Ik zag Bryan Ruiz ooit een bal boven zijn hoofd trekken, zich omdraaien, verder lopen en scoren tegen
Club Brugge. Dat is zo’n once in a lifetime goal, waar je een heel stadion mee met verstomming slaat. De Gentenaars én de Bruggelingen. Ik heb niet zo’n visueel geheugen, maar die goal kan ik nog altijd perfect beschrijven. Net als toen Robin van Persie op dit
WK zeehond speelde tegen Spanje. Daar zit een mens naar te kijken en zich tegelijkertijd af te vragen: heb ik dat nu wel goed gezien? Is dit net echt gebeurd? En dan kijk je terug. En terug. Tot je het zeker weet. Die zeehondgoal blijft voor mij het doelpunt van het WK, maar andere gegadigden voor die titel hoeven zich vooral niet in te houden.
Op een WK verwacht je zulke momenten. Het is één van de redenen waarom een WK nu eenmaal een WK is. Voor de sterren en hun kunstjes. Voor het summum van spielerei. Voor voetbalfun. Maar eerlijk gezegd hebben die kwartfinales me weinig fun bezorgd. Brazilië-Colombia was een schoppartij en tot overmaat van ramp verloren we Neymar. Duitsland zegevierde zuinig tegen Frankrijk. Nederland sprong met de hakken over de sloot naar de halve finale. En Argentinië won weer, zonder groots te zijn. Noem me naiëf maar voor mij mocht het ietsje meer zijn. En natuurlijk, ik weet ook wel dat het nu allemaal serieus wordt. De borrelhapjes zijn al lang verteerd. En ja, de sterren staan onder druk. De natie weegt op hun schouders. En toch, welke vedette staat op in money time?
Wie wordt het eeuwige gezicht van dit WK? James Rodriguez zal ons bij blijven, maar niet als wereldkampioen. Neymar is een grote kanshebber, maar hem zijn we kwijt. Wie stuwt de Duitsers naar de titel? Staat Messi straks helemaal op en tot wat zijn Robben en van Persie nog in staat? We zagen al veel sterren passeren. Nieuwe, oude, rijzende en vallende. We werden al bekoord, maar nu verwacht ik nog die ultieme explosie van een grootmeester. Leg ik de lat te hoog? Neen, toch. Van een wereldkampioen verwacht ik ook glans. Dus heren: faites vos jeux. De wereld staat klaar om te juichen.
LEES OOK:
“‘Bakkes tot op de grond’: Privé-mokerslag voor Brusselmans
Michael Tanret
