Olivier Plancke
Bij de Rode Duivels is het WK-ticket binnen, maar rustig is het allerminst. Rudi Garcia ligt onder vuur, de sfeer met spelers en media is broos en plots schuift alle aandacht richting Vincent Mannaert. Hij moet beslissen: met Garcia naar het WK, of toch een nieuwe bondscoach? In dit stuk gaan we na welke profielen dan in beeld komen, welke mogelijke topnamen worden genoemd in het debat en waarom de keuze voor de bond allesbehalve eenvoudig is.
LEES OOK: 'Kogel al door de kerk: KBVB hakt knoop door over job Garcia'
Mannaert onder hoogspanning: met Garcia naar het WK?Het gekke aan dit moment bij de Rode Duivels is dat de grote vraag niet meer is óf België naar het WK gaat, maar met wie. Sportief is het doel bereikt: behoud in de A-divisie van de Nations League en het WK-ticket op zak. En toch hangt er een rare mist rond Rudi Garcia. La Dernière Heure heeft het over een eerste echte “breuklijn” tussen bondscoach en spelersgroep, met Doku en co die zich luidop afvragen waar het precies naartoe moet met dit elftal.
Daarbovenop is er de communicatieoorlog. Garcia die op persconferenties “fake news” hekelt, prikt naar “valse journalisten” en na Liechtenstein ostentatief een interview met Gilles De Bilde weigert. Het Laatste Nieuws en andere media schetsen een kregelige bondscoach, die zich steeds meer ergert aan de kritiek op Kazachstan en zijn keuzes, terwijl kranten en analisten net die keuzes wéér in vraag stellen.
Het resultaat: de WK-kwalificatie die wordt overstemd door de vraag of dit huwelijk – Garcia, de bond, de spelers, de media – nog lang standhoudt. In die context schuift de schijnwerper onvermijdelijk op naar Vincent Mannaert. Het Laatste Nieuwsschreef al letterlijk dat het nu aan hem is om te oordelen of Garcia de juiste man is om op het WK het maximum uit deze generatie te halen. Binnen de bond zouden er zelfs twijfels leven en “kritische bemerkingen” vielen in een gesprek tussen Garcia en Mannaert.
Moeizame jacht op een nieuwe bondscoach: shortlist slinkt
Ondanks het WK-ticket is een ontslag dus niet volledig van tafel. Tegelijk noemen analisten als Verheyen en Degryse het “laf” om hem nu zomaar te lozen: hij hééft zijn sportieve targets gehaald, zeggen zij. En dan komt de olifant in de kamer: zelfs als Mannaert wíl ontslaan, is er wel een adequate opvolger beschikbaar? De Belgische vijver is opvallend klein geworden.
In januari werd al geschreven dat Hein Vanhaezebrouck, Michel Preud’homme en Philippe Clement eigenlijk afhaakten als serieuze kandidaten. Clement ligt nu vast bij Norwich City tot 2029 – en je begrijpt waarom sommige media benadrukken dat het voor Mannaert helemaal niet evident is om zomaar “even iemand anders” te vinden.
Tegelijk is er de onthulling die het debat nog wat pikanter maakt: Rudi Garcia was niet eens Mannaerts eerste keuze. Uit berichtgeving blijkt dat er vooraf contacten waren met Sergio Conceição en Xavi, maar dat vooral één naam bovenaan het lijstje stond: Louis van Gaal. Alleen bleek die al snel financieel onhaalbaar.
Wie wordt de topnaam op Mannaerts lijstje richting WK?
Stel nu even dat Mannaert toch beslist om niet met Garcia naar het WK te trekken. Hoe zou zijn shortlist er dan realistisch uitzien? Bovenaan blijft Van Gaal als idee rondspoken. Niet zozeer omdat hij direct haalbaar zou zijn, maar omdat hij perfect past voor een kort toernooi-project: hij kan in een paar maanden structuur en hiërarchie neerzetten, heeft geen schrik om grote namen te passeren en kan een kleedkamer domineren door pure presence. Tegelijk zijn dat de redenen waarom hij zo duur en veeleisend is.
Daarom schuift in elke bondscoach-zoektocht één naam sneller naar voren dan alle anderen: Thierry Henry. Hij kent de groep, zat jarenlang naast Roberto Martinez op de bank, sprak dezelfde taal als Lukaku en De Bruyne – vaak letterlijk. In de voorbije jaren werd hij al meerdere keren genoemd als topkandidaat, zowel na Martinez als in de debatten rond Tedesco, en analisten als Justien Odeurs noemden hem zelfs “de perfecte keuze, bij gebrek aan beter”.
En dan is er de eeuwige naam in elk Belgisch bondscoachdebat: Hein Vanhaezebrouck. Hein is al jaren het favoriete theoretische antwoord. Zijn voetbalfilosofie – structuur, patronen, positiespel – is precies wat veel mensen missen bij de huidige Duivels. Anderzijds: interlandvoetbal is geen clubvoetbal. Hein leeft net van dat dagelijks sleutelen, dat duwen en trekken op details. Daar bovenop is hij geen diplomaat: hij zegt wat hij denkt, ook als dat over de bondscoach gaat, en hij gebruikt de media graag als verlengstuk van zijn analyse.
Michel Preud’homme hoort in dezelfde categorie: alleen heeft hij zelf al duidelijk gemaakt dat hij geen zin meer heeft in een terugkeer op dat niveau, dat hij zich goed voelt in een rol achter de schermen. Bondscoach zal hij niet meer worden. Clement, tenslotte, wás een tijdlang de logische Belgische keuze, maar vandaag zit hij in een ander avontuur: Norwich City.
En dan heb je nog de internationale coaches die eerder al in de running waren: Mark van Bommel, Erik ten Hag, Roger Schmidt, naar voren geschoven als mogelijke opvolgers van Tedesco. Theoretisch allemaal interessante profielen – tactische bagage, ervaring in topcompetities – maar in de praktijk zitten ze stevig in clubdossiers, met lonen en ambities waar de Belgische bond traditioneel van achterover valt.
