Olivier Plancke
Na een pijnlijke keepersfout in Bergamo werd Nordin Jackers van de camera’s weggehaald. Niet door hemzelf, maar door de club. Wat bedoeld was als bescherming, lijkt nu vooral een strategische misser. Want zwijgen maakt een fout niet kleiner—het maakt één man verantwoordelijk. Waarom dit spreekverbod meer zegt over Club dan over Jackers zelf? Lees de analyse.
LEES OOK: Club brandt eigen vingers: "Niet zijn eerste fout"
Vertrouwen met voetnootBergamo, dinsdagavond. VTM vraagt Nordin Jackers aan. Club Brugge beslist: géén Jackers. Een individueel spreekverbod—"van hogerhand"—als noodrem na een pijnlijke avond. Na een nieuwe wedstrijd waarin een fout van de doelman de ploeg punten kost.
Dat ruikt niet alleen naar onhandige PR, het is gewoon ook contraproductief op strategisch vlak. Club kroont hem officieus tot toekomstige nummer één, maar verstopt hem bij tegenslagen. Dat is vertrouwen met een voetnoot. En dat werkt niet.
Het wordt nog pijnlijker als je ziet waar het precedent ligt. André Onana—op het grootste podium, Champions League, bij een gigantische blunder tegen Bayern—vroeg zélf om de camera’s. Eén quote: “Ik liet het team in de steek.” Het werd breed erkend als leiderschap.
De speculatie doofde meteen. Zwijgen verbergt niks, het vergroot alleen het falen. Wie iets probeert te verbergen, maakt het groter. Een éénmalige pauze na een blunder kan zinvol zijn. Maar een uitgesproken individueel verbod, puur sportief gemotiveerd, is zeldzaam en gevaarlijk.
Stilte als schot in eigen voet
Het feit dat VTM Jackers aanvroeg, en Club hem afschermde, wás het verhaal—niet de fout zelf. In UEFA-verband werkt die strategie zelfs juridisch tegen: clubs móéten op matchday minimaal één speler én de coach beschikbaar stellen in meerdere flash-interviews. Je kan sturen wie praat, maar je kan niet alles controleren.
De UEFA-regels zijn duidelijk: mediarechtenhouders kopen toegang én verhaal. Een publieke ban knalt frontaal op die logica. In eigen land wringt het evengoed: rechtenhouders als DAZN, met clips bij RTBF en VRT, kopen toegang en verhaal.
Onana begreep het in München: één eerlijke quote blust meer dan een week zwijgen. Jackers heeft geen ban nodig, maar begeleide verantwoordelijkheid—op het veld en voor de microfoon.
Zondebok, signaal en schade
Wat zegt deze ban over Jackers én over Club? Eén: het maakt Jackers zwijgend tot zondebok. De fout is zichtbaar, zoals keeperfouten altijd zijn, maar de stilte erna suggereert dat het dan minder zwaar weegt. In de praktijk gebeurt het omgekeerde.
Twee: het ondermijnt je eigen project. Als je Jackers wil vormen tot een volwaardige nummer één, dan begeleid je hem—ook op zijn slechtste dag. Drie: het verwart de kleedkamer. Teamgenoten zien: wie struikelt, wordt niet toegelicht maar verstopt. Dat is geen leiderschap, dat is risicobeheer.
Spreekverbod als brandblusser? Eén avond, akkoord. Maar als beleid rond je eerste doelman in wording? Dan is het een zwaktebod verpakt als maatregel. Laat hem keepen, en laat hem spreken. Alleen zo transformeer je het beeld van “doelman in crisis” naar “nummer één in wording.
