Zou ik hem herkennen, vroeg ik me gisterenavond af. Die nieuwe wereldkampioen. Zou ik opkijken, mocht bijvoorbeeld Miroslav Klose mijn deur passeren. En hoe zou hij dan voorbij wandelen? Schuifelend. Kop in de grond. Misschien met een hond aan de leiband. Alleen af en toe schichtig rondkijkend. En wat mocht Thomas Müller België aandoen. Zouden er dan horden gillende meisjes op hem vallen? Bij Balotelli, Neymar en Cristiano Ronaldo weet je dat wel zeker. En schrijdt Messi voorbij dan blijft iedereen ongetwijfeld aan de grond genageld staan kijken. Elkaar aanstotend: is hij dat echt? Maar Müller, Klose en bij uitbreiding andere Schweinsteigers, het zouden mijn buurmannen kunnen zijn. Misschien wel de buurman die hier stiekem in de graskant van het beekje achter mijn huis zijn groenten en tuinafval komt gooien.
Er hing op dit
WK geen blingbling aan de de Mannschaft. Marketing leek hen niets te zeggen. Wie hun evolutie van de afgelopen jaren zag, dacht spontaan aan das Wirtschaftswunder, maar dan op een voetbalveld. Want hun voetbal leek wel wetenschap. Ontdaan van al te veel blablabla. Die machine zou ook Argentinië in de pan hakken, werd vooraf gedacht. Nou, mooi niet. De Duitsers waren ook een beetje onder de indruk van de omstandigheden. Pakten gele kaarten voor venijnige overtredingen. Hun passing game lukte niet zoals anders. Op de een of andere manier gaf me dat toch een gevoel van gerustelling: oef, het zijn ook maar gewone mensen. Geen geprogrammeerde robots.
The day after vindt iedereen Duitsland een terechte wereldkampioen. Ik ook. De sobere frivoliteit of frivole soberheid –het is maar hoe je het bekijkt –heeft getriomfeerd. En toch zal Klose geen miljoenen verdienen aan vette sponsorcontracten. Zelfs niet nu hij WK-topschutter aller tijden is. En Thomas Müller zullen ze met zijn frêle lijf de catwalk niet opsturen. Ook al was hij één van de meest bepalende spelers op dit WK. De Duitsers zijn even goed wereldkampioen als guys next door. Posterboys zullen het wel nooit worden, maar gelukkig gaat het bij de wereldkampioen eerst en vooral over voetbal. Misschien ook eens proberen, Mario en Cristiano?
Hilde van Malderen
LEES OOK:
“‘Bakkes tot op de grond’: Privé-mokerslag voor Brusselmans
Michael Tanret
