Arne Decraene
Terwijl ook de concurrentie meteen punten liet liggen, begon vooral Anderlecht met een valse noot aan het nieuwe seizoen. In eigen huis gingen de Brusselaars na een zwakke vertoning namelijk onderuit tegen promovendus en stadsgenoot Union, dat de zege niet eens gestolen had. Nochtans is het in jaar drie van 'Het Proces' stilaan tijd om terug echt aansluiting te vinden met de top. Al dan niet ten koste van het intussen befaamde 'In Youth We Trust'-moto.
Uiteraard blijft Paars-Wit geloven in de goudmijn van Neerpede, die een essentiële rol speelt in het financiële herstel. Zo mochten de voorbije weken weer tal van jonkies hun kribbel onder een eerste profcontract zetten, en barst het in de hoofdstad nog steeds van het aanstormend talent. Zij zullen ook dit seizoen opnieuw voldoende kansen krijgen van Vincent Kompany, een fervent voorstander van een vroege doorstroming uit de jeugd. In alle geledingen van het Lotto Park heerst bovendien het besef dat zij de sleutel in handen hebben om de recordkampioen van de donkere jaren naar een fraaie toekomst te leiden. In een poging daarbij het heden niet helemaal uit het oog te verliezen, werd het transferbeleid daar deze zomer echter niet volledig op afgestemd.
DEFENSIE DOOR HET IJS
In de Brusselse derby bracht Kompany drie producten van eigen kweek aan de aftrap. Francis Amuzu zorgde af en toe voor diepgang en opende na een knappe loopactie, en dito pass van Josh Cullen, ei zo na zelfs de score. Yari Verschaeren was tussen de linies heel wat minder aanwezig, maar profiteerde na een straffe sprint vlak voor rust wel van een gebrek aan restverdediging bij de bezoekers om de gelijkmaker binnen te prikken. Killian Sardella zag dan weer sterretjes tegen Loïc Lapoussin en werd na de eerste helft uit zijn lijden verlost. Zijn vervanger Michael Murillo, normaal de vaste titularis rechts achterin, lag vervolgens weliswaar mee aan de basis van een tegentreffer in cadeauverpakking. Toch wordt het voor Sardella ongetwijfeld een tijdje knokken om zich opnieuw in het elftal te wringen.
Niet dat debutant Sergio Gomez aan de overkant, waar de zondebok bij uitstek van zondag eveneens uit de voeten kan, een onvergetelijke indruk naliet. Al was hij dankzij een al even knappe inspanning tenminste nog goed voor een assist. Ook de rest van het verdedigend kwartet zakte door het ijs. Taylor Harwood-Bellis stelde teleur, Wesley Hoedt had een complete offday. Met drie nieuwkomers op vier bleef er van de vorig jaar nog zo solide defensie, ondanks de terugkeer van Hendrik Van Crombrugge onder de lat, op die manier dus weinig over. Geen wonder dat een deel van de fans al schreeuwde om Hannes Delcroix. De eenmalig Rode Duivel is pas hersteld van een blessure en zat bijgevolg op de bank. Sowieso dreigt hij als linkspoot centraal achterin evenwel het onderspit te delven tegen Hoedt.
NEERPEDE BUITENSPEL
Tenslotte tekende de Nederlandse grootverdiener geen vierjarig contract om als versterking in de breedte te dienen. Tenzij Kompany besluit om in te zetten op een louter linksvoetig duo, een weinig waarschijnlijke optie waarbij Harwood-Bellis tot onvrede van Manchester City de dupe zou worden, kan Delcroix zo wel eens het kind van de rekening blijven. En valt er in de verdediging volgend weekend tegen Eupen mogelijk dus alvast geen enkele telg uit Neerpede meer te bespeuren. Een viertal van Murillo, Harwood-Bellis, Hoedt en Gomez lijkt daar voorlopig immers de voorkeur te zullen krijgen. Behoudens een formatiewissel natuurlijk, waarbij de kansen van Delcroix in een veldbezetting met drie achterin fors zouden stijgen. Op speeldag één koos Kompany echter voor een offensieve 4-2-2-2.
Daarin bleken de ruimtes op het middenveld geregeld te groot om te belopen, en geraakte Anderlecht moeilijk uit onder de druk. Nochtans speelden zowel Cullen als Majeed Ashimeru een vrij degelijke partij. Toch moest die laatste na de pauze in de kleedkamer blijven. Zijn krediet lijkt uiterst gering. In ruil maakten we voor het eerst kennis met nieuwste aanwinst Kristoffer Olsson, die zich niet bepaald kon onderscheiden en eveneens boter op het hoofd had bij de 1-2. Hij krijgt nog tijd om te wennen, al duurt de aanpassingsperiode gezien zijn prijskaartje liefst niet te lang. Marco Kana en Kristian Arnstad vielen in laatste instantie af en namen plaats op de tribune. Vooral die eerste wordt alom geprezen als the next big thing, maar op een nieuwe kans blijft het wellicht toch weer nog wat langer wachten.
