Arne Decraene
Na een tussenseizoen dat bol stond van de transferrecords, staat de Jupiler Pro League weer klaar om uit de startblokken te schieten. En hoewel de spelerskernen er tegen eind augustus weer helemaal anders kunnen uitzien, waagde VoetbalNieuws zich toch al aan een vijfdelige vooruitblik op een ongetwijfeld interessant seizoen. Vandaag in deel vijf: de topkandidaten voor de landstitel.
Een nieuw seizoen betekent een nieuwe topschutter, een ongelukkige degradant, heel wat onbekende gezichten en een aantal kersverse smaakmakers op onze velden. Dé hamvraag bij de start van elke voetbaljaargang blijft echter toch wie aan het eind van de rit zal mogen pronken met de landstitel. In het laatste hoofdstuk van ons vijfdelig vooruitzicht gaan we dan ook op zoek naar een opvolger voor KRC Genk en wegen we de pro’s en contra’s van de verschillende titelkandidaten tegen elkaar af.
KRC GENK
Uiteraard beginnen we ons overzicht bij de regerende landskampioen. Genk zal die titel wel met een sterk vernieuwd elftal moeten verdedigen, want na eerder al Alejandro Pozuelo lieten nu ook Leandro Trossard, Joseph Aidoo en Ruslan Malinovskyi de Luminus Arena achter zich. Succescoach Philippe Clement zocht eveneens andere oorden op, om hem te doen vergeten wordt er gerekend op Felice Mazzu. Tot slot zullen de Limburgers normaal gezien ook Sander Berge en Ally Samatta deze zomer nog uitwuiven – alhoewel?
Waarom Genk kampioen wordt: Hoewel de steunpilaren vooral werden vervangen door jonge talenten lijken jongens als Théo Bongonda en Ianis Hagi wel klaar voor het echte werk. Bovendien bleef de beste defensie van het land grotendeels intact en werd er vol ingezet op gerichte versterkingen, die Mazzu in staat moeten stellen verder te bouwen op het werk van vorig seizoen. Als Stephen Odey de doelpunten van Samatta kan opvangen maakt Genk dan ook zeker aanspraak om voor het eerst een titel te verlengen.
Waarom Genk geen kampioen wordt: De Limburgers zouden dan wel de eerste landskampioen zijn die daarin slaagt sinds Anderlecht in 2014. Bevestigen blijkt dus moeilijk in de Belgische competitie, zeker wanneer zes sterkhouders – samen goed voor 56 (!) doelpunten in het titeljaar – én de trainer de deur achter zich dicht trekken. Hun vervangers lijken wel uit het juiste hout gesneden, maar zijn stuk voor stuk nog jong en onervaren. Misschien net iets te zeer om al meteen weer een gooi te doen naar de oppergaai.
CLUB BRUGGE
De voorbije vier jaar wisselde Club Brugge telkens het kampioenschap af met een tweede stek, indien die tendens gerespecteerd wordt is het nu dus weer aan Blauw-Zwart om bovenaan te eindigen. Om niets aan het toeval over te laten werd met Clement de kampioenenmaker van Genk weggeplukt, linksback Eduard Sobol en spits David Okereke moeten hem in staat stellen zijn beproefde recept ook in Brugge te installeren. Op Wesley Moraes en Stefano Denswil kan de nieuwe coach dan weer geen beroep doen, zij vertrokken.
Waarom Club kampioen wordt: Niet dat Clement zo zeer zal malen om het verlies van de Braziliaanse spits. Met Okereke krijgt hij immers opnieuw een type Samatta ter beschikking, die net zoals de Tanzaniaan dat deed bij Pozuelo moet kunnen profiteren van de listige passjes van Hans Vanaken. Denswil werd dan weer vervangen door de stoere Simon Deli, terwijl het gekende trio op het middenveld en de begeerde flanken vooralsnog in Jan Breydel bleven. Alle elementen lijken dus aanwezig voor een 16de Brugse titel.
