Hun jongere tegenhangers gingen dinsdag nog met de billen bloot in Bosnië-Herzegovina, maar een dag later hebben de Rode Duivels hun eigen afspraak met de geschiedenis niet gemist. Dankzij de 4-2 zege tegen Denemarken maakt België immers deel uit van de Final Four die volgend jaar de tweede editie van de Nations League zal betwisten. Eerst moet de Gouden Generatie op het EK echter voor een nog veel historischer moment zorgen. Hoewel er in de komende zeven maanden uiteraard nog heel wat kan gebeuren, moet Roberto Martinez op basis van het voorbije drieluik alvast zijn hoofd buigen over minstens één prangende kwestie.
Tenminste, indien iedereen – of althans wat de sleutelfiguren betreft – fit is wanneer EURO 2020 op 11 juni 2021 eindelijk van start gaat. Als er één ding duidelijk werd tegen de Denen, een van de tegenstanders in de poulefase, is het namelijk wel dat hun doublures nog lang niet op hetzelfde niveau acteren. Per slot van rekening waren allicht niet toevallig Leander Dendoncker en vooral Nacer Chadli, die moesten depanneren voor het geschorste Borussia Dortmund-duo Axel Witsel en Thomas Meunier, woensdag veruit de zwakste schakels in wat collectief sowieso geen al te overtuigende prestatie was. In geen enkele van de voorbije drie interlands wist het nummer één op de FIFA-ranking overigens écht haar wil op te leggen, iets waar we als verwende fans nochtans onderhand gewend aan zijn geraakt. Desalniettemin legden Zwitserland, Engeland en Denemarken stuk voor stuk de duimen in Leuven.
LUKAKU & DE BRUYNE
Klinische overwinningen dus, een beetje zoals Frankrijk de Belgen huiswaarts stuurde in de halve finale van het WK twee jaar geleden. Het leverde ons buurland toen weinig sympathie op, maar vandaag zijn we al lang tevreden dat ook de Rode Duivels eindelijk op resultaat kunnen spelen tegen een moeilijke opponent. Tekenend daarbij was de wedstrijd van Kevin De Bruyne, bij afwezigheid van Eden Hazard nóg meer de man rond wie alles draait. In een hogere rol moest hij de aanvoerder even doen vergeten, maar de draaischijf van Manchester City bleek zijn beste vorm in Engeland te hebben gelaten. Geen probleem, want dan nog was KDB tegen Denemarken goed voor een goal en een assist. In totaal zit de koning van de beslissende pass nu reeds aan respectievelijk 20 en 37 stuks in 78 caps. Ongeziene cijfers.
Hetzelfde geldt voor Romelu Lukaku, met twee doelpunten andermaal de grote man. De topschutter aller tijden tekende zo voor nummer 56 en 57 in 89 interlands, eveneens waanzinnige statistieken. Twee echte spitsengoals ook, waarmee hij zijn immense kwaliteit in de zestien nogmaals illustreerde. Bij de eerste hield hij in zijn typische stijl sterk Genk-rechtsachter Joakim Maehle – voor de gelegenheid op links geposteerd – af, om vervolgens oog in oog met Kasper Schmeichel het hoofd koel te houden. Een tiental minuten later gebruikte hij datzelfde hoofd om een zeldzame goede voorzet van Thorgan Hazard onhoudbaar binnen te knikken. Lukaku bewees trouwens ook weer zijn waarde buiten de zone van de waarheid. Met de rug naar doel fungeerde hij zeker voor de pauze als dankbaar aanspeelpunt.
CHADLI & DENDONCKER
Nochtans kreeg hij slechts weinig bruikbare ballen toegespeeld, en stond de goalgetter van Inter veel te vaak op een eiland. De Bruyne was zoals gezegd niet top, terwijl Dries Mertens nauwelijks in het stuk voorkwam. Een gevolg van de Deense druk die, net zoals vorig weekend, amper te omzeilen bleek voor de troepen van Martinez. Dankzij een iets betere helft was het balbezit na 90 minuten uiteindelijk ongeveer in evenwicht, nadat Engeland het leer zondag nog gedomineerd had. Dat de Rode Duivels het niet onder de markt hadden, kan dus niet louter aan Dendoncker en Chadli hebben gelegen. Toch waren zij veruit de exponenten van een moeizame partij. Naar goede gewoonte legde Dendoncker wel een heleboel kilometers af, maar voor het overige bleef zijn bijdrage uiterst beperkt. Zeker in balbezit.
Defensief liet het loopwonder dan weer een steekje vallen bij de gelijkmaker, waar ook Chadli te laat reageerde. Het ergste moest dan echter nog komen, want bij een zoveelste bedenkelijke terugspeelbal – hard, op de verkeerde voet én binnen kader – ging zowaar het licht uit bij Thibaut Courtois. Gelukkig kwam de kwalificatie dan al niet meer in gevaar, waarna De Bruyne zelfs nog snel de zege veiligstelde. Natuurlijk kon de doelman, alom aanzien als een van de beste in zijn vakgebied, beter doen dan de bal onder zijn voet laten glippen. Het neemt niet weg dat het er na al het gepingel, vooral van Chadli, eens van moest komen. Daarnaast speelde de wingback overigens sowieso slordig, én oogde hij niet fit. Op links werd zo niet alleen niks gecreëerd, de Deense dreiging verliep ook haast uitsluitend over die kant.
