Arne Decraene
Na zijn rode kaart tegen OH Leuven moet Anderlecht het vermoedelijk een tijdje zonder Michael Murillo stellen. Hoewel de rechtsachter al een paar weken vrij matig presteerde naar zijn kunnen, zadelt hij Vincent Kompany zo met fikse kopzorgen op. De alternatieven op zijn positie zijn per slot van rekening bijzonder schaars. Al biedt de afwezigheid van de 25-jarige Panamees misschien ook wel perspectieven voor verandering in het Lotto Park.
Alsof zijn ploeg het nog niet moeilijk genoeg had. Bij een 1-2 achterstand tegen OH Leuven ging zondag het licht uit bij Murillo, die zich liet vangen aan de provocaties van Sébastien Dewaest. Zijn por met de elleboog werd opgemerkt door de VAR, waarop Paars-Wit nog een twintigtal minuten met tien verder moest. Met dank aan Joshua Zirkzee, Majeed Ashimeru en Hendrik Van Crombrugge sleepten de Brusselaars nog een punt uit de brand, maar achteraf was Kompany nog altijd niet te spreken over de manier waarop Murillo zijn ploegmaats in de steek liet. "Zo'n rode kaart is onacceptabel", klonk het streng. De coach besefte dan ook meteen dat hij de komende weken aan het puzzelen moet.
ONMISBARE MURILLO
Hoewel de recordkampioen de minnelijke schikking van drie wedstrijden schorsing niet aanvaardt, zal Murillo er immers minder goedkoop vanaf komen dan Ashimeru. Een paar duels op de strafbank is onvermijdelijk, al kan hij mits verder beroep zondag wel nog aantreden tegen Antwerp. Afwachten of Kompany op de Bosuil reeds op zoek moet naar een oplossing, of uitstel krijgt tot na de interlandbreak – wanneer er pas eind december weer zwaardere affiches op het programma staan. Zelfs dan dreigt het gemis van Murillo echter een fikse aderlating te worden. Zijn niveau mag dan wel gedaald zijn ten opzichte van vorig seizoen, achterin blijft hij een van de sterkhouders. Een vaste waarde ook, die tot dusver nagenoeg telkens de 90 minuten rondmaakte.
Al heeft het gebrek aan wisselopties daar wellicht ook wat mee te maken. Kompany testte nochtans al een paar pistes uit, zij het zonder veel succes. Eentje mogen we alvast schrappen. Het experiment om Sergio Gomez, te belangrijk aan de overkant, van links naar rechts te trekken tegen STVV bleek namelijk een vergissing die hij niet snel zal herhalen. Blijven over: Killian Sardella en Bogdan Mykhaylichenko. Die eerste kwam in de competitie niet meer in actie sinds hij op de openingsspeeldag aan de aftrap verscheen. De jonkie maakte toen andermaal een bleke indruk en mocht aan de rust in de kleedkamer blijven. Sindsdien heeft hij het schijnbaar niet alleen bij de fans, maar ook Kompany verkorven. Zelfs op de bank viel Sardella nauwelijks nog te bespeuren.
KOPPIGE KOMPANY
De grootste kanshebber om Murillo te vervangen lijkt daarom Mykhaylichenko, die ook tegen OHL zijn positie innam. Kompany liet de linksachter dan wel al vaker tegen zijn voet opdraven, er een volledige match spelen is toch nog andere koek. Op defensief vlak zal hij vast wel zijn streng trekken, maar het schoentje knelt vooral in offensief opzicht. Daar schiet de Oekraïner, met uitzondering van zijn eerste weken, sowieso al tekort. Laat staan wanneer hij met rechts moet voorzetten. En dat net nu de backs veel gevaar creëren in het Lotto Park. Toegeven, vooral via Gomez, terwijl aan de overkant iets meer het evenwicht moet worden bewaard. Het verklaart de wat mindere cijfers van Murillo, al blijven die met één doelpunt en twee assists lang niet verkeerd.
