Herman Brusselmans is al decennialang één van de meest markante stemmen in de Vlaamse literatuur. De schrijver liet zich vroeger ook vaak zien als analist in voetbalprogramma's, tegenwoordig fileert hij vooral zijn mening in snedige columns. Daarbij speelde zijn vriendin nu de hoofdrol.
LEES OOK: DAZN in het vizier: Karl Vannieuwkerke haalt snoeihard uit
Tussen genialiteit en controverseMet meer dan tachtig boeken, talloze televisieoptredens en een reputatie die laveert tussen literair enfant terrible en cultfiguur, heeft hij zich stevig verankerd in het culturele landschap.
Zijn schrijfstijl is onmiskenbaar eigen: enerzijds onvervalst grof en anarchistisch, anderzijds verrassend teder, ontroerend en scherp observerend. Waar anderen laveren tussen imago en authenticiteit, doet Brusselmans het nooit minder dan honderd procent op zijn manier.
Donkere gedachten
In zijn meest recente column bij Humo is Brusselmans opvallend eerlijk omtrent zijn privé-situatie en vooral dan de invloed die dat heeft op zijn vriendin Lena.
Ondanks gezinsgeluk, blijft de schrijver naar eigen zeggen vechten met depressieve neigingen, angst en piekergedrag. Brusselmans schildert zijn vriendin af als iemand die hem recht probeert te houden, maar die tegelijk moe wordt van de constante zwaarte. Hij beseft dat zijn houding de relatie onder druk zet, zelfs zodanig dat hij al halfgrappend overweegt een appartement te zoeken “voor als ze hem eruit zet”.
"‘Je hebt alles om gelukkig te zijn,’ zegt Lena, ‘en je bent het niet. Dat is je eigen schuld. Je hebt een fantastische vrouw, een unieke zoon, een crème van een hond, een Alfa Romeo en wat spaargeld, en toch loop je continu rond met een bakkes tot op de grond.’ Ze heeft gelijk, dat wel, maar om jezelf op slag om te toveren van een negatief in een positief ingesteld individu, dat is geen eitje." Zo klinkt het toch wat zwartgallig bij Brusselmans.
Maarten Coenen