Het onmogelijke blijkt dan toch gebeurd: Vincent Kompany is niet langer de trainer van Anderlecht. Plots moet Paars-Wit dus op zoek naar een andere bezieler om het traject terug naar de top in goede banen te leiden, liever vandaag nog dan morgen. Een heuse titanenopdracht die slechts weinigen gegeven lijkt. Welke ijzers zitten er in het vuur?
Voorlopig is het nog niet duidelijk wanneer we witte rook mogen verwachten vanuit Neerpede. Op wie de keuze van Peter Verbeke en Wouter Vandenhaute straks ook valt, de schoenen van Kompany vullen wordt een ondankbare taak. Zijn opvolger staat best stevig in zijn eigen paar, want na het afscheid van hun held zal de kritische aanhang moeilijk te plezieren zijn. Toch is Paars-Wit momenteel druk in de weer met de samenstelling van een shortlist. Wegens het gebrek aan middelen pronken daarop allicht geen grote vissen, de aanwezige assistenten komen evenmin in aanmerking. De volgende namen staan daarentegen mogelijk wél op de radar.
FELICE MAZZU (Union)
Kandidaat nummer één, zo klonk het kort nadat de bom ontplofte. Na het sprookje met Union verdient Mazzu, eerder al geflopt in Genk, dan ook een herkansing aan de top. Zijn gebrekkig Nederlands bleek bij de Brusselse stadsgenoot alleszins geen probleem, in het Lotto Park blijft Frans ondanks de Vlaamse wind eveneens de voertaal. Wel staat Mazzu vooral bekend als een pragmatische, resultaatgerichte coach die een fysieke spelwijze hanteert. Een moeilijk te verteren stijlbreuk tegenover zijn romantische voorganger?
EDWARD STILL (Charleroi)
Ook de naam van Still, met zijn 31 lentes zowaar nog jonger dan Kompany, doet de ronde. Benieuwd of RSCA de teugels werkelijk opnieuw in zulke onervaren handen durft te leggen. In zijn eerste seizoen als T1 deed Still het alvast uitstekend bij Charleroi. Daarvoor leerde hij als assistent van Ivan Leko de kneepjes van het vak bij onder andere Club Brugge, waar hij Verbeke zijn pad kruiste. De druk aan de top is hem dus niet vreemd, bovendien predikt Still offensief voetbal. Desalniettemin een sprong in het onbekende.
WOUTER VRANCKEN (KV Mechelen)
Vrancken lijkt volledig rond met Genk, en dus mogen we zijn naam vermoedelijk al schrappen. Wat als de Brusselaars echter nog eens een ouderwetse coup plegen? Naar verluidt zijn de handtekeningen nog steeds niet gezet, misschien is er dus tijd om vlug in de dans te springen. De recordkampioen lijkt wel over weinig troeven te beschikken om de Limburger op andere gedachten te brengen. Ook moet het dan nog rond de tafel zitten met KV Mechelen, dat recht heeft op een – weliswaar vrij beperkte – afkoopsom.
FRANK VERCAUTEREN (vrij)
Een obligatoire suggestie in dit soort lijstjes. Vercauteren vertrok twee jaar geleden wel met slaande deuren uit het Lotto Park, waar zijn goede vriend Vandenhaute hem op kant schoof voor Kompany. Tijd voor een verzoening? Sinds zijn passage bij Antwerp zit Vercauteren, die past in het plaatje van clubicoon, alleszins zonder werkgever. Een vrijwillige keuze om bij zijn gezin in Rusland te vertoeven, al kan de oorlog daar wie weet verandering in brengen. Ondanks zijn status niet unaniem geliefd bij de achterban.
BESNIK HASI (vrij)
Hetzelfde geldt voor Hasi, nog zo iemand die nochtans zowel als speler en als trainer prijzen pakte bij Paars-Wit. Een clash met Anthony Vanden Borre verpeste evenwel zijn opgebouwde krediet bij de fans, die de Albaniër tevens verweten de huisstijl te verloochenen en hem de deur uitjouwden. Een gevoelig dossier dat mogelijk dus olie op het vuur zou werpen. Bovendien verliep de carrière van Hasi sinds zijn exit uit de hoofdstad niet meer van een leien dakje. De afgelopen jaren bracht hij in het Midden-Oosten door.
HERNAN LOSADA (vrij)
Daar mocht met diens voorganger John van den Brom zopas nog een oude bekende beschikken, maar een terugkeer van de Nederlander is nog onwaarschijnlijker. Dan dichten we Losada, recent op straat gezet bij DC United, een betere kans toe. De vurige Argentijn, wiens passie en ideeën passen bij RSCA, maakte indruk bij Beerschot alvorens zijn droom waar te maken en terug de oceaan over te steken. Een terugkeer door de grote poort bij Anderlecht, waar Losada als speler faalde, zou hij wellicht niet laten liggen.
NICOLAS FRUTOS (DC United)
Ondanks het ontslag van Losada bleef zijn T2 voorlopig gewoon op post in Washington. De toekomst oogt echter onzeker voor Frutos, die er al jaren openlijk van droomt ooit aan het roer te staan bij de ploeg van zijn hart. De ex-spits, nog steeds op handen gedragen in het Lotto Park, kent Neerpede alvast als geen ander en zou er ongetwijfeld alles aan doen om te slagen. Verbeke en Vandenhaute haalden hem twee jaar geleden terug als assistent, ooit sprong hij gretig in ad interim. De enige die het publiek kan sussen?
COCU/DE BOER (vrij)
De laatste buitenlander die autonoom zijn ding mocht doen, en geen link had met onze competitie, was Fred Rutten. De eerste aanstelling van Marc Coucke bleek dan wel geen succes, misschien trekken de Brusselaars toch opnieuw de Nederlandse kaart. Mark van Bommel trekt naar Antwerp, maar met Frank de Boer en Phillip Cocu liggen er nog twee noorderburen met adelbrieven voor het oprapen. Die eerste past als ex-Ajacied beter bij de stijl van het huis, de PSV-legende lijkt dan weer een meer haalbare piste.
XABI ALONSO (vrij)
De nieuwe coach van Club Brugge zal hij niet worden, want daar koos men voor Carl Hoefkens. Quasi gelijktijdig met het vertrek van Kompany kondigde Real Sociedad evenwel aan dat het afscheid neemt van Xabi Alonso, die daar de afgelopen jaren het B-elftal onder zijn hoede had. Zien we de Spanjaard, net als Kompany een absolute topper tijdens zijn actieve loopbaan, straks alsnog in ons land langs de zijlijn staan? In tegenstelling tot veel van de bovenstaande kandidaten vormt zijn ervaring met de jeugd een surplus.
