Stephan Calander
Moussa Ndiaye kreeg op 17 augustus dramatisch nieuws te horen. Zijn broertje Alpha overleed op 13-jarige leeftijd in Senegal door verdrinking. In een openhartig interview met Het Nieuwsblad praatte Ndiaye voor het eerst over het enorme drama.
Ndiaye heeft drie broers met Malick (18), Hamet (16) en Alpha (13). De jongste stond het dichtste bij de linksback van Anderlecht. Het waren dan ook zware weken/maanden voor de Senegalees.
LEES OOK: Zorgwekkende beelden Marc Coucke: "Waar gaat dit naartoe?"
Ongeluk in SenegalNdiaye hoorde het triestige nieuws na de wedstrijd tegen Dender. Hij wilde meteen weten wat er exact was gebeurd. “Al wil ik niet alle details kennen, want dan kruipt dat te fel in je hoofd. Ik weet alleen dat Alpha op pad was met zijn vrienden. Onze familie is al even geleden verhuisd naar een ander quartier van Dakar, maar Alpha zocht in het weekend nog dikwijls oude kameraden op. Ze voetbalden wat en besloten daarna om te zwemmen in zee. Da’s iets wat jonge gasten daar vaker doen.”
Vervolgens ging het volledig mis. “Alleen was het nog vrij vroeg waardoor er amper andere mensen op het strand waren en nog geen bewaking. Alpha is niet eens ver in het water gegaan. De golven en de stroming waren gewoon verraderlijk. Mijn broer is meegepakt door het water. Zijn vrienden probeerden nog om hem te helpen, maar dat waren ook maar kinderen. Na twee uur is zijn lichaam gevonden. Als hij diep in zee was geweest had dat veel langer geduurd.”
Steun van Anderlecht
Ndiaye liet zich ook lovend uit over Anderlecht met de situatie is omgegaan. “Ik voetbal nu met Alpha in mijn hart. Voor het duel tegen Genk heb ik ook gespeeld met zijn naam onder mijn rugnummer. Dat shirt is daarna ondertekend door al mijn ploegmaats en ik stuurde het naar mijn familie in Dakar om het in te kaderen. De manier waarop Anderlecht mij opving, geeft me de kracht om door te blijven gaan.”
Ook zijn ploegmakkers steunden Ndiaye. “In deze ploeg is Nilson Angulo één van mijn beste vrienden - we wonen dicht bij elkaar in Brussel - maar alle teamgenoten stuurden me mooie berichtjes toen ik weg was. Ze speelden voor mij. De coach praatte dan weer persoonlijk met me en gaf me alle tijd om weer op mijn plooi te komen. De fans waren er ook altijd. Ik kreeg zoveel steunbetuigingen op Instagram dat ik wellicht niet alles heb gelezen.”