Waarom Club geen kampioen wordt: Dat wilt echter nog niet zeggen dat de mayonaise van Clement automatisch zal pakken. Zoals we eerder al konden zien met Hein Vanhaezebrouck is succes bij de ene club namelijk geen garantie op glorie bij de andere. De formatiewissel weg van Ivan Leko zijn 3-5-2 is bovendien slecht nieuws voor spelers als Brandon Mechele en Siebe Schrijvers, en ook de keeperkwestie is nog steeds niet van de baan. Net iets te veel vraagtekens dus om te kunnen spreken van een duidelijke titelfavoriet.
STANDARD LUIK
Op Sclessin was het naar oude gewoonte alweer een drukke zomer. De Rouches passeerden de kassa voor Moussa Djenepo en Razvan Marin en namen definitief afscheid van Christian Luyindama, terwijl aan inkomende zijde de eerder al gehuurde recordaankoop Zinho Vanheusden samen met 10 (!) anderen de rangen kwam versterken. Michel Preud’homme wilt nu dan ook echt af van de erfenis van Ricardo Sa Pinto en eindelijk zijn stempel drukken op Standard, dat duidelijk hoger mikt dan de derde plaats van vorig jaar.
Waarom Standard kampioen wordt: Met naast Vanheusden ook Obbi Oulare, Anthony Limbombe, Felipe Avenatti, Aleksandar Boljevic en het Moeskroen-duo Selim Amallah en Mërgim Vojvoda is het gros van de Luikse nieuwkomers vertrouwd met onze competitie. In het tweede jaar onder MPH, typisch het moment om te oogsten, werd de kern zo gestoffeerd met direct inzetbare versterkingen. Vooral in het offensieve compartiment lijkt Standard dus voldoende gewapend om niet een, maar twee stappen vooruit te zetten.
Waarom Standard geen kampioen wordt: We weten niet of we het als een plus- of een minpunt moeten beschouwen, maar Mehdi Carcela en Paul-José Mpoku lopen vandaag nog steeds rond op Sclessin. Op hun hoogtepunt is het tweetal een absolute meerwaarde voor elke club in België, al leken ze vorig jaar vooral het gezag van Preud’homme te ondermijnen. Die heeft sowieso al aanvallende opties te over en genoeg puzzelwerk voor de boeg om alle stukjes mooi in elkaar te doen passen. Misschien zelfs net iets te veel.
RSC ANDERLECHT
Hoewel er door alle Belgische topclubs een wind van vernieuwing blaast is dat nergens meer het geval dan in Anderlecht. Na het slechtste seizoen in jaren moet alles anders in het Astridpark, met Vincent Kompany als ultieme regiemeester. De verloren zoon nam de unieke rol van speler-trainer op zich en overtuigde ronkende namen als Samir Nasri en Philippe Sandler om in zijn zog te volgen. Topaankoop van de zomer blijft echter Michel Vlap, aan uitgaande zijde tracht Paars-Wit dan weer vooral overbodige spelers te lozen.
Waarom Anderlecht kampioen wordt: Het Anderlecht van vorig jaar had vele pijnpunten, maar die raken stilaan stuk voor stuk opgelost. Zo zorgen Kompany en Sandler voor defensieve stabiliteit, biedt Nasri steun aan Yari Verschaeren als draaischijf en combineert Vlap het scorend vermogen van Pieter Gerkens met iets verfijndere voeten. Tel daarbij het vakmanschap dat Kompany opdeed bij Pep Guardiola en het feit dat de youngsters elk een jaartje ouder zijn, en Anderlecht lijkt alweer klaar om op te staan uit de doden.
Waarom Anderlecht geen kampioen wordt: Behalve Verschaeren dreigen de jongelingen echter uit de boot te zullen vallen, zelfs met de fysieke achterstand van de nieuwe tenoren in acht genomen. Door de blessure van Landry Dimata is er momenteel bovendien nog steeds geen spits aanwezig, en ook heel wat andere vacatures werden nog niet ingevuld. Tot slot geraken de vele spelers op overschot maar moeizaam weg, en dan betwisten we niet eens de slaagkansen van Kompany zelf. Nog altijd genoeg problemen, dus.
