Als vierde in de stand mag Antwerp bij een stopzetting van de Jupiler Pro League voor het tweede jaar op rij de voorronde van de Europa League in, maar daar neemt de Great Old geen genoegen mee. Het spreekt boekdelen over de ambitie op de Bosuil, waar een terugkeer naar het hoogste niveau tien jaar geleden nochtans nog veraf leek. Vooral in de tweede helft van het voorbije decennium zette het stamnummer één echter plots gigantische stappen. Wij stelden een ultiem elftal samen uit deze periode.
LEES OOK: de ultieme XI van Anderlecht
LEES OOK: de ultieme XI van Club Brugge
LEES OOK: de ultieme XI van KRC Genk
LEES OOK: de ultieme XI van AA Gent
LEES OOK: de ultieme XI van Standard
GK: Sinan BOLAT
Onder de lat beginnen we met een eerste van vier spelers die ook elders zijn opwachting maakt, al geniet Sinan Bolat in Antwerpen intussen wellicht zelfs een grotere status dan in Luik. De Turkse Limburger herpakte zich er na een mindere periode bij Club Brugge als een van de beste doelmannen in ons land, onder meer met 35 clean sheets in 117 duels, en wordt dan ook op handen gedragen door de fans. Een individuele bekroning leverde dat nog altijd niet op, maar ons respect krijgt hij wel.
RA: Joren DOM
Een moeilijkere beslissing rechts achterin, waar Aurélio Buta na drie jaar van almaar progressie boeken stilaan rijp lijkt voor een toptransfer. Toch kiezen we hier voor Joren Dom, ondanks diens hoogverraad na de promotie in 2017. De rechtsachter trok toen naar aartsrivaal Beerschot, maar oogstte in de eerstvolgende derby alsnog applaus van zijn vroegere fans. Een uiterst zeldzaam gebeuren, dat op zich reeds voldoende zegt over de erkenning voor zijn prestaties tijdens vijf jaar trouwe dienst.
CV: Jelle VAN DAMME
Toenmalig aanvoerder Frédéric Duplus zocht eveneens direct na de promotie andere oorden op, en werkte zo slechts één seizoen af in de Bosuil. Dino Arslanagic en Jonas De Roeck brachten daar dan weer meer tijd door, maar delven tevens het onderspit tegen Jelle Van Damme. Die speelde uiteindelijk 58 matchen in Antwerpse loondienst, waarin hij steeds voorop in de strijd – zo getuigen 22 (!) gele kaarten. Een echte cultfiguur en allicht voor altijd een symbool van de stap richting topclub.
LA: Alexander CORRYN
Op links was met Ritchie De Laet nog zo'n volksheld een optie, terwijl Jannes Vansteenkiste de langste staat van dienst voorlegt. In de promotiecampagne verloor hij echter zijn plek aan Alexander Corryn, die nadien ook in eerste klasse een van de subtiele sterkhouders was. De huurling bereikte vervolgens evenwel geen akkoord met de Great Old en keerde dan maar terug naar KV Mechelen, waar hij geen basisplaats af kon dwingen en straks een vrije speler is. Tijd voor een nieuwe poging?
CM: Faris HAROUN
Een rij hoger is Faris Haroun een vanzelfsprekende eerste keuze. De huidige aanvoerder vervoegde in januari 2017 de rangen en maakte zo nog de promotie mee, al lijkt het soms alsof hij zelfs nog veel langer meedraait. Met acht doelpunten en vijf assists in 109 wedstrijden legt de routinier voor het stamnummer één wel niet meer dezelfde fraaie statistieken voor als destijds bij Beerschot, Genk of zelfs Cercle Brugge. Als motor op het middenveld blijft hij desalniettemin van onschatbare waarde.
CM: Geoffry HAIREMANS
Wim De Decker had hier als partner zeker niet misstaan, al zitten diens verdiensten als (assistent-)coach daar misschien toch ook voor iets tussen. Bovendien mocht Geoffry Hairemans evenmin ontbreken. De linkspoot klokte dan wel af op 'slechts' 13 treffers en 12 assists in 138 optredens, de pareltjes waren daarbij niet op één hand te tellen. Als kind van het huis ook een absolute publiekslieveling, die ondanks zijn flitsen op het eind helaas net iets te licht woog voor de hogere verwachtingen.
CAM: Lior REFAELOV
In de donkerste dagen was Emrullah Güvenç een zeldzame smaakmaker op de Bosuil, maar dat betekent uiteraard niet dat Super Turk kan tippen aan Lior Refaelov. Zijn beste dagen beleefde de Israëliër wel in Brugge, al werd hij daar mogelijk toch net iets te snel afgeschreven. Met 23 doelpunten en negen assists in 68 duels bewees de spelmaker in de afgelopen twee jaar alleszins nog lang niet versleten te zijn. Af en toe wel eens een dipje, maar de algemene balans oogt uiterst positief.
RB: Stallone LIMBOMBE
Rechts voorin is het wikken en wegen tussen Joeri Dequevy, Tuur Dierckx en Stallone Limbombe, ofwel drie van de promotiehelden. Mede dankzij zijn langere staat van dienst, en tevens grotere bijdrage op het hoogste niveau, nijgen we evenwel toch naar die laatste. De aalvlugge winger was in 94 wedstrijden goed voor 16 goals en negen assists, vooraleer terug naar jeugdclub AA Gent te keren. De dalen waren net zo diep als de pieken hoog, al onthouden we toch vooral de mooie momenten.
LB: Didier LAMKEL ZÉ
Ook aan de overkant schuwen we de excentriekere types niet, want daar krijgt Didier Lamkel Zé dan weer nipt de voorkeur op Ivo Rodrigues. Een dubbeltje op zijn kant, waarbij het intrinsieke talent van de wispelturige Kameroener uiteindelijk de doorslag geeft. Met 11 treffers en acht assists in 63 optredens kunnen diens cijfers ook wel door de beugel, hoewel er ongetwijfeld zoveel meer uit zijn kwaliteiten te puren valt. Afwachten of Antwerp het geduld blijft opbrengen om het mee te maken.
SP: William OWUSU
Met uitzondering van Haroun en Hairemans schoot vorige zomer al nagenoeg niets meer over van de ploeg die twee jaar eerder nog de promotie had behaald. Een derde overlever was William Owusu, die net als die laatste toen wel mocht beschikken maar voor altijd in de harten van de aanhang zal blijven. De Ghanees maakte tussen 2014 en 2019 per slot van rekening álle fasen van de opmars mee. En leverde met 44 doelpunten en zeven assists in 144 matchen zelf ook een fikse bijdrage.
SP: Dieumerci MBOKANI
Eervolle vermeldingen voor Kevin Oris en monument Darko Pivaljevic, wiens beste jaren aan de start van dit decennium wel al achter zich lagen, maar over de laatste plek in de punt heerst geen twijfel. Dieumerci Mbokani vergaarde met 38 goals en 18 assists in 69 duels zo mogelijk nog meer faam in Antwerpen dan in Anderlecht of Standard en werd er ei zo na zelfs de eerste Gouden Schoen sinds Wilfried Van Moer in 1966. Nóg eens bijtekenen, en de werken aan de Bosuil mogen al ruimte voor een standbeeld voorzien.
