Hoedt haalt gram bij Anderlecht

Anderlecht 0, West Ham United 1. Tegen de autoritaire leider in de groep zat er nochtans misschien wel iets meer in voor Paars-Wit, dat nu ook in de Conference League tegen een eerste nederlaag aanliep. Fabio Silva liet de kansen evenwel liggen, aan de overkant viel de tegengoal dan weer te vermijden. Na afloop werd hier en daar vooral Wesley Hoedt aangeduid als grote schuldige voor het lek in de defensie. Maar is die kritiek wel terecht?

Als het van Felice Mazzu afhangt alvast niet. Hij weet het doelpunt van Gianluca Scamacca, een van de klasbakken die concullega David Moyes na de pauze tussen de lijnen bracht, eerder aan een collectief falen. Te weinig druk op de man in balbezit, geen intensiteit in het duel. "Door de vermoeidheid allicht. Jammer, want ik vond dat onze organisatie op punt stond", analyseerde de coach, even teleurgesteld omwille van het resultaat als fier op de prestatie van zijn manschappen. Tot minuut 80 was er aan inzet alleszins geen gebrek, net zoals tegen Charleroi dwong Anderlecht zelf ook een aantal kansen af. In het slot zat zelfs de gelijkmaker er nog in. Het vizier van Silva, die daarvoor al eens een bal pardoes op de later geblesseerd uitgevallen Francis Amuzu had gemikt, stond helaas niet scherp genoeg afgesteld.

DIAWARA & ASHIMERU
Hoewel de Brusselaars zelf tevens een paar keer ontsnapten wierp Mazzu zijn strategische aanpassing, met op het verstevigde middenveld Yari Verschaeren als diepste man in steun van de eenzame spits, dus ei zo na zijn vruchten af. In de rug van de spelverdeler slaagde het trio Kristian Arnstad, Majeed Ashimeru en Amadou Diawara er alvast lang in om het evenwicht te bewaren. Alleen bleek de tank van die laatste twee, de afgelopen weken geregeld op de sukkel, te vroeg leeg. Ashimeru werd na ruim een uur afgelost door Benito Raman, waarmee Mazzu meteen zijn aanvallende intenties kenbaar maakte. Diawara bleef dan weer staan. Twee keuzes die hij zich achteraf bekeken mogelijk beklaagt. Zo lijkt de trainer toch vooral op Diawara te doelen wanneer hij de verklaring bij het conditionele aspect zoekt.



Ook voor Gert Verheyen was de controleur de gebeten hond. "Zo kan hij niet in de ploeg staan. Diawara gaat het meest in de fout. In heel die fase sjokt hij rustig terug, zonder de vereiste agressiviteit voor een defensieve middenvelder", klonk het in de nabespreking. Klopt, al ging er wel nog wat meer mis. Het begint bij het collectief hoog druk zetten van Paars-Wit, waaraan Diawara nog actief deelneemt. Terwijl de Engelsen die pressing zonder veel problemen doorstaan, ligt de as van het veld ineens echter volledig open. Een opportuniteit die West Ham met behulp van de afhakende Scamacca, op wie Hoedt dan nog net iets te laat reageert, ten volste benut. Een rechtstreeks gevolg van de offensief ingestelde wissel een kwartier eerder? Anderlecht had alleszins plots een mannetje minder op het middenveld.

HOEDT IN NIEMANDSLAND
Niet dat hij bij afwezigheid van Marco Kana en Adrien Trebel zoveel alternatieven had om Ashimeru te vervangen, maar Mazzu liet op die manier eigenhandig zijn tactisch plan in elkaar stuiken. Uiteindelijk zou het wel nog even duren alvorens Hendrik Van Crombrugge de bal uit zijn netten moest vissen, pas na veel vijven en zessen belandde het leer opnieuw voor de voeten van Scamacca. Ondertussen slofte Diawara, fysiek blijkbaar toch nog niet helemaal op punt, inderdaad op zijn dooie gemakje terug om zijn positie weer in te nemen. Dat hij vervolgens te laat in de smiezen kreeg dat de spits ongehinderd kon aanleggen maakt dat de Guineeër wel degelijk boter op het hoofd heeft. Hoedt, die net voor hij uitstapt nog vlak naast de doelpuntenmaker staat, blijkt zich daarentegen van weinig kwaad bewust.