OUTSIDERS
Het laatste onderdeel van de traditionele G5 is AA Gent, al lijkt het tegenwoordig correcter om te spreken over een Grote Zes. Antwerp dwong in het tweede seizoen terug in 1A immers al meteen Europees voetbal af, het feit dat The Great Old zich niet liet leegplukken en Dieumerci Mbokani aan boord wist te houden spreekt boekdelen over de ambities. Gent maakte voor de terugkeer van Laurent Depoitre dan weer vooral werk van defensieve versterking en verbrak zo het clubrecord voor centrale verdediger Michael Ngadeu.
Waarom Gent of Antwerp kampioen wordt: We bundelen deze twee ploegen onder de categorie van outsiders, maar dat wil niet zeggen dat er een gigantisch gat tussen hen en de rest van de titelkandidaten gaapt. Antwerp was gedurende een groot gedeelte van het voorbije seizoen namelijk de derde beste club van het land, en na een zwakke start kende ook Gent een erg sterke periode in de laatste lijn richting Play-Off I. Iets meer constante in de prestaties en wie weet wat er mogelijk is, zeker in dit competitieformat.
Waarom Gent en Antwerp geen kampioen worden: In tegenstelling tot de overige kandidaten profiteren beide teams dit jaar bovendien van flink wat continuïteit, al is dat misschien net meteen de reden waarom ze opnieuw niet zullen triomferen. Tenslotte geeft het ons weinig reden om te geloven dat een van hen in staat is om al direct een grote sprong voorwaarts te maken. Tel daarbij – hopelijk – de extra werklast van een Europese campagne en noch Antwerp, noch AA Gent lijkt écht aanspraak te kunnen maken op de titel.
DE VOORSPELLING VAN VN
Nadat er zich vorig jaar een ware tweestrijd tussen Genk en Club Brugge ontplooide lijkt er zich nu een evenwichtiger verloop aan te dienen, met vier ploegen die aan elkaar gewaagd zijn en twee gevaarlijke outsiders. Die laatste twee ogen echter toch net niet rijp genoeg voor het hoogste schavot, terwijl ook de revival van Anderlecht vermoedelijk nog iets meer tijd nodig heeft. Tenslotte gaf zelfs Michael Verschueren zelf al aan dat de stap van plaats zes naar nummer één mogelijk te groot is om op één jaar te overbruggen.
Paars-Wit tracht die stap dan ook nog eens te zetten met een onervaren coach, al geloven ook wij uiteraard wel in Kompany. Toch kan het gewaagde experiment altijd mislukken, zeker indien er geen verandering komt in de bedenkingen die we hierboven al maakten. Ook Mazzu bevond zich nooit eerder in het heetst van de titelstrijd, rond hem en zijn jonge kern hangen dan ook nog net iets te veel vraagtekens. Al willen we die mening gerust even herzien indien Berge en Samatta in september nog steeds rondlopen in Genk.
Tot die tijd steken twee ploegen toch net iets uit boven de rest van het pak, en dus tippen wij op een nek-aan-nekrace tussen Club Brugge en Standard Luik. Met Clement en Preud’homme staat er bij beide clubs immers wél een coach aan het roer die recent nog bewees de juiste formule in pacht te hebben, zij kregen van hun bestuur dan ook de nodige middelen om hier ook nu weer succes mee te boeken. Zowel in Brugge als in Luik zien we zo een kwaliteitsvolle kern op maat van de trainer terug, die ongetwijfeld ook inspraak had in de transfers. Door Clement weg te plukken bij Genk sloeg Club zelfs een ideale tweeslag, want in één klap verzwakte het de ploeg die hen vorig jaar in het zand deed bijten.
Vermits Blauw-Zwart er toen al dichtbij zat en het zelf nog geen te zware verliezen leed op de transfermarkt zal de oppergaai ook nu dus weer niet veraf zijn. De concurrentie komt daarbij volgens ons vooral vanop Sclessin, waar Preud’homme Standard steeds meer naar zijn hand zet en stilaan misschien over de breedste kern in België beschikt. Beide teams hebben wel een matige voorbereiding achter de rug, maar dat bleek al vaker weinig te betekenen. Pas in april gaat het met de start van de play-offs namelijk om de knikkers. Volgens ons zullen Club Brugge en Standard er dan op volle sterkte staan. En in een duel tussen leerling en leermeester strijden om de titel van Belgisch landskampioen 2019/20.
