Kobe K
Chelsea heeft een wisselvallig seizoen achter de rug en speelt na de zomer geen Champions League-voetbal, maar een lichtpuntje in de duisternis op Stamford Bridge was toch wel Marcos Alonso. De linksback in het Premier League-Elftal van het Jaar gaat echter niet naar het aanstaande wereldkampioenschap in Rusland met Spanje. Nacho Monreal (Arsenal) krijgt de voorkeur en op het eerste oog lijkt dat een vreemde keuze. Alonso is echter persona non grata op het Iberisch schiereiland door een ongeluk in 2011.
Spanje was jarenlang dé te kloppen ploeg op diverse prestigieuze eindtoernooien. Op het WK van 2014 kwam er echter zand in de motor van La Roja en werd het al vroegtijdig uitgeschakeld. Tijdens het Europees kampioenschap van 2016 werd het er niet veel beter op en was het Italië dat de Spanjaarden in de achtste finales naar huis stuurde. In Rusland begint de ploeg echter weer op nul, onder een nieuwe bondscoach, Julen Lopetegui. En de voortekenen zijn bijzonder goed.
Twee maanden geleden speelde Spanje een oefenwedstrijdje tegen Argentinië. Onder aanvoering van spelers als Isco Alarcón en Thiago Alcântara liet de thuisploeg zijn tegenstander alle hoeken van het veld zien. Toegegeven, Lionel Messi bekeek het duel door een blessure vanuit een skybox, maar desalniettemin... Toen het laatste fluitsignaal geklonken had, zochten de Zuid-Amerikanen de kleedkamer op met een 6-1 nederlaag.
Een cocktail van ervaring en nieuwe namen
Om deze opleving te kunnen bewerkstelligen, heeft het Spaanse nationale team in de laatste jaren een metamorfose ondergaan. Oudgedienden als Andrés Iniesta en Sergio Busquets zijn nog wel van de partij, maar zij worden aangevuld door nieuwe gezichten: Rodrigo van Valencia bijvoorbeeld, Lucas Vázquez van Real Madrid en Saúl Ñíguez van Atlético. Zelfs de relatief onbekende rechtsback Álvaro Odriozola van Real Sociedad gaat naar het WK, en daarom is het des te opvallender dat Alonso niet van de partij is.
Zijn clubmaten Cesc Fàbregas, Pedro Rodrigues en Álvaro Morata zijn dat overigens ook niet, en het is makkelijk om gelijk naar het dramatische seizoen van Chelsea in de Premier League te wijzen. Waar de spits; de winger en de aanvallende middenvelder door de mand vielen, bleef Alonso namelijk behoorlijk goed op de been. De 27-jarige vleugelverdediger speelde 46 wedstrijden voor de Blues en liet, naast defensieve kwaliteiten, ook nog eens zien over een gouden linkerbeen te beschikken. Waarom neemt Lopetegui hem dan niet mee? Heeft dat soms met een achterliggende, ietwat duistere reden te maken?
Alonso kocht familie af voor 500.000 euro
Alonso komt uit een echte voetbalfamilie: zijn vader Marcos Alonso Peña speelde voor FC Barcelona en Atlético Madrid, waar zijn opa Marcos Alonso Imaz furore maakte bij Real Madrid. Desondanks is junior een onvervalste persona non grata in Spanje, door een ‘jeugdzonde’. In 2011 had de toenmalige speler van Bolton Wanderers te diep in het glaasje gekeken, maar besloot hij wel achter het stuur te stappen. Een ernstig auto-ongeluk was het gevolg, waarbij zijn 22-jarige vrouwelijke passagier het leven liet en een andere inzittende ernstig gewond raakte. Alonso werd ingerekend door de Guardia Civil en op het politiebureau werd hem een alcoholtest voorgeschoteld, met als resultaat 930 promille, twee keer de wettelijk toegestane hoeveelheid.
Aanvankelijk leek de veelbelovende voetballer te moeten vrezen voor een lange gevangenisstraf. Hij diende namelijk in Madrid voor de rechter te verschijnen en hoorde het Openbaar Ministerie maar liefst vier jaar celstraf eisen. Na een stevig robbertje onderhandelen werd dit teruggebracht tot 21 maanden, maar daar was Alonso óók niet tevreden mee. Daarom kocht hij de familie van het slachtoffer af voor de geldsom van 500.000 euro. Waar men hem eerder nog wilde veroordelen voor dood door schuld, hield de back niet eens een strafblad over aan het ongeluk dat hij veroorzaakt had. De verdediger kon zich weer gaan richten op zijn carrière bij Bolton en transfereerde een paar jaar later naar de Serie A-club Fiorentina.
In Spanje bleef men echter in zijn maag zitten met wat Alonso op zijn geweten had. Want waarom is het voor een voetballer (iemand uit een welgestelde familie ook nog eens) mogelijk om een gevangenisstraf af te kopen, waar Jan met de pet wél gewoon naar het gevang gestuurd wordt? Dient hij niet benaderd te worden met het principe ‘gelijke monniken, gelijke kappen’ in het achterhoofd? Iemand die te veel drinkt, tóch achter het stuur van zijn BMW stapt en een dodelijk ongeluk veroorzaakt dient keihard gestraft te worden, zo was de algemene consensus.
“De bondscoach kijkt niet naar de Premier League”
We schrijven inmiddels zeven jaar later, maar de Spanjaarden vormen een koppig volkje. Alonso zelf liet in oktober van 2017 weten: “Waarom ik nooit geselecteerd wordt? Omdat de bondscoach de Premier League niet goed in de gaten houdt. Hij richt zich enkel op de Primera División.” Maar de selectie van Monreal staat daar natuurlijk haaks op. Alonso heeft gewoon net wat minder krediet dan anderen: trekt hij het shirt van het Spaanse nationale elftal aan (dat gebeurde slechts één keer), dan is er op het Iberisch schiereiland een heel contingent aan mensen dat eventjes moet slikken... Met de gevangenisstraf die nooit uitgezeten werd als oorzaak.