"Ik moet die beweging wel maken, anders kan hij vrij schieten", verdedigde de linkspoot zijn beslissing. Mazzu, die bevestigde dat Hoedt zo louter de instructies opvolgde, nam zijn defensieleider eveneens in bescherming. Hij is in deze trouwens Lucas Paqueta, na een flankwissel vrijgelaten op de rand van de zestien. Ook hier speelt de inbreng van Raman voor Ashimeru allicht een rol. Ondanks een mindere controle, en fikse inspanning van Silva om alsnog druk te zetten, zag Paqueta hoe Scamacca moederziel alleen stond. Met een listig tikje wipte hij de bal dan ook vlug voorbij Hoedt tot bij diens rechtstreekse tegenstander. Zelf bevond de ervaren Nederlander, die zich halfweg nog inhoudt omdat hij beseft dat de kloof niet tijdig gedicht zal geraken, zich inmiddels al in niemandsland. Een foutieve beoordeling.

MAGUIRE VAN ANDERLECHT
Op dat vlak had hij dus beter kunnen doen. Toch is het te kort door de bocht om Hoedt, wat dat betreft alsmaar meer de Harry Maguire van Anderlecht, daarom als zondebok voor de nederlaag te gebruiken. Onoordeelkundig instappen is één ding, maar waarom pikte niemand anders Scamacca – dé man om in de gaten te houden – op? "We staan met z’n drieën achterin, dan moet je elkaar rugdekking geven. Daar kan je op trainen", aldus de meest centrale pion , die daarmee niet enkel de slenterende Diawara enigszins op de korrel lijkt te nemen. Wel een van zijn jonge collega’s in de Paars-Witte defensie, meer bepaald Hannes Delcroix. Net als Diawara bleef hij veel te passief hangen rond de penaltystip, waar de Brusselaars op dat moment met een overtal van vier zwarthemden tegenover twee aanvallers zaten.



In plaats van lucht te dekken in het centrum had een van beiden dan ook altijd moeten anticiperen op Scamacca, voor wie een simpele loopactie reeds volstond om zonder een verdediger in de buurt af te kunnen drukken. Is het niet Diawara dan wel Delcroix, die samen met Michael Murillo en Zeno Debast ook nog eens het buitenspel ophief – én in wiens gebruikelijke zone dit alles zich eigenlijk afspeelde. Hoewel de focus op Hoedt en Diawara ligt, kon de vervanger van de zieke Jan Vertonghen dus eveneens scherper optreden. Al zijn we vanzelfsprekend niet op de hoogte van de interne keuken of gemaakte afspraken hieromtrent. De nogal lakse houding van Delcroix, die de situatie alvast aan het scannen was, en te late reactie van Diawara doen vermoeden dat toch die laatste had moeten doorschuiven.

MES OP DE KEEL
De opmerking van Hoedt komt niet zomaar uit de lucht gevallen: Anderlecht werkt nog steeds aan haar automatismen. Na tien speeldagen en zeven Europese matchen moeten die nochtans al lang op punt staan. Of kan de recordkampioen nu al niet meer zonder Vertonghen, wat niet veel geruststellender zou zijn? Heel wat fans zien hem straks alleszins liever de plek van Hoedt dan die van Delcroix innemen. De ene ervaren rot inruilen voor de andere zeg maar. Toch is het niet helemaal correct om Hoedt plots met alle zonden van Israël te overladen. Akkoord, de Nederlander voldoet niet op consistente basis aan de hoge verwachtingen en zou zich gezien zijn wisselvallige prestaties soms misschien een beetje nederiger mogen opstellen, maar hij is lang niet de enige verantwoordelijke voor de huidige malaise.



Net zomin als Mazzu, wiens schaarse wisselopties – het gevolg van een aantal verkeerde inschattingen in de zomer – zuur blijven opbreken. Winnen en verliezen doet men als een geheel: huizenhoge clichés bevatten doorgaans veel waarheid. Ondanks de hoopgevende vertoning voor een ploeg in crisis, van wie niemand verwachtte dat ze West Ham op de knieën zou dwingen, neemt in het Lotto Park de druk op de ketel desalniettemin weer toe. Zondag trekt Mazzu, die later op de avond zag hoe zijn voormalige werkgever stuntte in Braga, met het mes op de keel naar KV Mechelen. Negen op negen in de Europa League, met zes punten meer zes plaatsen hoger in het vaderlands klassement: ook met Karel Geraerts aan het roer gaat Union gewoon door op haar elan. Zou Mazzu stilaan spijt hebben van zijn overstap?

AD

LEES OOK: Knaltransfer Huerta? De échte reden na opmerkelijk bezoek