5 MAN VOOR 3 PLAATSEN
Ook hier geldt uiteraard dat er in de zoektocht naar meer evenwicht, waarvoor Anderlecht blijkbaar niet meer rekent op Adrien Trebel, mogelijk een extra vacature vrijkomt. Al zou zulk een bijkomende pion op het middenveld dan wel de plekjes voorin nog wat duurder maken. Daar viel tegen Union op hoe Kompany toch opnieuw de kaart van Isaac Kiese Thelin trok. Een zwaktebod in afwachting van een opvolger voor Lukas Nmecha, maar bovenal een signaal dat hij het niet ziet zitten om voorin met twee vinnige types op jacht te gaan naar doelpunten. Een experiment dat in een oefenwedstrijd tegen Ajax grandioos mislukte. Een echte nummer negen is dus een absolute must. Dat desnoods Thelin die rol dan maar moet vervullen, geeft aan dat een combinatie van twee pocketspitsen geen alternatief vormt.
Op die manier blijven er voor het vijftal Amuzu, Verschaeren, Benito Raman, Lior Refaelov en Anouar Ait El Hadj slechts drie posities over. Op zich geen probleem, zeker mocht Anderlecht doorstoten in de Conference League. Met een oudje als Refaelov, zondag op de bank, in de mix is een dubbele bezetting dan geen overbodige luxe. Wat als de slachtoffers echter grotendeels uit Neerpede komen? We mogen er tenslotte toch vanuit gaan dat de regerende Gouden Schoen aan de aftrap verschijnt wanneer het om de knikkers gaat, en ook Raman wordt niet betaald om op de bank te zitten. Zelfs zonder flops onder voorbehoud als Michel Vlap en Mustapha Bundu wordt de concurrentie voor Verschaeren, El Hadj en Amuzu zo wel erg groot. Wie weet brengt die laatste deze zomer wel nog wat geld in het laatje.
VOLTREFFERS VEREIST
Zondag vormde hij samen met Verschaeren de link tussen middenveld en aanval. Een tekort aan inzet kon de jonkies niet verweten worden, en beiden hadden een flink aandeel in de gelijkmaker. Net zoals Raman – én Ashimeru, tevens mee op de counter – trouwens. Aan kwaliteit mankeerde het vooral die laatste daarentegen des te meer. Ook hier geldt een gebrek aan ritme enigszins als een excuus, al was het voor heel wat van de sowieso reeds sceptische fans toch een kwelling om terwijl El Hadj op de bank te zien zitten. Niet dat de jonge smaakmaker veel klaarmaakte in zijn invalbeurt, net zomin als Refaelov overigens. Wanneer hij zijn basisplaats claimt, blijft er desalniettemin ook in de offensieve linie weinig ruimte over voor jeugdig geweld van eigen bodem. Op papier één plekje om precies te zijn.
Natuurlijk is het seizoen nog uiterst jong, en kan Kompany volop sleutelen aan zowel zijn systeem als de concrete invulling daarvan. In de tussentijd gaf hij Peter Verbeke alvast terecht lof voor de uitdunning van het huurlingenleger, met Harwood-Bellis als enige tijdelijke kracht. Net zoals de dosis ervaring die de sportief directeur aan boord haalde, zijn zulke definitieve transfers broodnodig om sportief stappen te zetten. Gezien de beperkte foutenmarge betekent het evenwel ook dat die aankopen moeten slagen om het benodigde rendement op te leveren. Hoewel de ware winst nog steeds in Neerpede te rapen valt allicht slecht nieuws voor El Hadj en co, die zo waardevolle minuten dreigen te missen. Indien alle nieuwkomers slagen, wat toch de bedoeling is, moeten zij per slot van rekening plaats ruimen.
HEDEN VS TOEKOMST
Zondag begonnen met Amuzu, Verschaeren en Sardella drie zelf opgeleide spelers aan de Brusselse derby. Ondanks de weelde aan tieners en prille twintigers in de kern, wordt het behoudens blessures de komende maanden vaak niet meer. In de typeploeg lijkt er zelfs slechts plek voor eentje. Het gemiddelde zal wel hoger liggen, maar verschuilen achter het proces lukt – ook door het aantal kilometers op veel van die jonkies hun teller – alsmaar minder. Net zoals het budget best meevalt. Anderlecht bevestigde tegen Union nog geen titelkandidaat te zijn, maar hoger mikken dan de vierde stek blijft daarom het minimum. Na jaren de blik op de toekomst te hebben gericht, lijkt nu eindelijk ook het heden weer belangrijk. Toch is het nog maar de vraag wie dan beter is: Hoedt en Raman, of Delcroix en El Hadj? Met hun prestatie van afgelopen weekend wonnen die eerste twee alleszins weinig harten. Zeker wanneer publiekslievelingen moeten wijken.
LEES OOK: Kelderkraker zonder punch: La Louvière en OHL met kopzorgen
