Club Brugge neemt dit seizoen op alle vlakken de maat in de Jupiler Pro League, niet in het minst van aartsrivaal Anderlecht. Net als in Genk en in Luik hebben ze daar echter wel nog altijd één streepje voor: een voortreffelijke doorstroming vanuit de eigen opleiding, iets waar het Blauw-Zwart al jaren aan mankeert. Tijd voor een inhaalbeweging, zo lijken ze nu dan ook te denken op Jan Breydel.
Straks tegen Charleroi is hij er niet bij – Philippe Clement wil zijn jonkies nu eenmaal niet verbranden – maar Maxim De Cuyper won in zijn debuut tegen Manchester United alle harten. De linksachter is zo al het tweede product van eigen kweek die in een Europese topmatch voor de leeuwen wordt gegooid, na eerder al Charles De Ketelaere tegen PSG. Nadat vorig jaar Loïs Openda, weggeplukt uit de jeugd van Standard, de overstap maakte naar het A-elftal is het nu dus de beurt aan enkele rasechte West-Vlamingen om hun kans te grijpen. En laten we ook de weliswaar korte invalbeurt van Ignace Van Der Brempt, met zijn 17 jaar de jongste van het pak, begin dit seizoen tegen Cercle Brugge niet vergeten.
DE NIEUWE GENERATIE
Het past allemaal binnen een duidelijke strategie van de competitieleider: meer en meer de nadruk te leggen op de integratie van zelf opgeleide jongeren binnen de hoofdmacht. Bovenop het hierboven vermelde viertal mochten afgelopen winter immers ook Thomas Van Den Keybus en doelmannen Nick Shinton en Senne Lammens, bekend van zijn kopbaldoelpunt tegen Real Madrid in de UEFA Youth League, mee op stage. Met daarnaast nog de al iets meer ervaren Thibault Vlietinck en vooral Brandon Mechele, stond de teller wat aantal spelers uit de eigen leerschool betreft in Qatar zo op negen stuks.
Niet dat Blauw-Zwart nooit eerder probeerde om op de eigen jeugd in te zetten, alleen was de kwaliteit vaak ondermaats. Onder Adrie Koster debuteerden bijvoorbeeld Colin Coosemans, Thibaut Van Acker, Fries Deschilder, Jimmy De Jonghe, Jannes Vansteenkiste en Sven Dhoest, maar geen van hen voldeed aan de vereisten. Juan Carlos Garrido boekte al iets meer succes met Mechele, Birger Verstraete, Boli Bolingoli, Tuur Dierckx en vooral Björn Engels. Samen met diens voormalige defensiepartner Mechele, die wel een omweg langs STVV nodig had, is die laatste zowat de enige échte voltreffer dit decennium.
ICONEN VAN EIGEN BODEM
Al verdient Obbi Oulare, die net als Vlietinck, Nikola Storm, Sander Coopman en Ahmed Touba van Michel Preud’homme zijn kans kreeg, wel een eervolle vermelding. Hij bracht tenslotte zelfs nog meer geld in het laatje dan Engels, al wordt de targetman op Jan Breydel niet bepaald op handen gedragen. Tot slot liet Ivan Leko behalve Openda ook Brandon Baiye en Cyril Ngonge al eens opdraven, jongens als Dario van den Buijs, Laurent Lemoine, Niels Verburgh, Jens Teunckens, Terry Osei-Berkoe of Noah Fadiga kwamen (voorlopig) zelfs nooit in actie. En dan slaan we uiteraard nog heel wat namen over.
Niet veel om over naar huis te schrijven dus de voorbije jaren, en ook in een al veel verder verleden blijven we steken bij een Olivier De Cock of Birger Maertens. Waardevolle spelers en in zeker zin zelfs clubiconen, maar niet van het kaliber waar ze in Genk, Anderlecht en Standard geregeld mee mochten uitpakken. Zelfs absolute legendes als Timmy Simons, Gert Verheyen, Danny Verlinden en Franky Van der Elst werden elders gevormd. Geen wonder dus dat De Ketelaere nu al met stip als het grootste talent sinds Marc Degryse, die in 1983 (!) zijn debuut vierde bij de Bruggelingen, wordt genoteerd.
