Claudio Reulens
RSC Anderlecht is een nieuwe weg ingeslagen. De woorden grinta, mentaliteit en vooral het ondertussen irritante modewoord intensiteit zijn de norm. Maar we gaan het spel aan de bal eens dieper bekijken. Besnik Hasi krijgt méér dan genoeg (aanvallende) opties om RSCA te laten dartelen.
Vorig jaar was Anderlecht een ploeg met goede individuele kwaliteiten, maar was er geen compleet evenwicht. Er ontbrak vooral snelheid in de ploeg .Daarnaast blunderde het bestuur stevig door drie trainers met een compleet andere voetbalvisie aan te stellen en waren er héél veel blessures, plus het feit dat Anderlecht in de zomer van 2024 niet dié inspanning deed op de mercato die het nu wél doet. Daar hadden ze na een 'bijna titeljaar' moeten doorduwen. Een gemiste kans. Paars-Wit kwam door al die omstandigheden nooit op toerental.
Leander Dendoncker werd een beetje de verpersoonlijking van die malaise. Maar hij werd vaak achteraan gezet en op het middenveld was er nooit een vast trio door véél blessureleed. Dendoncker was altijd fit. Hij kende bovendien persoonlijk goede Play-Offs en vaak was hij de speler met de meeste intercepties en afgelegde kilometers. Alleen verwachtte de buitenwereld ook nog eens dat hij het spel zou gaan verdelen. Dat type is hij nooit geweest.
LEES OOK: Llansana weet waar het helemaal fout ging voor Anderlecht
Llansana 'missing link'Enric Llansana krijgt nu lof omdat hij ‘grinta en intensiteit’ brengt. Dat is ook zijn rol als nummer zes, niet meer of niet minder. Maar wij kijken vooral naar de voeten. Wat doen die? Llansana is iemand die zeer goed scant. Hij speelt altijd in één of twee tijden, waar hij wél een meerwaarde in is ten opzichte van Dendoncker. Llansana is sterker op de korte ruimte.
Er komen vlotte driehoekjes uit, tegen Westerlo onder meer met Thorgan Hazard, en hij kan ook een doorsteekpass geven. Vooral daarin maakt hij het verschil ten opzichte van Dendoncker. Llansana is tot op heden de beste zomeraanwinst van Anderlecht. Wie er ook naast hem speelt: Nathan De Cat, Yari Verschaeren, Nathan Saliba of zelfs Mario Stroeykens. Het klikt met Llansana. Dat zegt alles over zijn impact op korte termijn. Defensief sterk en voetballend ook een meerwaarde.
Door zijn voetballend vermogen ontlast Llansana het zwakke punt bij Lucas Hey en Jan-Carlo Simic. De uitvoetballende kwaliteiten. Hey en Simic durven wel eens een goede crossbal geven, maar wij verwachten dat bij een ploeg als RSCA er achteraan toch iemand staat die liniedoorbrekende passes geeft en die met bal aan de voet ook eens kan opdrijven. Het is geen toeval dat een Neerpede-product als Marco Kana daarin de beste is.
Als RSCA nog een type à la Jan Vertonghen of Zeno Debast kan vinden, dan zou het nog creatiever en onvoorspelbaarder kunnen spelen. Renard zoekt naar een linksvoetige verdediger, maar waar kan je tegen een betaalbare prijs een centrale verdediger die én snel, én voetballend sterk én defensief goed is, vinden? Niet makkelijk. We zouden Kana daarom toch houden, voor in bepaalde matchen waarin de tegenstander met 11 spelers achter de bal speelt. Dan heb je verrassing nodig van achteruit.
Veel opties voor Hasi
Achteraan heeft Moussa N’Diaye nog niet kunnen overtuigen in Anderlecht. Als Paars-Wit met een aanvallend enthousiaste linksachter wil spelen, dan lijkt Ilay Camara daar te gaan belanden. Maar is dat wel handig met Angulo, die positioneel nog veel moet leren, voor hem? Camara laat ook ruimtes. Daar zullen tegenstanders handig gebruik van maken. Bovendien zijn het ook twee rechtspoten op links. Een combinatie met Ludwig Augustinsson lijkt ons beter. Het doet ons wat denken aan de tandem Olivier Deschacht – Mbark Boussoufa indertijd. Defensieve stabiliteit versus aanvallende vrijheid. Dat smaakt naar meer na RSCA-Westerlo.
Op rechts keert Killian Sardella nog terug uit blessure. Hij kan eventueel de rechterflank doen, maar Sardella is geen echte wingback die uitblinkt in zijn aanvallende activiteiten. Als hij zou spelen, dan zou Hasi daar misschien best toch een snelle winger aan linken. Iemand met een actie. Stelt hij er bijvoorbeeld Camara op, dan kan het wél klikken met Tristan Degreef als winger die naar binnen komt. Al vinden wij de jongeling veel beter tot zijn recht komen als hij net zoals Hazard centraal kan zwerven. Daar heeft hij alle kwaliteiten voor.
In de aanval ging het uiteraard weer over de intensiteit van Dolberg. Sommigen oordeelden dat hij in de voorbereiding er niet echt enthousiast bijliep. Rare uitspraken, want Dolberg heeft altijd dezelfde houding. Nooit uitbundig. Dolberg is een stilist en we zijn blij dat er nog dergelijke voetballers rondlopen. Het zijn de type jongens waarvoor je naar het stadion komt. Genialiteit aan de bal. Dolberg mist uiteraard wat explosiviteit en echte duelkracht om echt uit te blinken in een topcompetitie. Zoals ook een Dieumerci Mbokani het in de grote competities niet waarmaakte. Stilisten zijn soms raadsels.
Dolberg is echter een garantie op goals, alleen moeten er rondom hem spelers staan die hem in stelling brengen. Thorgan Hazard roept al twee jaar dat hij het liefst centraal speelt. Tegen KVC Westerlo bewees hij waarom. Hazard rondom Dolberg kan vonken geven en daarrond zou dan snelheid moeten staan, mét een eindfase. Zoals Nilson Angulo toonde tegen Westerlo. Tristan Degreef vinden wij - zoals eerder aangehaald - een centrale speler, geen flankspeler. Ook al mag hij daar zwerven.
RSCA zoekt nog een rechterwinger. Logisch. De toevoeging van Adriano Bertaccini, hij heeft heus betere voeten dan sommigen laten uitschijnen, zorgt voor meer opties. Een speler die heel complementair zou moeten kunnen zijn met Dolberg. Positiespel, snelheid, ook een dribbel in huis en scorend vermogen. Dat laatste was héél erg nodig na het vertrek van Anders Dreyer. Hasi krijgt stilaan een heel stevige kern. Als er achteraan en op de rechterflank nog versterking komt, dan heeft Anderlecht een kern die altijd moet meedoen voor de top drie. Dat is ook een must als je sinds januari wellicht meer dan 30 miljoen euro investeert in nieuwe spelers.
