West-Duitsland haalde in Italië zijn derde WK-titel binnen. Dat gebeurde onder impuls van zijn kapitein Lothar Mattäus. De Rode Duivels maakten opnieuw faam en legden erg fraai voetbal op de mat. In de achtste finales domineerden ze Engeland, maar kregen ze wel in de laatste minuut het deksel op de neus.
VERLOOP
Nederland, met sterren als Marco van Basten, Ronald Koeman en Ruud Gullit, werd gezien als dé favoriet op de eindwinst. Oranje, dat in 1988 het EK in Duitsland had gewonnen, kon zich wel maar ternauwernood plaatsen voor de achtste finales, waarin het door West-Duitsland werd uitgeschakeld. Ook Argentinië had af te rekenen met een minder goede vorm. De titelverdediger hoopte opnieuw op de flitsen van Diego Maradona, maar de sterspeler, duidelijk een aantal kilo's bijgekomen, haalde niet meer zijn beste niveau. Argentinië had wel het geluk aan zijn zijde en bereikte moeizaam de finale.
In de halve finale hadden de Argentijnen gastland Italië in grote rouw achtergelaten door te winnen via strafschoppen. In de eindstrijd stond de ploeg van Maradona tegenover West-Duitsland, dat als enige ploeg in het tornooi echt indruk wist te maken. Het land kon teren op de klasse van draaischijf Lothar Matthäus en op de lepe aanvallers Rudi Völler en Jürgen Klinsmann. De West-Duitsers stootten ten koste van Engeland door naar de finale. Na een spannend duel gingen de Engelsen onderuit na strafschoppen.
Ook de finale van het WK kon de hoge verwachtingen niet inlossen. Sleutelmoment was de uitsluiting van Pedro Monzon in de 65ste minuut. De Argentijnen moesten zo met tien verder en Maradona kon alweer niet het verschil maken. Na een fout op Völler, volgens velen een schwalbe, kregen de West-Duitsers een penalty. Andreas Brehme schoot het leer beheerst in de hoek. West-Duitsland veroverde zo verdiend zijn derde wereldtitel en zou vanaf het EK van 1992 verder aantreden als Duitsland.
HALVE FINALES
West-Duitsland-Engeland 1-1 (4-3 na strafschoppen)
Argentinië-Italië 1-1 (4-3 na strafschoppen)
FINALE
West-Duitsland-Argentinië 1-0
TOPSCHUTTER
Schillaci (Italië) 6 goals
RODE DUIVELS
De Belgen konden zich voor de derde opeenvolgende keer plaatsen voor het WK door hun poule te winnen voor Tsjecho-Slovakije en Portugal. In augustus 1989 had assistent-coach Walter Meeuws het roer mogen overnemen van Guy Thys, maar een aantal teleurstellende resultaten en een mindere relatie met een aantal journalisten en bondsleiders braken hem zuur op. Zo gingen de Duivels toch met Thys naar het WK. In Italië konden de Belgen opnieuw rekenen op sterkhouders als Enzo Scifo en Eric Gerets. Verder werd het elftal aangevuld met jongere spelers als Marc Degryse en Bruno Versavel.
In België werd volop gediscussieerd of de 33-jarige Ceulemans nog zijn plaats verdiende in de elf. Thys verkoos de Caje in de eerste groepswedstrijd tegen Zuid-Korea op de bank te laten. Aan de rust werd Ceulemans toch ingebracht, waarna Degryse België met een fantastische lobbal op voorsprong zette. Ook Michel De Wolf maakte nog een prachtig doelpunt, waardoor de Belgen met vertrouwen de moeilijke match tegen Uruguay konden aanvatten. De Uruguayanen werden door velen gezien als outsider op WK-winst.
De Duivels legden een schitterende prestatie op de mat en zegevierden met 3-1 dankzij goals van Lei Clijsters, Scifo en Ceulemans. Zo waren de Belgen al zeker van de kwalificatie, maar door de 2-1-nederlaag tegen Spanje moesten ze in de achtste finales wel uitkomen tegen het sterke Engeland. De match tegen de Engelsen was er een om duimen en vingers bij af te likken. De Duivels speelden opnieuw een dijk van een wedstrijd, maar kenden pech bij de afwerking.
Zo troffen Ceulemans en Scifo het doelhout. De spannende partij leek op strafschoppen te eindigen, maar een volley van David Platt kon Michel Preud'homme in de laatste minuut toch nog verschalken. De ontgoocheling bij de Belgen was des te groter door deze late treffer en door het gegeven dat ze de Engelsen hadden gedomineerd. Meer nog, de Duivels hadden op dit WK nog beter voetbal op de mat gelegd dan vier jaar eerder, toen de halve finales werd bereikt.
FRAPPANT
- Dat dit tornooi weinig spektakel omarmde, bewijzen de cijfers. Tot op vandaag werden op een WK gemiddeld nog nooit zo weinig goals gescoord per wedstrijd. Het laagterecord staat op 2,21 goals per match.
- Dat het ook een hard tornooi was, wordt aangetoond door het aantal rode kaarten. Liefst zestien keer werd een rood karton uitgedeeld. Dat diepterecord werd nadien niet meer verbroken.
- Het beladen duel tussen West-Duitsland en Nederland werd ontsierd door het spuugincident tussen Rudi Völler en Frank Rijkaard. Beide spelers werden van het veld gestuurd.
- Italië trad door de angst voor het hooliganisme erg streng op tijdens deze wereldbeker. Zo was er een avondklok in alle WK-provincies. De maatregelen voor de partij tussen België en Engeland waren ook typerend: men kon Bologna niet binnen zonder een pas of matchticket en de snelwegen werden bewaakt door gepantserde politiejeeps en soldaten met machinegeweren.
(19-05-2014).jpg)
Een pijnlijk moment voor de Belgen. David Platt heeft Engeland in de laatste minuut op voorsprong gebracht, waardoor de Rode Duivels in de achtste finales werden uitgeschakeld. De Belgen hadden in Italië erg sterk gespeeld.
Bronnen:
- F. Colin, L. Muller en F. Raes, Het WK voetbal van A tot Z
- J. Segaert, C. Hubert: 100 jaar Rode Duivels
-01-05-2023.jpg)
