Claudio Reulens
Domenico Tedesco blijft trouw aan zichzelf, dat kan je hem niet verwijten. De bondscoach maakt er weer een boeltje van tegen Italië. De Rode Duivels moeten stilaan dol worden van de doorlopende wissels voor en tijdens een wedstrijd. Duidelijkheid is ver te zoeken.
Roberto Martinez kreeg kritiek dat hij aanhield aan zijn systeem, maar er was wél duidelijkheid. Een vast kader. Spelers willen graag duidelijkheid, al mocht er soms iets meer verrassing zijn bij de Spanjaard. Domenico Tedesco is het tegenovergestelde: hij wil altijd verrassen. Er is geen kader meer en de spelers lopen steevast verloren.
Tedesco blijft in functie van de tegenstander spelen
Veel analisten en waarnemers dansten al snel de polonaise na de matchen tegen Duitsland en Zweden. Nadien was er de makkelijke kwalificatie voor het EK, althans op papier. VoetbalNieuws haalde toén al aan dat België simpelweg te fel leunde op flitsen en niet met een gestructureerd vast plan.
Tegen degelijke tot goede landen is het vaak behelpen en dan gaat de coach véél te vaak in functie van de tegenstander spelen. België was in de kwalificaties matig tegen Oostenrijk (twee keer), Zweden (één helft) en het EK was de verderzetting daarvan.
Waanzinnig veel wijzigingen tegen Italië
Tedesco past zijn plan bijna steevast aan en dat kostte de Rode Duivels een goed EK. Die lijn trekt hij nu verder. Tegen Italië was het onthutsend om zien hoe de Belgen doorlopend aan het wisselen waren. België begon met een driemansdefensie. In de opbouw ging dat naar vier en in balverlies werd het vaak met vijf, met Jérémy Doku als wingback. We begrijpen dat Timothy Castagne niet speelde, want hij komt niet aan de bak bij Fulham.
Maar als je van plan bent om dit systeem te spelen, waarom werd iemand als Alessio Castro-Montes dan niet opgeroepen? Of iemand als Killian Sardella? Castro-Montes zou als wingback als gegoten gepast hebben in dit systeem, Sardella kan als geen ander op de positie spelen waar Zeno Debast nu moest depanneren. Debast en Doku speelden totaal niet op hun positie en moesten uiteraard zoeken. Een gigantische blunder van Tedesco en die beslissing heeft België de 2-0-achterstand gekost. De spelers kan je absoluut niéts verwijten.
De bondscoach ging tijdens de rust alweer wisselen. Charles De Ketelaere, Leandro Trossard en Jérémy Doku gingen op andere posities spelen. België had Italië bij het nekvel, maar dan ging het wéér mis langs de kant. Tedesco doorbrak zélf het momentum door Castagne, Lukebakio en Vranckx in te brengen voor Mangala, De Ketelaere en Theate. De Rode Duivels kregen nadien nog amper kansen na die wissels in de 68ste minuut.
Vreemde vervangingen met spelers zonder ritme
Wat kan je ook verwachten van spelers als Castagne en Vranckx die amper tot geen ritme in de benen hebben… Hun selectie was dan ook al bijzonder vreemd. We begrijpen dat Tedesco meer ‘deep runs’ wilde hebben met die twee, maar hij deed er zijn ploeg geen cadeau mee. Hun gebrek aan ritme was merkbaar. In het slot gooide hij met Ngonge nog een speler zonder veel minuten in de benen in de strijd.
Bij het laatste fluitsignaal stonden enkel Casteels, De Cuyper, Faes en Tielemans nog op de positie waar ze de match begonnen waren. Waanzin. Tedesco scoorde andermaal geen punten. Wanneer gaan de Belgen eens via een duidelijk en vast strijdplan werken? Is het toeval dat De Bruyne al meermaals riep dat het druk zetten van de ploeg verkeerd liep? Ook Trossard haalde dat gisteren na de match aan. Dat op punt zetten is dé taak van de coach, maar als die blijft wisselen zorgt hij ervoor dat zijn spelers het stilaan ook niet meer weten. Tegen Frankrijk weer een ander strijdplan?
CR