VAN BUITEN –NAAR BINNENLAND
Club concentreerde zich de laatste tijd dan ook vooral op de mercato, waar buitenlands talent dan maar voor de verhoopte winst moest zorgen. Een tactiek die zijn vruchten al afwierp met de verkoop van Wesley Moraes, voetsporen waar Emmanuel Dennis en Krépin Diatta allicht binnenkort in zullen treden. Vooral de Afrikaanse markt blijkt dus erg in trek, met nu Odilon Kossounou en Youssouph Badji – die al indruk maakte bij de beloften – als nieuwste projecten. Gezien de hoge succesratio zit het daar evenwel stilaan snor, en dus was het moment aangebroken om de focus op wat anders te verleggen.
Het genereren van goudhaantjes uit de eigen jeugd dus, een gebied waarin Club al even achterop hinkt op concurrenten als Genk, Standard en vooral Anderlecht. De Brusselaars bouwde doorheen de jaren een fikse reputatie op als opleidingscentrum, al leerde Paars-Wit in deze campagne dat niet alle jonkies uit hetzelfde hout gesneden zijn – een steen waar Blauw-Zwart zich zoals we hierboven lieten zien ook al aan stootte. Toch werden nog maar net Alexis Saelemaekers en Sebastiaan Bornauw voor grofweg dezelfde prijs als Engels en Oulare verkocht, centen die uitstekend van pas kwamen voor de clubkassa.
NIET LANGER JALOERS
Met Jérémy Doku, Yari Verschaeren, Sambi Lokonga en Marco Kana zit Anderlecht vandaag bovendien nog steeds op een goudmijn, zowat de enige troef in het Lotto Park waar ze vandaag in Jan Breydel jaloers op zijn. Alhoewel. Terwijl de meeste RSCA-jonkies zelfs in eigen land nog volop in hun leerproces zitten, maakten De Ketelaere en De Cuyper tegen tegenstanders van toch een heel ander kaliber direct al een volwassen indruk. Net zoals Openda vorig jaar zonder schroom het Champions League-toneel betrad. In het kopje zit het dus alvast goed, wat niet van iedereen op die leeftijd gezegd kan worden.
Hoewel talent dus de meest bepalende factor is voor het al dan niet doorbreken van eigen jeugd, speelt omkadering uiteraard ook een rol. In de jongere gelederen, waar sinds kort ex-spelers als Simons en Tim Smolders hun expertise doorgeven, maar ook bij de A-kern zelf. Daar wordt vooral het belang van Carl Hoefkens, eveneens vroeger al actief in Brugge, onderstreept. De voormalige verdediger stroomde deze zomer vanuit de jeugdwerking door naar de eerste ploeg, waar hij zich als assistent van Clement vooral bekommert om de jonkies. Een functie die de hoofdcoach onder MPH zelf ook nog vervulde.
BLAUW-ZWARTE DUIVELS
Clement weet dus als geen ander hoe hij zijn jonge gasten moet benaderen, een bijkomende troef in de nieuwe ambities op Jan Breydel. Wanneer dat stadion binnen enkele jaren verlaten wordt, volstaat het namelijk niet om alleen maar de competitie te domineren. Club hoopt dat tegen dan te doen met een elftal dat grotendeels bestaat uit zelf opgeleide spelers, een stijlbreuk met het verleden die indien succesvol de rest van de JPL alleen nog maar meer angst zal inboezemen. Mechele, Engels en Oulare waren de voorlopers, De Ketelaere en De Cuyper voorlopig de exponenten. En wie weet wel de start van een generatie Blauw-Zwarte Duivels.
