Olivier Plancke
Officieel blijft Club Brugge roteren met de doelmannan. Officieus vertellen drie details het verhaal. Wie ze ziet, kent de nummer één, al zegt niemand het hardop.
LEES OOK: 'Club speelt gevaarlijk spel: irritatie Hayen neemt toe'
Jackers is de toekomst“Een plan met alleen maar verliezers.” Zelden vat één zin de situatie zo goed samen als die insider bij Club Brugge in Het Nieuwsblad. Blauw-zwart kiest er bewust voor om nog minstens tot 5 oktober te roteren tussen Nordin Jackers en Simon Mignolet. Zes matchen lang, en dan zien ze wel.
Officieel omdat de kalender loodzwaar is, omdat Mignolet af en toe ontlast moet worden, en omdat Jackers de toekomst is. Officieus: iedereen probeert iedereen te plezieren en dus geraakt niemand nog echt vooruit.
In de komende weken volgt een moordend programma met opeenvolgende wedstrijden en amper recuperatie. In zo’n context klinkt het logisch om te roteren om fris te blijven. Maar je ruilt ook duidelijkheid, wedstrijdritme en verantwoordelijkheid in. Drie dingen die bij doelmannen zwaarder wegen dan bij eender welke veldspeler. De keeper is geen zone die je even in een beurtrol stopt. Een doelman leeft op automatisme en vertrouwen.
Sinds de misser van Jackers tegen AA Gent wordt elk balcontact van hem breaking news. Elk schot op doel wordt een oordeel over het rotatiesysteem. Dat is niet fair voor Jackers, en al zeker niet werkbaar. Maar het is wél het gevolg van een bewuste keuze: als je twee “nummer éénen” uitroept, creëer je per definitie twijfel.
Kamp pro-Jackers, Kamp 'anti'-Mignolet
De voorbije maand ging dat nog net goed omdat niemand in de fout ging en de resultaten goed waren. Na AA Gent stond de discussie weer in lichterlaaie. Nicky Hayen reageerde geprikkeld—“Stop met die vragen”—maar die vragen zíjn logisch.
Intussen is het signaal naar Mignolet minstens even dubbel. De doelman die in augustus perfect ging—zes op zes, cruciale saves op Union, Salzburg en Rangers—zit tegenwoordig enkel “midweeks” klaar. In de competitie mag hij toekijken, want rust is nodig. Mignolet zelf gaf al vaker aan dat hij veel matchen nodig heeft. En precies dát maakt het detail relevant.
Het bestuursniveau maakt het nóg complexer. Er zit een kamp dat Jackers nu al als vaste nummer één naar voren schuift. Het detail? Jackers’ contractupgrade in juli en de interne lijn “Jackers is de toekomst”.
Tegelijk loopt Mignolets contract eind dit seizoen af, en die “niet meer zo beste” relatie met bovenaf wordt gefluisterd in de marge. Als je voorzitter na de loting twee “spelende legendes” noemt en Mignolet niet vernoemt, dan weet je hoe laat het is: het kleinste detail wordt uitvergroot. Dat ene weglaten zegt veel over de échte rangorde.
Analisten zijn opvallend eensgezind. Wesley Sonck, Franky Van der Elst, Peter Vandenbempt zeggen hetzelfde bij Sporza: in het doel kies je, en roteer je niet. Niet omdat Jackers niet kan keepen, wel omdat Mignolet nog altijd meer uitstraalt, meer brengt en—cruciaal—minder vragen oproept. Ook Marc Degryse ging er al over in Het Laatste Nieuws: het rouleren mocht na de break stoppen.
Eén fout en hij wordt kop van jut
Vandaag kiest Club Brugge voor het managen van ego’s, kalenders, bestuurswensen en columnisten. Het lijkt slim, het voelt beheerst aan, maar het is op den duur vooral vermoeiend. Want als Jackers de komende weken nog één keer mistast, is hij weeral de kop van jut.
En als Mignolet na 27 augustus pas op 18 september opnieuw speelt, is hij “uit ritme” als er in Monaco iets misloopt. De twee mannen die elk half gelijk krijgen, eindigen allebei met het hele probleem. Club Brugge heeft twee uitstekende doelmannen. Het enige wat ze niét hebben, is een eerste doelman. En precies dat is vandaag het probleem.
