En ze hadden nog zo gehoopt dat het ditmaal anders zou zijn. De vorige drie keer dat KRC Genk de titel in de wacht sleepte werd dat succes opgevolgd door een teleurstellende campagne, maar deze keer waren de Limburgers wél gewapend voor de strijd. Althans, dat dachten ze toch, want bijna halfweg de reguliere competitie lijkt een nieuwe gooi naar de oppergaai mijlenver weg.
Dat is alleszins de enige conclusie die we kunnen trekken na de onthutsende 2-0 nederlaag in en tegen Eupen, voor zaterdag nochtans nog op zoek naar de eerste zege in eigen huis. De fiere landskampioen liep zo al tegen haar vijfde verliespartij van het seizoen aan, evenveel als in de volledige titelcampagne – Play-Off I inbegrepen – van vorig jaar. Een schamele achtste plaats in het klassement is het gevolg, met een doelpuntensaldo van slechts +2 lijkt ook het sprankelende aanvalsspel van weleer ver weg. Ter vergelijking: na 13 wedstrijden stond Genk toen al op +24.
MACHINE VAN CLEMENT
Het grote verschil zit hem, ondanks de gemakkelijk weggegeven goals aan de Kehrweg, immers niet in de defensie. Die werd vooral omwille van de mindere vorm van aanvoerder Sébastien Dewaest en de pijnlijke pandoering in Salzburg nochtans misschien wel al het vaakst onder vuur genomen, maar moet met 16 tegentreffers amper onderdoen voor de 14 doelpunten die Genk op hetzelfde punt vorig seizoen slikte. Hoewel ze ook niet altijd top waren valt Gaëtan Coucke en co dus weinig te verwijten, de aanval daarentegen is nog maar een schim van de dodelijke machine onder Philippe Clement.
Ally Samatta en Paul Onuachu deden samen dan wel 10 keer de netten trillen, met evenveel matchen achter de kiezen zat de goedlachse Tanzaniaan vorig seizoen op zijn eentje aan datzelfde aantal. Leandro Trossard had dan ook al acht keer gescoord, waarmee het duo opgeteld even productief was als de voltallige Genkse kern vandaag. Met verder nog onder meer zeven stuks van Ruslan Malinovskyi zaten de Limburgers toen na 13 speeldagen zo aan 20 (!) doelpunten extra ten opzichte van het huidige totaal, de 38 goals die ze maakten zijn er zelfs zes meer dan Clement zijn nieuwe machine in Brugge.
MISCAST MAZZU
Meer afwerkers dus, maar ook meer aangevers. Malinovskyi deelde in de eerste 13 competitieduels van vorig seizoen zes assists uit, Alejandro Pozuelo deed zelfs één beslissende pass beter. Tel daarbij nog drie stuks van Jere Uronen en drie Genkies van toen volstaan om de complete output van nu te evenaren. Een deel van de terugval valt dan ook te verklaren door het feit dat flink wat van de vermelde sterkhouders andere oorden opzochten. Theo Bongonda en Ianis Hagi stellen bovendien teleur als opvolgers van Trossard en Pozuelo, Patrik Hrosovsky startte sterk maar is toch lang geen Malinovskyi.
Desalniettemin moet Felice Mazzu meer doen met het materiaal dat hij voorhanden heeft, zeker na een zomer waarin zijn nieuwe werkgever meer dan 30 miljoen spendeerde aan transfers. Ondankbare erfenis van Clement of niet, als de huidige trend wordt doorgezet – zowel qua resultaten als wat het spelpeil betreft – zou de Italo-Belg het zo stilaan wel eens warm onder zijn voeten kunnen krijgen. Critici die vreesden dat de trainer enkel gepast is voor de rol van underdog die hij bij Charleroi jarenlang met verve vervulde, pochen zo nu al dat ze gelijk krijgen: Mazzu in de Luminus Arena is een miscast.
LIVERPOOL & GENT
Hoe graag we het de specialist van de late doelpunten ook gunde om zijn zuurverdiende kans bij een topclub tot een goed einde te brengen, moeten we helaas toegeven dat ook wij hoe langer hoe sceptischer worden. Mazzu ondervindt duidelijk moeite om zijn team op een consequente manier een gesloten verdediging open te laten breken – niet als eerste coach die de stap zet van middenmoot naar top, overigens – en gooit nu in een poging daar een antwoord op te vinden langzamerhand ook zijn defensieve principes overboord. Vaak het begin van het einde, enkele fans riepen nu al om zijn ontslag.
Vanuit de bestuurskamer blijft het daarentegen wel muisstil, en dus lijken vergaande maatregelen voorlopig nog niet aan de orde. Met het bezoek aan Anfield in het verschiet zou het dan ook van slechte timing getuigen om de trainer net nu aan de deur te zetten. Neen, in Liverpool mag Mazzu nog eens ouderwets laten zien hoe goed hij een elftal vanuit de reactie kan laten voetballen. Indien een nieuw pak slaag op verplaatsing vermeden kan worden, zit hij daarna zondag vast ook nog op de bank tegen AA Gent. Tegen dan is het echter dringend tijd dat Mazzu zijn geërfde machine eindelijk eens opnieuw in gang krijgt. Zo niet zouden zijn dagen achter de knoppen wel eens snel geteld kunnen zijn.
