'Anderlecht uit z’n dak: Verschueren forceert megajackpot'

Plots gaat het op Neerpede niet meer alleen over besparen, maar over dromen. Michael Verschueren legt een dossier op tafel dat als een miljoenenjackpot wordt verkocht – en iedereen bij Anderlecht wil geloven dat dit de echte gamechanger wordt.

LEES OOK: Broos over RSCA: "Zijn vertrek heeft de sfeer veranderd"

Lotto Park barst: duizenden fans hebben geen plaats

Het Lotto Park is knus, authentiek en misschien wel het meest Engelse stadion van het land. Maar het biedt vandaag nog maar zo’n 21.500 à 22.000 plaatsen, terwijl Anderlecht nationaal één van de breedste fanbases van het land heeft. Officieel raakt het stadion elk seizoen bijna volledig vol: er werd al gesproken over een bezettingsgraad van richting de 97 procent.

Dat is vooral een waarschuwing: de club zit tegen z’n plafond. Elke thuiswedstrijd is het Lotto Park uitverkocht en de wachtlijst voor supporters wordt er niet korter op. Volgens La Capitale kan RSCA vandaag makkelijk 22.500 abonnementen slijten, maar staan er rond de 6.000 supporters op de wachtlijst.

Dat betekent dat Anderlecht elk seizoen duizenden fans simpelweg moet teleurstellen. Voor een club die zichzelf opnieuw als topmerk wil positioneren, is dat dodelijk op lange termijn: je verliest de volgende generatie nog voor je ze een plaats op de tribune hebt gegeven. Daarbovenop komt het imago. Het Lotto Park ademt geschiedenis, maar als je door Europa reist zie je wat moderne stadions doen met de uitstraling van een club.

Het contrast tussen het ambitieuze Anderlecht-project en de oude infrastructuur is steeds scherper. Anderlecht klimt sportief misschien opnieuw naar de top, maar bengelt qua accomodatie eerder in de middenmoot.

Droomstadion als geldmachine: hier ligt de jackpot

Een groter, modern stadion is ook een financiële hefboom.Volgens Deloitte zijn inkomsten uit stadion en hospitality (matchday-inkomsten zoals tickets, abonnementen, catering, business-seats) de snelst groeiende inkomstenstroom bij de grootste Europese clubs. Arsenal verdubbelde quasi in één klap zijn matchday-inkomsten na de verhuis van Highbury naar de Emirates: van rond de 44 miljoen pond naar ruim 90 miljoen per jaar.

Tottenham Hotspur zag hun totale inkomsten explosief stijgen sinds de opening van hun nieuwe stadion, dankzij hogere ticketprijzen, meer business-seats en een constante stroom aan niet-voetbalevents zoals concerten en zelfs NFL-wedstrijden. In Gent heeft de toenmalige Ghelamco Arena – nu Planet Group Arena – perfect getoond hoe een stadion als magneet kan werken voor bedrijven, horeca en evenementen.

Voor RSCA zou een multifunctionele tempel van 40.000 tot 50.000 plaatsen, zoals geschetst in verschillende kranten, dus véél meer zijn dan een paar extra stoeltjes. Bovendien is zo’n stadion ook een hefboom om externe investeerders te overtuigen, lange sponsordeals te sluiten én meerwaardecreatie vast te zetten in onroerend goed in plaats van enkel in spelers.

Verschueren moet bewijzen dat de jackpot écht valt

Boven het stadiondossier hangt de naam van Michael Verschueren. De nieuwe voorzitter is tevens de zoon van Michel Verschueren, de man die het oude Astridpark in de jaren tachtig ombouwde tot een van de modernste stadions van Europa – toen hypermodern en revolutionair. Michael Verschueren heeft zich in het verleden al meermaals uitgesproken over het stadiondossier. In interviews onderstreepte hij dat een nieuw, eigen stadion op langere termijn onvermijdelijk is als Anderlecht zijn status wil behouden.

Nu hij als voorzitter echt aan het stuur zit, kijken veel waarnemers naar hem als de man die symbolisch het werk van zijn vader kan afmaken: opnieuw een stadion neerzetten dat zijn tijd vooruit is. Maar Verschueren beslist dit niet alleen. De Brusselse politiek, de gemeente Anderlecht, het Brussels Gewest, milieuregels, mobiliteitsplannen… het zijn allemaal factoren die de voorbije jaren al verschillende pistes deden sneuvelen.

Toch valt het moeilijk te ontkennen dat net hij het ideale uithangbord is voor zo’n mega-project. Paars bloed, internationale connecties via de European Club Association, en het symbolische gewicht van de naam Verschueren: hij is de brug tussen nostalgie en toekomst. Analisten zien in hem dan ook vooral een politieke en strategische lobbyist in dit dossier. Niet de man die zelf de plannen tekent, wel degene die de puzzelstukken – politici, investeerders, eigenaars, supporters – in elkaar moet laten vallen.