Vermits geen van beide opties ideaal oogt, ziet Kompany zich misschien wel genoodzaakt een andere oplossing te overwegen. Eentje waarbij hij wie weet zelfs twee vliegen in één klap slaagt. Dit seizoen zweert de T1 van RSCA terug koppig trouw bij een 4-2-2-2 systeem, de formatie hij al voor ogen had toen hij als speler-manager de teugels in handen nam. Het gevolg is een spiegeling van de vorige campagne: Anderlecht heeft dit keer zelf meer slagkracht, maar geeft ook meer goals weg. 18 stuks al in 13 duels, in de top zes doet enkel KV Mechelen (23) slechter. De veldbezetting lijkt mee aan de basis te liggen. Hoewel ze op mum van tijd klikten, worden Josh Cullen en Kristoffer Olsson als duo op het middenveld immers te vaak aan hun lot overgelaten.
PLAN B IN HET PARK
Zeker wanneer ook de backs hoog staan, en de twee pockets de buitenkanten opzoeken, blijken de ruimtes voor hen geregeld wel érg groot om te belopen. Om nog maar te zwijgen van het numerieke ondertal waar ze haast wekelijks mee worden geconfronteerd, met als gevolg dat ook de verdediging onder druk komt te staan. Omschakelen naar een klassieke 4-3-3, met Yari Verschaeren, Lior Refaelov, Anouar Ait El Hadj of Ashimeru in een meer centrale rol, kan zonder te raken aan het aantal offensieve spelers op het veld zoden aan de dijk brengen. Al is daarmee het tijdelijke probleem op de rechterkant natuurlijk nog niet opgelost. Daarom pleiten wij eerder voor een alternatieve formule, die zowel op de korte als lange termijn handig van pas kan komen.
Eentje die deze zomer mogelijk zelfs al op de plank lag als plan B, gelet op het aankoopbeleid. Een 3-5-2 formatie is de kern van Anderlecht tenslotte op het lijf geschreven. Benito Raman blonk destijds bij AA Gent uit als schaduwspits in de rug van Laurent Depoitre, zoals hij vandaag reeds rond Zirkzee of Christian Kouamé zwerft. Het bewegingsvoetbal dat Hein Vanhaezebrouck toen op de mat legde, past bovendien perfect in Kompany zijn kraam. Gomez heeft dan weer het geschikte profiel om de hele flank af te draven, wat hij nu eigenlijk al min of meer doet. Achterin zit tot slot muziek in een trio van Wesley Hoedt, Taylor Harwood-Bellis en Hannes Delcroix, die helaas nog een tijdje in de lappenmand ligt. De reden waarom deze piste van de baan lijkt?
SCHUIVEN MET AMUZU
Bij afwezigheid van Murillo is het echter het proberen waard. Centraal achterin zijn er namelijk meer kandidaten dan op de rechterkant. Lisandro Magallan bijvoorbeeld, toch niet zomaar in huis gehaald. Of een van de jonkies, zoals Zeno Debast, Marco Kana of … Sardella. Wellicht is hij beter gebaat bij een plaats aan de zijde van Hoedt. Kompany zou in dat geval wel een creatieve pion moeten opgeven voor een verdediger. Het bovenvermeld viertal strijdt zo voor één plaats, twee van zodra Raman niet meer incontournable is. Op rechts kan hij dan weer Francis Amuzu posteren. De aalvlugge winger beschikt over alle fysieke tools om een rij lager door te breken, zoals velen hem voorafgingen. Zijn gebrek aan efficiëntie zou er alvast minder een item vormen.
Defensief is er wel nog werk aan de winkel, maar wie beter dan Kompany om hem de kneepjes van het vak bij te brengen. Eens Murillo weer inzetbaar is, lijkt een verse start als fullback ook hem trouwens als gegoten te passen. Al kan hij, afhankelijk van de tegenstander, tevens in de defensie terecht. Wie weet betekent zijn domme uitsluiting dus wel de start van een tactische ommezwaai, die voor meer stabiliteit kan zorgen bij Paars-Wit. Aan Kompany om de knopen door te hakken, waarbij een complete verrassing – pakweg Cullen of Ashimeru als gelegenheidsback – evenmin uit te sluiten valt. Misschien gaat Anderlecht dus toch maar best sowieso in beroep. Niet alleen om Murillo tegen Antwerp in te zetten, ook voor de extra bedenktijd achteraf.
LEES OOK: Magie van Oosting doet Antwerp plots dromen van PO1
