Olivier Plancke
Hans Vanaken beleeft een opvallend moeilijk seizoensbegin. Onzichtbaar tegen Zulte Waregem, slordig tegen Genk en balverlies in de derby: de kritiek groeit. De cijfers bevestigen dat hij minder dominant is dan vroeger. En toch: net in de cruciale momenten scoort Vanaken vaker dan ooit. Minder aanwezig in het spel, maar beslissender als het écht moet – een paradox die Club Brugge zowel zorgen als hoop geeft.
LEES OOK: Vanaken stuurt Club flinke waarschuwing
Vanaken presteert 'niet top'Wat is er aan de hand met Hans Vanaken? Tegen Zulte Waregem speelde de aanvoerder van Club Brugge een opvallend onzichtbare wedstrijd. Hij kon de moeilijk draaiende ploeg niet op sleeptouw nemen – en dat is geen uitzondering in dit seizoensbegin. Niels Poissonier, chef voetbal van Het Laatste Nieuws, merkte onlangs op dat er geluiden rondgaan dat Vanaken de voorbije weken “niet top presteert”.
En de feiten lijken dat te bevestigen: in de heenmatch tegen RB Salzburg haalde hij zijn gebruikelijke niveau niet, met onzuiver voetbal en problemen om zich aan te passen aan de pressing. Na de derby tegen Cercle vond coach Nicky Hayen dat Vanaken te veel balverlies leed, en ook tegen KRC Genk was zijn passing slordiger dan we van hem gewend zijn.
Tegelijk is er begrip: Vanaken is een speler die doorgaans veel wedstrijden nodig heeft om echt in topvorm te komen. Het zou dus evengoed een momentopname kunnen zijn. Toch sijpelt er frustratie door. Op KV Mechelen liet hij zich ontvallen dat hij niet gelukkig was met de invulling van het elftal, waar Hayen – deels door fysieke parameters en transferperikelen – een reeks onorthodoxe keuzes maakte.
Maar zelfs in een mindere periode blijft Vanaken onmisbaar voor Club Brugge. Hij scoorde de beslissende goal tegen RB Salzburg, waarmee hij de kwalificatie voor de play-offs van de Champions League veiligstelde. En ook in de moeilijke match tegen Cercle stond hij op toen het nodig was. Vanaken mag dan minder dominant ogen, hij blijft de man die Club naar de sleuteloverwinningen leidt.
Het contradictisch seizoen van Vanaken
Toch valt het op dat de impact van Hans Vanaken dit seizoen een stuk beperkter is dan vorig jaar. De spelmaker van Club Brugge drukt minder zijn stempel: hij voert zo’n 10% minder acties uit, en bovendien slagen die ook 3% minder vaak.
Ook in de opbouw laat hij zich minder gelden: Vanaken geeft 10% minder passes, en opvallend genoeg kiest hij wél 40% vaker voor de lange bal. Dat wijst erop dat hij minder in de combinatie betrokken is en meer vanop afstand probeert het spel te sturen. Defensief komt hij ook minder sterk voor de dag, want Vanaken verliest dit seizoen 15% meer duels dan in de vorige jaargang. De cijfers tonen dus duidelijk dat hij minder dominant is in het spel van Club.
En toch zit er een paradox in zijn seizoen. Want terwijl zijn algemene impact daalt, is hij tegelijk beslissender dan ooit. Met doelpunten tegen Union SG in de Supercup, RB Salzburg in de Champions League en Cercle Brugge in de competitie, bewees hij al meermaals zijn waarde op de cruciale momenten.
Zijn gemiddelde van 0,43 doelpunten per wedstrijd ligt zelfs dubbel zo hoog als vorig seizoen (0,21). Kortom: Vanaken laat zich minder zien in het spel, maar als het er echt toe doet, maakt hij vaker het verschil.
Vanaken blijft een fenomeen
Het contrast met vorig seizoen kan amper groter zijn. Vandaag sluimert de kritiek rond Hans Vanaken, maar nog geen jaar geleden beleefde hij een absolute topjaargang. Niels Poissonier, chef voetbal van Het Laatste Nieuws, tipte hem toen zelfs als favoriet voor de Gouden Schoen.
Dat hoeft niet te verbazen: de kwaliteiten van Vanaken staan buiten kijf, en zijn palmares spreekt boekdelen. Zes landstitels, vier Supercups, een Beker van België, drie Gouden Schoenen en twee keer Profvoetballer van het Jaar. Voeg daar nog eens vijftig Champions League-wedstrijden aan toe, met daarin tien doelpunten, en je weet genoeg.
Op zijn 32ste is Vanaken bovendien allerminst versleten. Integendeel: hij is misschien wel de meest beschikbare speler in Europa. In tien jaar Club Brugge miste hij amper zes matchen – drie door een coronabesmetting en twee door ziekte. Geen enkele blessure, geen enkele training gemist. Terwijl absolute toppers zich al eens een dagje laten uitzieken, staat Hans er altijd.
Ook qua volume behoort hij tot de uitblinkers. Jaar na jaar loopt hij bij de spelers die de meeste kilometers afmalen in de Belgische competitie. Het verklaart mee waarom hij nog steeds de dragende figuur is van blauw-zwart. Of zoals Hein Vanhaezebrouck het onlangs zei in Het Nieuwsblad: “Vanaken blijft de beste voetballer in België van de laatste tien jaar. Had hij in het buitenland gespeeld, dan was hij veel vaker Rode Duivel geweest.”
