Stephan Calander
Maxim De Cuyper is dit seizoen volledig doorgebroken bij Club Brugge én de nationale ploeg. Rudi Garcia lijkt zijn vaste linksback binnen te hebben. De Cuyper maakte afgelopen interlandperiode enorm veel indruk. Komende zomer wacht een toptransfer.
De Cuyper is een jeugdproduct van Club Brugge en de Rode Duivel gaf een uitgebreid interview aan HUMO. Daar kwam hij met een opmerkelijke anekdote. Het scheelde niet veel of De Cuyper stopte al vroeg in zijn carrière bij Club Brugge met voetballen.
Cruciaal moment
De Cuyper zat er mentaal door en dacht aan een vervroegd voetbalpensioen. “Maar er is één cruciaal moment geweest dat ik er de brui aan wilde geven, zeven jaar geleden. Ik had het écht gehad, ik was al mijn plezier kwijt, terwijl ik juist voetbalde omdat ik het zo graag deed. Ik dacht: ik ga op provinciaal niveau voetballen, het maakt niet uit, als het maar elders is.”
De Cuyper wees naar een ‘harde’ coach van Club Brugge. “We hadden bij de jeugd een physical coach die mij dag in, dag uittestte. Me onder de grond stoppen. En dat was ik beu. Hij is een ex-para, iemand die het gewend is anderen met héél harde hand op te voeden, en dat was zijn manier om spelers te kweken. Zoveel jaar later besef ik dat het met een bedoeling was.”
Ik stop ermee
Het werd even allemaal te veel voor De Cuyper. “Het had misschien anders gekund, en zeker toen dacht ik: doe normaal, wij zijn nog kinderen. Ik was ook nog niet bezig met prof worden. Ik kwam elke dag ongelukkig thuis en zei op een gegeven ogenblik tegen mijn ouders: ‘Ik stop ermee.’ Toen heeft mijn pa geantwoord: ‘Ik heb je niet al die jaren elke dag naar de training gebracht opdat jij er nu zomaar de stekker uit zou trekken. Je moet doorbijten.’ En dat heb ik ook gedaan. Gelukkig maar.”
Toch krabbelde De Cuyper ook terug over de strenge coach van Club Brugge. “Ik denk wel dat hij iets in mij zag, anders ga je niet zo met iemand om. Ik deed geen extra oefeningen, zoals krachttraining. Maar hij hamerde daar elke dag op, om me de noodzaak ervan te laten inzien. Ik vond dat niet nodig, voetbal was niet mijn leven. Ik wilde sjotten en daarna terug naar huis.”
