Olivier Plancke
Hij was nog geen jaar geleden de nieuwe held van het Lotto Park. Vandaag wil de club hem liever kwijt dan rijk. Jan-Carlo Simic is intern uitgegroeid tot een stoorzender, maar net hij moet Anderlecht miljoenen opleveren. De staf is hem beu en de fans raken verdeeld. Waarom blijft hij dan tóch nog? En wat als hij vertrekt?
LEES OOK: Hasi nog dieper in de problemen met Thorgan Hazard
Van lieveling naar lastpakIn en rond het Lotto Park hangt spanning. Niet alleen over de Europese kansen van Anderlecht, maar ook over de koers van de hele club. En in het midden van dat nerveuze klimaat staat één naam centraal: Jan-Carlo Simic.
De jonge Serviër was nog maar net uitgegroeid tot publiekslieveling. Met zijn strijdlust en uitstraling leek hij de perfecte posterboy voor de paars-witte wederopstanding. Op handen gedragen door de fans, binnengehaald als een ruwe diamant. Vandaag is dat beeld volledig gekanteld. Simic is op weg naar de uitgang. De staf is hem sinds de voorbereiding kwijt. Letterlijk én figuurlijk.
Zijn prestaties op training zijn ondermaats, hij maakt te weinig progressie in zijn spel. Volgens La Dernière Heure stoort de club zich vooral aan zijn houding. “Hij weet dat hij op de radar van grote clubs staat”, klinkt het. Maar dat vertaalt zich niet in scherpte, wel in arrogantie.
Alles voor de show
Ook de supporters raken verdeeld. Simic is geen Zeno Debast — geen patron, geen opbouwer. Hij is een moderne Wasilewski: patserig, fel, vol overgave, maar vaak ook stuntelig. Zijn spel is wisselvallig, zijn passing onbetrouwbaar en hij zat al meermaals fout bij tegengoals.
Na elke tackle vliegen zijn armen in de lucht, in een poging om het publiek op te zwepen. Niels Poissonnier, chef voetbal van Het Laatste Nieuws, ergert zich aan het gedrag van Simic.
“Het is een soort ‘window dressing’. Hij wil zichzelf belangrijker maken dan hij is”, zei hij in de HLN Voetbalpodcast. Frank Boeckx vulde aan: “Volgens mij heeft hij een doodse schrik dat de supporters op zijn kwaliteiten gaan beginnen te letten. Dus probeert hij ze mee te krijgen in zijn enthousiasme.”
En dat gedrag uit zich ook naast het veld. Te veel tijd in het krachthonk, te weinig aan zijn snelheid gewerkt. “Hij kijkt liever in de spiegel dan naar de bal,” klinkt het binnen de club.
Probleem met een prijskaartje
Toch blijft zijn marktwaarde stevig. Volgens het CIES Football Observatory steeg zijn waarde naar 28 miljoen euro. Een absurd bedrag, zei Hein Vanhaezebrouck. Maar de Serie A klopt aan: Lazio, Fiorentina, Atalanta. Zijn zaakwaarnemer – een Italiaan – pusht volop richting de Serie A.
Sportief directeur Olivier Renard zegt duidelijk: “Spelers die een fles champagne waard zijn, verkopen we niet voor een Sprite.” Alleen: als de cijfers kloppen, is Simic misschien wel champagnegeld waard.
En daar wringt het bij Anderlecht. Want de club moet verkopen. Het bestuur wil deze zomer 15 miljoen euro ophalen — meer zelfs, als RSCA de Conference League mist. De kern telt 32 spelers, met nog een handvol overbodigen erbovenop.
Er is zwaar geïnvesteerd zonder dat er eerst verkocht werd. Simic is nu de voornaamste kandidaat om de kassa te spijzen. Hij heeft het profiel, hij heeft de internationale allure. En dus wordt er achter de schermen volop gewerkt aan zijn vertrek.
Zijn knieblessure lijkt daarbij eerder een voorzorg dan een medisch drama. Geen risico's meer — hij trainde apart, speelde niet tegen AEK. Zijn afwezigheid was geen toeval. “De kans dat hij vertrekt is groter dan ooit”, klonk het in LDH.
Te duur om te houden, te riskant om te laten gaan
Maar kan Anderlecht het zich permitteren om hem te laten gaan? Niet echt. Want de verdediging kraakt. Özcan is pas na de interlandbreak inzetbaar. Kana is inzetbaar, maar geen dragende pion centraal achterin.
Augustinsson doet het goed, maar stond nochtans op de lijst om te vertrekken. Nu wil de staf hen beiden houden — omdat er weinig beters is. Laat Simic gaan, en je moet een ervaren vervanger halen. Wat geld kost. Wat er niet is, tenzij je Europees voetbal haalt, en waarvoor je misschien net Simic nodig had.
Een vicieuze cirkel dus. Zoals wel vaker bij het Anderlecht van vandaag: ze maken het zichzelf onnodig moeilijk. Jarenlang verkocht RSCA op het juiste moment: Gomez, Verbruggen, Lokonga. Dit jaar kochten ze eerst — meer dan 18 miljoen euro — zonder eerst te verkopen. De markt sluit snel, de druk is immens en de tijd tikt.
