Maarten Coenen
Marc Degryse kennen we doorgaans als een zeer gedreven en goedlachse analist. De oud-Rode Duivel toonde nu echter een heel andere kant van zichzelf. Een onverwachte bekentenis legt een pijnlijke waarheid bloot — eentje die zelfs hem nog elke dag raakt.
LEES OOK: Olivier Deschacht volledig afgemaakt: "Grootste dommerik"
Stempel gedruktMarc Degryse. Een naam die resoneert bij elke Belgische voetballiefhebber. De voormalige Rode Duivel kende een indrukwekkende carrière bij onder andere Club Brugge, Anderlecht, Sheffield Wednesday en de nationale ploeg.
Met flair, finesse én een neus voor doelpunten liet hij decennialang het publiek genieten. Vandaag is Degryse een vaste waarde als voetbalanalist bij VTM en Het Laatste Nieuws, waar hij wedstrijden ontleedt met de scherpte van een ex-speler én de empathie van een vader.
Maar achter die heldere analyses en doordachte commentaren schuilt een man die ook zijn persoonlijke strijd voert. Een strijd met verlies, kwetsbaarheid en ouder worden.
Een traan en een lach
In een zeldzaam openhartig moment laat Degryse in een interview bij HLN zijn professionele façade even vallen. De reden? De dood van zijn ouders. “Mijn vader stierf in 2019, mijn moeder vorig jaar... Toen mijn moeder overleed, kwam bij mij het besef: ‘Ik heb geen ouders meer — fucking hell.’” Hij zucht. Niet voor de show, maar omdat het hem oprecht raakt.
“Ik weet wel, het is de natuurlijke weg,” zegt hij, “maar ik mis ze nog elke dag. Nooit nog eens kunnen bellen, babbelen... dat is zwaarder dan ik ooit had gedacht.”
"Het is niet te beschrijven"
Marc geeft toe dat hij met de jaren gevoeliger is geworden. De gebeurtenissen in de wereld raken hem dieper. Zo ook het tragische overlijden van Lisa, een 17-jarig meisje uit Amsterdam die deze zomer werd vermoord. “Dat is toch niet te beschrijven? Voor die ouders, je kind dat niet thuiskomt... Ik ken ze niet, maar het grijpt me naar de keel.”
Degryse weet dat zijn eigen kijk op het ouderschap deels gevormd is door zijn jeugd. “Van mijn ouders hoorde ik vaak het woord ‘moeten’. Dat heb ik proberen loslaten bij mijn kinderen, Darren en Linsey. Vrijheid geven, vertrouwen bieden. En als ze eens een afspraak niet naleven? Dan ben ik vooral opgelucht als ze veilig thuiskomen.”
