Maarten Coenen
De altijd uitgesproken en excentrieke Herman Brusselmans laat opnieuw van zich horen — maar dit keer niet met een vlijmscherpe roman of een onnavolgbaar tv-optreden. De schrijver gaf een brede inkijk in zijn financiën en schetste een ontluisterend beeld.
LEES OOK: Vannieuwkerke tot tranen toe bewogen: "Niet te bevatten"
Oude geliefde duikt opBrusselmans, ooit één van de best verkopende auteurs van Vlaanderen, is al jaren een vaste waarde in het literaire landschap. Met een productie van meer dan 80 boeken, talloze columns en televisieoptredens, zou je denken dat geldzorgen geen rol spelen in zijn leven.
Maar niets is minder waar. “Ik geef tegenwoordig meer uit aan belastingen en heffingen dan ik binnenkrijg,” stelt hij scherp, terwijl hij zich afzet tegen een overheid die “kleine zelfstandigen tot op het bot uitkleedt.”
De aanleiding voor zijn relaas? Een alledaagse krantenkop over duurder wordende vuilniszakken. Waar anderen zuchten en doorbladeren, bouwt Brusselmans er een krankzinnig verhaal rond — met doofstomme theedansants, brandwonden door pijpen, en een oude geliefde in Lima met oksels die naar braaksel roken.
Harde weg naar boven in troebel financieel moeras
Maar net wanneer de lezer denkt dat het niet absurder kan, volgt de mokerslag: “Ik hoop dat een nieuwe roman – wat de titel ook wordt – een succes wordt en mij er financieel weer bovenop helpt.”
Het voelt als een ontboezeming die tussen de regels glipt, verpakt in ironie, maar geworteld in bittere ernst. Brusselmans geeft toe dat hij overweegt om – zoals Georges Simenon – commerciële pulp te schrijven om te overleven. Of erger: zijn pen neer te leggen en een winkeltje in reservewielen voor stoomtreinen te openen, zoals Florent, het fictieve zwarte schaap in de familie Verhofstadt. Of het zo ver komt? Daar heeft enkel Brusselmans zelf het antwoord op.
