidelijke afspraken en soms zelfs beloftes met het oog op de toekomst. Tegenover een jaar langer op post blijven staat dan vaak een verbeterd contract én de garantie dat de landskampioen het been de volgende keer minder stijf zal houden. Een tactiek die ook pakweg Genk geregeld hanteert. Indien Lang zijn zinnen echt op Milaan heeft gezet, zal Club de deal dus niet dwarsbomen. Natuurlijk moeten de voorwaarden wel voor alle partijen aanvaardbaar zijn, maar met de wensen van de speler zelf wordt wel degelijk rekening gehouden tijdens de zoektocht naar een akkoord. Zeker wanneer hij zoveel betekend heeft als Lang, alom op handen gedragen in Jan Breydel. Zelden veroverde iemand met zijn profiel op zulke korte termijn alle harten bij het Brugse publiek.
De liefde is wederzijds, zo benadrukt Lang zelf, en dus zal hij zijn transfer niet forceren. Anders dus dan Arnaut Danjuma, die wél na één seizoen vertrok. Of Emmanuel Dennis, die de boel ondanks zijn respect voor het bestuur bewust saboteerde en uiteindelijk voor een fractie van zijn waarde werd gedumpt. We zien het Lang of De Ketelaere niet snel doen, integendeel: beiden gaven reeds expliciet aan hun verplichtingen sowieso na te zullen komen mocht het niet tot een afscheid komen. Toch spookt het doembeeld nog steeds door de achterhoofden in Jan Breydel. Club wil een herhaling van het Dennis-scenario voortaan vermijden door sterkhouders die rijp zijn voor een volgende stap in hun carrière geen strobreed in de weg te leggen. Al moet er dan vanzelfsprekend wel nog altijd iets tegenover staan.
DIATTA & NUSA
Goede afspraken maken in dat opzicht goede vrienden. Door haar beloftes na te komen gaat Blauw-Zwart niet alleen in een gezonde verstandhouding uit elkaar, op die manier vergaart het een positief imago op de internationale transfermarkt. En breidt het haar contactenlijst alsmaar verder uit, zowel bij andere ploegen als de onvermijdelijke makelaars in het wereldje. Het mes snijdt uiteraard wel langs twee kanten, zo bleek anderhalf jaar geleden nog toen Krépin Diatta door Mogi Bayat voor 'slechts' 17 miljoen halsoverkop richting AS Monaco werd geloodst. Misschien niet helemaal de verhoopte vangst, zeker gezien de timing, maar uitgerekend omwille van haar strategie stond Club met de rug tegen de muur. Mede daarom is de betrokkenheid van Bayat in het dossier van Casper Nielsen een struikelblok.
Zulk een vaart zal het met Lang niet lopen, maar ook in zijn geval blijft de absolute jackpot wellicht dus enigszins achterwege. Veel belangrijker dan een paar miljoenen extra op de bankrekening blijkt voor Club evenwel haar reputatie als ideaal doorgeefluik richting de topcompetities. Voor een buitenlands talent is Jan Breydel de geschikte plaats om de deuren richting mooiere oorden open te breken, met daarbij de garantie dat die transfer hem op een dag ook gegund wordt. Precies daarom slaagde Club er de afgelopen jaren in om een aantal internationaal gegeerde tieners aan boord te brengen, met Antonio Nusa als meest recente voorbeeld. Al getuigt pakweg de verloren strijd om Williot Swedberg, waarin Club het moest afleggen tegen Celta de Vigo, dan weer dat er toch nog werk aan de winkel is.
VOORBEELD VAN DANJUMA
De landskampioen vist vaak in dezelfde vijver als middenmoters, subtoppers en soms zelfs kleppers uit de grotere competities. In een poging die concurrentie vanuit het kleine België aan te gaan, moet Club alle zeilen bijzetten om een zo aantrekkelijk mogelijke bestemming te blijven. Daarom investeerde Bart Verhaeghe in het Belfius Basecamp en zet hij liever vandaag dan morgen een nieuw stadion neer. In de tussentijd moet Blauw-Zwart het vooral hebben van haar imago, waaraan voortdurend zorgvuldig gespijkerd wordt. Die uitstraling krijgt overigens alleen nog maar een extra boost indien steunpilaren ook schitteren voor hun volgende werkgever(s), zoals bijvoorbeeld Danjuma dat tegenwoordig doet. Wie weet opent Lang nog meer deuren in Nederland, waar Club nu al een uitstekende reputatie geniet.
Ook elders bouwen de Bruggelingen graag gestaag verder aan hun naam als perfecte opstap richting de top. Af en toe eens settelen voor net iets minder, in plaats van telkens weer voet bij stuk te houden, hoort er dan dus bij. Althans wanneer het juiste moment aangebroken is, wat voor Lang het geval lijkt. Zijn langdurig contract is niet meer dan een handige troef tijdens de onderhandelingen, niemand die er nog aan twijfelt dat de cultheld klaar is om hogerop zijn geluk te beproeven. Een stap die iedereen hem ook gunt. Zijn aankoopprijs van zes miljoen bleek een koopje, waarom dan nog dwarsliggen over een handvol miljoenen meer of minder winst? Tenminste, mocht het verschil overbrugbaar blijken. Hoe dan ook levert Lang, zowel sportief als financieel een voltreffer van formaat, een berg centen op.
LANG + CDK
De Ketelaere, met wie hij straks mogelijk ook in Milaan een tandem vormt, bevindt zich dan weer in de situatie van Lang een jaar geleden. Voor hem vraagt Club wél het volle pond, eveneens 40 miljoen. Indien die historische som niet op tafel komt, volgt – net als voor Nsoki – allicht een soortgelijk traject: nog een seizoen blijven, om dan voor een schappelijker bedrag weg te mogen. Opgeteld verrijken Lang en De Ketelaere de clubkas sowieso met 50 tot zelfs 60 miljoen. In ruil voor wat onbetaalbare PR doet Club met plezier wat af van die prijs. Wie weet helpt het wel om het volgende toptalent overtuigen, en worden de gemiste miljoenen op die manier gecompenseerd. Zelf duidt Lang alvast reeds Nusa aan als zijn gedoodverfde opvolger. Of hoe de Brugse strategie toch telkens weer zijn vruchten afwerpt.
AD
