Olivier Plancke
Nauwelijks is Thorsten Fink ontslagen, of de volgende naam die in de wandelgangen rond gaat is er eentje die meteen discussie uitlokt: Mark van Bommel.
LEES OOK: TRANSFERUURTJE: ‘Anderlecht-plan met De Cat, Genk wil stunten’
Fink out, geruchten in: en dan valt dié naamHet officiële afscheid van Thorsten Fink klonk correct en dankbaar, maar de reden was hard: wisselende resultaten en een te onregelmatig spel pasten niet meer bij de vooropgestelde doelen. In afwachting nemen Domenico Olivieri en Michel Ribeiro de A-kern over. Genk probeert eerst intern de boel te stabiliseren. Alleen: in de buitenwereld begint de zoektocht meteen, en de geruchten vallen snel.
Mark van Bommel duikt meteen op in de eerste lijstjes. Als de bekende naam zonder club die overal wordt genoemd wanneer er ergens een stoel begint te wankelen. Ook nu weer: de Nederlander zou in aanmerking kunnen komen, klinkt het volgens Het Belang van Limburg, bijna alsof het automatisme is. Alleen voelt Van Bommel bij Genk anders aan dan een optie. Vooral omdat het geen nieuw verhaal is. En omdat de club hem al eens bijna binnenhaalde.
Flashback naar 2022: Genk haakte af… en de Bosuil lachte
Na het ontslag van Bernd Storck moest Genk in 2022 snel een coach vinden die juist en vooral ‘Genks’ aanvoelde. In dat kader werd het een kleine soap met twee hoofdrolspelers: Wouter Vrancken en Mark van Bommel. Vrancken was toen trainer van KV Mechelen en liet verstaan dat hij klaar was voor de stap hogerop. Alleen hing er een opstapclausule aan vast — 600.000 euro — en dat bedrag bleek in Limburg een stevige hindernis. Terwijl Genk wikte en woog, werd Van Bommel plots de piste die realistischer klonk: vrij, groot profiel, meteen beschikbaar.
Het werd zelfs zo concreet dat Van Bommel op een Genkse thuiswedstrijd tegen Charleroi in de tribune werd opgemerkt. Het voelde toen alsof de deal al in kannen en kruiken zat. Maar Genk is Genk: het luistert (ook) naar gevoel. Supporters zagen Van Bommel niet als de beste keuze. Niet omdat hij geen naam had, wel omdat hij geen “blauw bloed” had. In de perceptie van veel Genkies hoorde daar een coach bij die het club-DNA ademde. Het bestuur voelde die zorgen, en hield er rekening mee.
En dan kwam het kantelpunt: in Antwerpen lag een tweejarig contract klaar. Van Bommel werd overtuigd en kon er meteen tekenen. Genk haakte af, Van Bommel ging richting Bosuil. Kort daarna werd Vrancken aangesteld. Toen was het een gevoel van een gemiste kans. Ook Peter Croonen gaf er extra context aan met die quote die is blijven hangen: Van Bommel is “het soort pion dat je liever in je team hebt dan tegen je”. Dat was geen loos compliment, maar een beschrijving van wat zijn ploegen uitstralen: georganiseerd, compact, weinig cadeaus uitdelen.
En Antwerp bewees dat het niet bij praat bleef. In 2022-2023 pakte Van Bommel er de landstitel én de beker (de historische dubbel) en hij werd door de Pro League Awards verkozen tot ‘Coach of the Season’.
2025 is anders: dezelfde coach, mét prijzen
Het grootste verschil met 2022 is simpel: Van Bommel is vandaag makkelijker te verkopen bij de fans. Toen was hij de coach met een CV dat nog moest bewijzen dat hij zich in België echt kon lanceren. Nu is hij de man die hier prijzen pakte, en die bovendien vrij is sinds zijn vertrek bij Antwerp. Als Antwerp-coach werd hij ook neergezet als iemand die zijn ploeg “onverstoorbaar” maakte in de hectiek. Dat beeld botst niet met zijn reputatie als harde winnaar, het vult het net aan: streng, maar niet chaotisch.
In 2022 was “blauw bloed” een rem. In 2025 klinkt dat anders. Supporters hebben intussen genoeg trainerswissels gezien om te weten dat stabiliteit niet uit afkomst komt, maar uit geloofwaardigheid. Als Genk Van Bommel nu wél durft binnenhalen, is dat niet omdat het zijn DNA vergeet. Het is omdat het beslist dat identiteit ook betekent: hard kiezen.
