Een finale Duitsland-Argentinië dus, zoals voorspeld, en met de Mannschaft als winnaar. Daarmee heeft het
WK een afloop gekregen waar de gemiddelde voetballiefhebber zich perfect in kan vinden. En in het thuisland kunnen ze toch nog zeggen dat ze eruit zijn gegaan tegen de latere wereldkampioen, weliswaar met een pandoering waarvan de herinnering de Brazilianen nog ettelijke decennia misselijk zal maken. In de troostingswedstrijd knoeiden de uitverkorenen van Scolari rustig voort.
Sommigen verdienen een schop onder de kont. David Luiz bijvoorbeeld - 50 miljoen waard voor PSG en in de kwartfinale nog best goed én heerlijk scorend - verdedigde tegen Duitsland alsof ie drie nachten op rij op stap was geweest en zich nog lazarus had gedronken ook. En hij herpakte zich zaterdag geenszins. Positioneel een drama. Oranje kreeg aldus een vrijgeleide naar het brons.
Genoeg over tegenvallers. Tijd voor de ideale 11 van het hele tornooi. Daarbij zit geen enkele Braziliaan - o wat een verrassing. Duitsland is uiteraard hoflevancier, met 4 spelers in de as van het veld.
In doel zet ik Manuel Neuer. In Berlijn staat geen muur meer, maar Manu is de menselijke 'Mauer'. Terecht door de FIFA bedacht met de 'Golden Glove', ondanks die ene fase waarin hij heel even deed terugdenken aan de botsing tussen Schumacher en Battiston op het WK van 1982 in Spanje. Neuer is zonder discussie de beste. Van het tornooi en van de wereld.
Het hoge aantal doelpunten de voorbije weken zegt ook iets over hoe er verdedigd werd, namelijk niet altijd zoals het hoort. Ik kies voor een driemansdefensie, gepromoot door Louis Van Gaal. Met daarin ook één van zijn discipelen: Ron Vlaar, alias Ron Beton. Wat een geweldig tornooi speelde die. De onverzettelijkheid van Oranje in persoon. Niet de elegantste, maar o zo nuttig. Sterk op de man, vaak anticiperend, goed in de zone ook. Jammer van zijn gemiste strafschop tegen Argentinië, maar hij nam wel zijn verantwoordelijkheid. Daarnaast Ezequiel Garay, de Argentijn die straks verhuist van Benfica naar Zenit Sint-Petersburg. Hij stak Robin Van Persie woensdag in zijn broekzak, kanjerde vervolgens zijn elfmeter hoog tegen de touwen, begrijpen, en dat ie zijn stek heeft in de ideale 11 staat buiten kijf. Hij heeft vele defensInvallers: Ochoa, Lahm, Blind, Di Maria, Messi, Neymar, Alexis
Een finale Duitsland-Argentinië dus, zoals voorspeld, en met de Mannschaft als winnaar. Daarmee heeft het WK een afloop gekregen waar de gemiddelde voetballiefhebber zich perfect in kan vinden. En in het thuisland kunnen ze toch nog zeggen dat ze eruit zijn gegaan tegen de latere wereldkampioen, weliswaar met een pandoering waarvan de herinnering de Brazilianen nog ettelijke decennia misselijk zal maken. In de troostingswedstrijd knoeiden de uitverkorenen van Scolari rustig voort. Sommigen verdienen een schop onder de kont. David Luiz bijvoorbeeld - 50 miljoen waard voor PSG en in de kwartfinale nog best goed én heerlijk scorend - verdedigde tegen Duitsland alsof ie drie nachten op rij op stap was geweest en zich nog lazarus had gedronken ook. En hij herpakte zich zaterdag geenszins. Positioneel een drama. Oranje kreeg aldus een vrijgeleide naar het brons.
Genoeg over tegenvallers. Tijd voor de ideale 11 van het hele tornooi. Daarbij zit geen enkele Braziliaan - o wat een verrassing. Duitsland is uiteraard hoflevancier, met 4 spelers in de as van het veld.
In doel zet ik Manuel Neuer. In Berlijn staat geen muur meer, maar Manu is de menselijke 'Mauer'. Terecht door de FIFA bedacht met de 'Golden Glove', ondanks die ene fase waarin hij heel even deed terugdenken aan de botsing tussen Schumacher en Battiston op het WK van 1982 in Spanje. Neuer is zonder discussie de beste. Van het tornooi en van de wereld.
Het hoge aantal doelpunten de voorbije weken zegt ook iets over hoe er verdedigd werd, namelijk niet altijd zoals het hoort. Ik kies voor een driemansdefensie, gepromoot door Louis Van Gaal. Met daarin ook één van zijn discipelen: Ron Vlaar, alias Ron Beton. Wat een geweldig tornooi speelde die. De onverzettelijkheid van Oranje in persoon. Niet de elegantste, maar o zo nuttig. Sterk op de man, vaak anticiperend, goed in de zone ook. Jammer van zijn gemiste strafschop tegen Argentinië, maar hij nam wel zijn verantwoordelijkheid. Daarnaast Ezequiel Garay, de Argentijn die straks verhuist van Benfica naar Zenit Sint-Petersburg. Hij stak Robin Van Persie woensdag in zijn broekzak, kanjerde vervolgens zijn elfmeter hoog tegen de touwen, ies gesloopt met z'n raids, versnellingen en dribbels.
Geen enkele diepe spits heeft zich echt gemanifesteerd. Wat is dat trouwens nog, een centrumspits? De moderne aanvaller gaat diep, haakt af, maakt ruimte, werkt, kan op de flank terecht en scoort. Kortom: Thomas Müller. Als je de welluidende familienaam intikt op Google kom je nu eerst uit op Thomas, daarna pas op legende Gerd. Dat zegt genoeg. Thomas - net zoals 'der Bomber' steevast met nummer 13 - was in Brazilië opnieuw goed voor 5 goals, evenveel als op het WK van 2010. Eerder al winnaar van alles op clubniveau. En hij is... 24. Müller werd finaal tweede in de verkiezing van 'Gouden Bal' van het tornooi, vóór Robben en na... Messi. Waarbij de FIFA zich toch lichtjes ridiculiseerde - in zoverre dat nog nodig is. Messi miste zijn 'moment de gloire'. En verder dan de bank kan ik Leo moeilijk laten komen - al zit daar nog schoon volk op. Natuurlijk was hij bepalend in de groepsfase en ik vond hem in de finale lange tijd dreigend, maar hij is tot nader order niet uit de schaduw getreden van Diego Maradona. In Rusland, over 4 jaar, zal Messi 31 zijn. En dan zal de tegenstand nog sterker zijn. Want Duitsland heeft een behoorlijk jeugdige selectie. Net als wij...
Invallers: Ochoa, Lahm, Blind, Di Maria, Messi, Neymar, Alexis
Peter Morren
