Maarten Coenen
Dat Chelsea al jaren met geld smijt, is voor niemand nog een verrassing. Miljoenen vliegen er de deur uit voor piepjonge talenten, terwijl ook de VIP-boxen in Stamford Bridge gevuld worden met sterren. Maar ook Johan Boskamp kreeg ooit een heel opvallende rol bij de Engelse topclub.
LEES OOK: 'Kieft en Gijp bezwijken allebei voor dezelfde vrouw'
Chelsea's geldkraan stond altijd openHet zijn geen gewone voetbalverhalen meer, die zich rond Chelsea afspelen. Wat ooit begon als een ambitieuze club in Londen, groeide onder Roman Abramovic uit tot een luxemachine waar geld geen rol speelt.
Transfers van tientallen miljoenen? Geen probleem. Gasten in de business seats verwennen met cadeaus van duizenden euro’s? Doodnormaal.
VIP-behandeling? Luchtjes en horloges van 300.000 euro
In de podcast KieftJansenEgmondGijp komt dat pijnlijk duidelijk aan bod wanneer het gesprek gaat over Jorrel Hato. De jonge Ajacied zou in aanmerking komen voor een monstertransfer richting Chelsea. "Dat maakt hen toch niet uit," merkt presentator Michel van Egmond droogjes op. Wim Kieft en René van der Gijp kunnen het alleen maar beamen: “Ze kopen gewoon twintig spelers voor één positie. Als het niet werkt, schuiven ze door.”
De miljarden van Abramovic creëerden een clubcultuur waarin niets te gek was. Niet op het veld, en al helemaal niet daarbuiten. Zo doken er verhalen op van gasten die in de VIP-boxen zomaar een tas kregen met daarin een luxeparfum of zelfs een horloge van 300.000 euro. Geen grap, eerder de norm. “Daar worden mensen gewoon rijk van,” zegt Kieft.
De dag dat Jan Boskamp ‘bijna op schoot’ zat
Tussen die glitter en glamour dook ook een vertrouwd gezicht op: Jan Boskamp. Niet als scout of speler, maar als gast. “Jan zat daar bijna op de schoot van Abramovic,” lacht Van Egmond. Boskamp had connecties met mensen als Frank Arnesen en Piet de Visser en genoot zichtbaar van het decadente Chelsea-milieu. “Ze zagen hem daar echt graag komen,” klinkt het in de podcast. Een warme ontvangst, met een luchtje eraan. Letterlijk.
