Olivier Plancke
De Raad van Bestuur stemde unaniem om Wouter Vandenhaute te lozen als voorzitter, maar vooralsnog zit er geen nieuw gezicht op de troon. Patrick Vermeulen (ex-Schroders, JP Morgan) schoof aan als nieuwe bestuurder, en het management moet voortaan rechtstreeks rapporteren. Ondertussen blijft Mauvavie op 26,3% zitten, mét blokkeringsminderheid. Conclusie: het spel zit muurvast. De vraag is dus simpel: moeten er nieuwe investeerders komen? Ja. En liefst gisteren.
LEES OOK: Coucke snoeihard aangepakt: "Kijk eerst in de spiegel"
Coucke op zoek naar kapitaalEerst even terugspoelen naar juni. Een tijdje geleden, maar wel veelzeggend. Op 9 april zaten Marc Coucke en Michaël Verschueren samen in het Parc des Princes voor de Champions League wedstrijd PSG–Aston Villa. En dat was niet zomaar een avondje voetbal: PSG is de club van Nasser Al-Khelaïfi, tegelijk voorzitter van de ECA.
Verschueren werkt tegenwoordig als onafhankelijk “chief club strategy & development officer” binnen die ECA, een functie die Al-Khelaïfi voor hem creëerde. Hij loopt er graag rond als de rechterhand van Nasser. Dat Coucke daar óók zat, deed de Brussels geruchtenmolen draaien: was hij aan het windowshoppen voor kapitaal, partners, misschien zelfs een satelliet-constructie?
De versies botsen, de symboliek niet: Coucke keek die avond letterlijk uit over de markt. Waarom is dat relevant? Omdat paars-wit vandaag cash en duidelijkheid mist. De Europese exit heeft een gat geslagen; de verkoop van Dolberg plamuurde het boekjaar, maar geen toekomst. Zolang de aandeelhoudersstructuur hetzelfde blijft — Alychlo dat vooruit wil, Mauvavie dat kan blokkeren — geraak je nergens. Dan is elke voorzitter een bliksemafleider, geen leider.
Toegang waar geld geen probleem is
Er is extern geld nodig, maar niét met de eerste de beste geldschieter. Het moet slim kapitaal met een plan zijn. En dat plan mag gerust modern zijn. In 2025 leeft voetbal op netwerken: strategische partnerschappen, multi-club modellen, satellietafspraken over scouting, data, doorstroming.
Neerpede is goud. Alleen: goud moet je slijpen, niet verstoppen. Een deal met een internationale speler (PSG-omgeving? ECA-netwerk?) kan de talentpijplijn versnellen, de sportieve staf versterken en tegelijk de balans een push in de juiste richting geven geven.
Er zijn drie sporen. Eén: Coucke koopt Mauvavie uit: dat is duur en conflictgevoelig. Twee: Duyck (Mauvavie) koopt partner Vandenhaute uit en normaliseert de relatie met Alychlo. Dat betekent minder theater, maar nog altijd geen extra middelen.
Drie (en de enige met toekomst): een strategische investeerder stapt in, met duidelijke governance en vers geld. Patrick Vermeulen (ex-Schroders, JP Morgan) in de raad is als een knipoog in die richting: financiële sérieux, en toegang tot kringen waar geld geen probleem is.
Externe investeerders cruciaal
“De toekomst is mauve,” postte Coucke. Mooi. Maar de toekomst wordt pas mauve als ze eerst helder is. Nu is het grijs: grote woorden op Instagram, achterkamerpolitiek en paniektransfers. Dat is moeilijk beleid te noemen.
Ook daarom is er nood aan nieuwe investeerders. Desnoods met een grote naam op de achtergrond die niet elke week in de loge wil zwaaien, maar wel de structuur neerzet. Brussel is een grote markt, Anderlecht een slapende reus.
