Felice Mazzu volgde Marc Degryse en Peter Vandenbempt en haalde uit naar de jeugd. Maar is die uithaal terecht? Moeten de ervaren spelers niet dringend opstaan?
"Mijn jonge spelers moeten beseffen dat ze geen jeugdvoetbal meer spelen, hoe getalenteerd ze ook mogen zijn. Op dit niveau is voetbal een sport voor volwassenen en dan wordt er meer gevraagd. Meer vechtlust en een gezonde agressiviteit bijvoorbeeld”, aldus Mazzu bij Het Laatste Nieuws. Een dag later slikte hij die woorden al wat in door te stellen dat dit voor “heel de ploeg geldt”.
Het was dan ook een vreemde reactie nadat de afgelopen weken in de povere periode jeugdproduct Zeno Debast (18) achteraan de sterkhouder was en vooraan Julien Duranville (16) één van de enigen was die iets kon forceren. Zij waren lichtpunten, ook donderdag weer tegen FCSB.
TE SNEL LABEL TOPTALENT
Het klopt dat jongens als Yari Verschaeren, Francis Amuzu, Marco Kana en Anouar Ait El Hadj meer moeten brengen. Maar is het niet net de bedoeling dat zij bij de hand worden genomen door de ervaren spelers? Vroeger werden jonge talenten gestuurd door toppers als Pär Zetterberg, Hannu Tihinen, Milan Jovanovic, Lucas Biglia & co. De jonge toptalenten die de wereldtop of subtop mogen ambiëren en die de kar al kunnen trekken, die spelen op hun 21-23 niet meer voor een Belgische topclub….
Leander Dendoncker kan een mooi voorbeeld zijn voor bovenstaande spelers. Hij vertrok op zijn 23ste uit Brussel en bouwde al een mooi carrière uit in de middenmoot van de Premier League. Niet elk talent is op zijn 16-20 al zo sterk als pakweg Vincent Kompany, Youri Tielemans, Jérémy Doku of Romelu Lukaku. Het label ‘toptalent’ wordt ook door de media té snel op een speler geplakt. Duranville is het mooie voorbeeld. Hij heeft alles in zich om een mooie loopbaan uit te bouwen, maar na 2 goede invalbeurten werd hij al aan de nationale ploeg gelinkt. Ook Roberto Martinez deed er nog een (onnodig) schepje bovenop. Duranville is zelfs nog geen basispion bij Anderlecht, dus laat hem in alle stilte zich ontwikkelen. Debast werd vergeleken met Vincent Kompany, ook een vergelijking die wel heel veel druk legt op zo een jonge speler. De media gaat dus zeker niet vrijuit.
ERVAREN MANNEN MOETEN OPSTAAN
De ervaren spelers van RSCA moeten opstaan. Wesley Hoedt presteert zeer wisselvallig in het nieuwe systeem, Majeed Ahimeru is tot op heden teleurstellend en Amadou Diawara was verantwoordelijk voor de 1-2 tegen OHL en het is vreemd dat een speler zonder ritme de voorkeur krijgt op pakweg Kana. Diawara - ondertussen al out met een spierblessure - heeft nood aan ritme, dat klopt, maar zijn prestaties en gebrek aan wedstrijdritme rechtvaardigen geen basisplaats. Hopelijk voor RSCA kan hij de kar trekken eens hij 100% wedstrijdfit is. Kan hij nadien een goed duo vormen met Kana zoals in de play-offs met Cullen? Michael Murillo blijft ook te wisselvallig voor de dag komen.
Hendrik Van Crombrugge, Jan Vertonghen en Lior Refaelov toonden zich wel al. Hun niveau is goed tot zeer goed, maar we haalden het al van het begin van het seizoen aan: Anderlecht heeft te weinig van die ervaren topspelers die de jongeren bij de hand nemen. Vooral op aanvallend vlak en centraal op het middenveld (waar Josh Cullen met zijn specifieke kwaliteiten heel erg wordt gemist) is er op dat vlak een hiaat en dat zal de komende mercato’s opgevuld moeten worden. In moeilijke momenten moeten net deze ervaren rotten opstaan en de rug rechten. Dat is in het verleden altijd het geval geweest bij Anderlecht.
WEL GEWEND OM TE STRIJDEN
Neerpede bewees de afgelopen jaren zijn waarde en plots wordt er naar hun strijderskwaliteiten verwezen. Dat zou te broos zijn. Nochtans werden de afgelopen jaren jongens als Sebastiaan Bornauw (Bundesliga), Sambi Lokonga (Premier League), Alexis Saelemaekers (Serie A) en Jérémy Doku (Ligue 1) voor grof geld verkocht. Ook Roméo Lavia (Southampton) werd bijna volledig opgeleid bij Anderlecht en amper een kleine twee jaar na zijn vertrek toonde hij zich in de Premier League. Deze jongens zijn nochtans van dezelfde generatie als enkele jongens die momenteel bij RSCA rondlopen en toonden al hun veerkracht, zowel in Brussel als in het buitenland. Het grote verschil: in het buitenland worden zij beter omringd. Bovendien tonen de RSCA Futures in de Challenger Pro League ook dat ze de mouwen kunnen opstropen. "In de opleiding van Anderlecht zit ook wel het omgaan met druk en het kweken van een mentaliteit", aldus Debast in De Zondag.
De jeugd moet uiteraard scherp worden gehouden en ze moeten kunnen omgaan met de druk als ze voor Anderlecht willen spelen, maar die druk is er in de jeugdreeksen ook. Winnen alleen is er immers niet goed genoeg, het moet ook met mooi voetbal. In de jeugd straalt RSCA al altijd een winnaarsmentaliteit uit en de druk is er best hoog. De onderlinge strijd kan pittig zijn, want iedereen wil graag doorbreken. Bij de eerste ploeg gaat de lat uiteraard nog wat hoger liggen en de beste moet spelen (jong of oud), maar de uithaal naar de Neerpede-jongens - uit welke hoek dan ook - lijkt ons toch ook een beetje kort door de bocht.
CR
