Olivier Plancke
Net wanneer Nicky Hayen weer vooruit wil, krijgt hij een kans van Genk op zijn bord. Alleen: Genk is niet de stap waar hij van droomde. En toch kan hij het zich bijna niet permitteren om “nee” te zeggen.
LEES OOK: ‘KRC Genk hakt knoop T1 door: nieuwe details onthuld’
Genk duwt door — maar Hayen slikt nog van BruggeGenk belt — en ineens staat Nicky Hayen voor de keuze die hij vreest: pakt hij nu de job die plots voor je voeten valt, of wacht hij koppig op die buitenlandse droom en riskeert dat de trein zonder hem vertrekt? Hayen is de topkandidaat voor Genk. Hij past in elk vakje dat de club vandaag afvinkt. Belgische trainer, prijzen gewonnen, knappe resultaten in Europa, gewend aan druk. En misschien nog belangrijker: hardwerkend, nuchter en geen show. Net dat zoekt Genk vaak: een coach die de club beter maakt zonder de club te willen heruitvinden.
Alleen wringt het bij Hayen op twee plekken tegelijk. De eerste is emotioneel en menselijk: hij komt net uit een verhaal waar hij, hoe je het ook draait, hard is afgevoerd. Club Brugge zette hem begin december aan de deur en ging meteen door met Ivan Leko. Zelfs spelers gaven openlijk aan verrast te zijn door die beslissing. Na zo’n klap is het logisch om even te wachten en uit te kijken welke job het best aanvoelt.
Buitenland lonkt… en dan valt die Genk-wending
De tweede wringt in de carrièreplanning. Hayen heeft de voorbije maanden zélf het idee gevoed dat hij op termijn buiten België wil werken. Die ambitie is niet onrealistisch. Vorige zomer was er concrete buitenlandse interesse (onder meer uit Turkije en Engeland) en toch bleef hij toen bij Club en tekende hij bij. In oktober dook daarna het Celtic-verhaal op: Hayen stond op een lijst in Glasgow en de interesse werd toen zelfs als “concreet” omschreven.
Met die buitenlandse belangstelling voelt Genk niet meteen als de volgende stap die Hayen in zijn hoofd had uitgetekend. Terug België, terug dezelfde competitie, terug dezelfde discussies, maar dan met een ander embleem op de borst. Anderzijds: dromen van het buitenland is één ding. Op het juiste moment de juiste buitenlandse job krijgen is iets helemaal anders.
Hayen heeft dat zelf ook al aangegeven: mogelijkheden zijn er wel, maar timing is vaak het lastige — en in december zijn de stoeltjes in het buitenland zelden vacant. Kijk bovendien hoe snel die Celtic-piste uiteindelijk weer van tafel ging: Celtic stelde begin december Wilfried Nancy aan. Dat is de realiteit van “wachten op het buitenland”: je kan de ambitie hebben, maar dan is er nog altijd de timing.
Perfect tussenstation? Of ijskoude douche met risico
Daarom is Genk misschien net het tussenstation dat juister aanvoelt voor Hayen. Genk is geen rustige Belgische middenmoter. Het is een club die verwacht om mee te doen voor prijzen, die leeft op doorverkoop én prestatie, en die Europees wil overwinteren omdat dat bij het DNA hoort. Als Hayen daar slaagt, is hij na een zware klap meteen opnieuw een coach die een topclub aankan. En dat verhaal verkoopt in het buitenland vaak beter dan een paar maanden werkloos op zijn cv.
Maar het kan ook mislopen. Genk is geen thuis voor coaches die zich willen herpakken. Het is een club met een publiek dat meteen energie wil zien, en een bestuur dat niet wíl betalen voor nog eens een overgangsperiode. De marge is klein, zeker als hij pas in de winter instapt en tegelijk moet stabiliseren, punten pakken én een speelstijl op de rails krijgen.