VRAGEN ROND VERTONGHEN
Al had dat tevens te maken met Jan Vertonghen, die bij de 1-1 iets te ver naar binnen stond te dekken en net als tegen Engeland in het algemeen een lastige avond beleefde. Stellen dat het vet reeds van de soep is bij de recordinternational is vanzelfsprekend te voorbarig, maar dat hij op 33-jarige leeftijd aan snelheid en wendbaarheid heeft ingeboet staat buiten kijf. Wellicht liet José Mourinho hem dus toch niet zomaar vertrekken bij Tottenham. De alternatieven zijn evenwel schaars, waardoor Martinez al Hannes Delcroix bij de selectie hield – wat de U21 zuur opbrak. Jacky Mathijssen keek dan ook vast met gefronste wenkbrauwen toe hoe niet hij, maar wel Dedryck Boyata in het slot mocht invallen toen de enige linkspoot achterin naar de kant moest. Een mysterie waarom Delcroix dan nog moest blijven.
Tot dan had de bondscoach bovendien amper één wissel gebruikt, vreemd gezien de klachten over de drukke kalender én de ruime kern die hij liet afzakken naar Den Dreef. Hazard werd kort na zijn assist vervangen door Thomas Foket, die prompt zelf nog met de nodige portie geluk De Bruyne bediende. Ondanks hun zwakke prestatie, mochten Dendoncker en Chadli daarentegen blijven staan. Het maakte de match van Vertonghen er niet gemakkelijker op. Hoewel hij voorin buiten zijn assist evenmin kon flitsen, kweet Hazard zich aan de overkant immers tenminste nog van zijn defensieve taken. Gehinderd door zijn gebrek aan ritme liet Chadli op de linkerflank Vertonghen echter veel te veel aan zijn lot over. Een situatie die hij op zijn wat oudere dag, zeker dicht tegen de zijlijn, niet langer zomaar meester is.
TACTIEK VOOR TIELEMANS
In het trio achterin kan de linkse positie zo wel eens sneller dan gedacht een kwetsbare plek worden. Vandaag gaat het steevast over de opvolging van Vincent Kompany in het midden, waar Jason Denayer zonet een optie pakte. Toch moet Martinez misschien eens een alternatief overwegen. Tenslotte is de verdediger van Olympique Lyon, net zoals Thomas Vermaelen trouwens, in tegenstelling tot Kompany niet incontournable. Niets houdt de bondscoach dus tegen om simpelweg Vertonghen te koppelen aan Toby Alderweireld in een klassieke achterhoede met vier, waarin vooral die eerste zijn tekortkomingen beter gemaskeerd worden. Meunier wordt dan opnieuw traditionele rechtsachter, aan de overzijde lijkt Timothy Castagne – momenteel gekwetst – bij gebrek aan linkspoten de voornaamste kandidaat.
Uiteraard zou hun terugkeer Vertonghen ook in de huidige formatie een stevig handje helpen, zelfs als ze niet allebei aan de aftrap staan. Zoals gezegd biedt Hazard, die in dat geval weer naar links verhuist, namelijk veel meer steun. Een wijziging van tactiek kan evenwel nóg een voordeel bieden. Meer dan ooit was het immers de week van Youri Tielemans, die zijn glansrol tegen Zwitserland doortrok in de duels met inzet. Zowel tegen Engeland als Denemarken opende hij de score, woensdag zorgde de nog altijd pas 23-jarige middenvelder van Leicester City daarna ook nog voor twee knappe én slimme pre-assists. Zonder in de eerste helft echt te overtuigen, werpt de intussen al 34-voudig international zich zo alsmaar meer op als een onbetwiste titularis. Een conclusie die wij vorige week reeds trokken.
DILEMMA VAN MARTINEZ
Toen opperden we nog dat Mertens daardoor wel eens het kind van de rekening kon worden, waarop de ancien antwoordde met een fraaie vrije trap tegen Engeland. Hoewel hij tegen de Denen weinig in het stuk voorkwam, moeten we die mening dus mogelijk herzien. Vooral omdat De Bruyne, die om het gemis van Eden Hazard op te vangen een linie opschoof, daar niet bepaald uit de verf kwam. Met zijn goal en assist demonstreerde hij wel zijn waarde hoger op het veld, maar natuurlijk legt hij ook in een lagere rol fenomenale statistieken voor. In de huidige veldbezetting betekent dat echter dat Tielemans weer naar de bank verdwijnt, want voor de balans kan Witsel in de as niet ontbreken. Hazard, Mertens, De Bruyne, Tielemans én Witsel allemaal samen in de basis droppen, lijkt zo een schier onmogelijke opdracht.
Tenminste, indien Martinez trouw blijft aan zijn systeem. Sinds de Spanjaard vier jaar geleden overnam introduceerde hij de 3-4-3, een uitstekende keuze gezien het toenmalige spelersmateriaal. Die bleef grotendeels intact, terwijl het feit dat ook de U21 tegenwoordig zo aantreedt allicht aangeeft dat hij niet van plan is om snel van dat idee af te stappen. Toch zou een omschakeling naar een 4-3-3, waarin vergeleken met de match tegen Engeland de facto Denayer plaats ruimt voor Eden Hazard en diens broer zijn plek afstaat aan Castagne, vandaag net iets meer perspectieven bieden om zoveel mogelijk talent tussen de lijnen te krijgen. Met vanzelfsprekend nog tal van wisselopties, tactische flexibiliteit en jokers op de bank. Of de bondscoach die unieke ingreep na alle successen sinds zijn aanstelling ook werkelijk zal overwegen, is dan weer nog een ander paar mouwen. Gelukkig krijgt hij nog een halfjaar om over dat dilemma na te denken.
Potentiële XI in 4-3-3: Courtois ; Meunier, Alderweireld, Vertonghen, Castagne ; Witsel, Tielemans, De Bruyne ; Mertens, Lukaku, Hazard
