Alsof het lot ermee gemoeid was. Terwijl we zondagnamiddag de laatste hand legde aan een analyse van de manier waarop Jess Thorup in Genk het ongelijk van AA Gent aan het bewijzen was, sijpelde de berichten over zijn nakende overstap naar FC Kopenhagen binnen. Een dag later was de kogel door de kerk en stond de Deen in zijn thuisland reeds te glunderen bij zijn derde werkgever in dit nog altijd prille seizoen. In de Luminus Arena blijven ze vanzelfsprekend verweesd achter. Al hebben de Limburgers eigenlijk weinig reden tot klagen.
Op sportief vlak is het plotse vertrek van Thorup natuurlijk wel een flinke aderlating. Sinds hij overnam na de miserabele start onder Hannes Wolf, met een vijf op 15, leek Genk tenslotte eindelijk weer op de goede weg. Onder de nieuwe trainer werd in vijf wedstrijden geen enkele keer verloren, waarbij de voorbije drie duels na twee draws zelfs telkens een overwinning opleverden. Sleutelspelers als Joakim Maehle, Patrik Hrosovsky, Theo Bongonda en Paul Onuachu – die zich nu in de steek gelaten voelen – leefden op onder de people manager zijn warme aanpak, waar ze in de bestuurskamer eveneens tevreden mee waren. Vooral omdat de Limburgers intussen met één derde van de competitie achter de rug gewoon terug op koers ligt om een ticket voor de play-offs te bemachtigen.
EXIT VAN THORUP
Na zijn oneervolle exit in Gent had ook Thorup zelf zo zijn revanche beet, met een zege in de Ghelamco Arena als kers op de taart. Meer zelfs, blijkbaar coachte de Deen zich prompt in de kijker bij wat hij zelf de grootste club in Scandinavië noemt. "Een opportuniteit die ik niet kon laten liggen", klonk het dan ook, gevolgd door de obligatoire spijt en dankbaarheid tegenover de ploeg die hij in de kou laat staan. Nochtans voelde Thorup zich naar eigen zeggen volledig thuis in Genk, dat hem kort na zijn ontslag bij AA Gent reeds een nieuwe kans gunde – wat uiteindelijk dus slechts een springplank bleek. "Ik heb dit onder vier ogen met Genk uitgepraat", deed de trainer die alom gekend staat als een gentleman snel een poging om de gemoederen te sussen. Een uitspraak die niet helemaal strookt met de waarheid.
Tenzij hij het heeft over zijn contact met voorzitter Peter Croonen, die Thorup volgens Dimitri de Condé zelf opbelde. De technisch directeur moest het naar verluidt dan weer stellen met een telefoontje van zijn makelaar. Het is vooral dat gebrek aan communicatie wat hem nu tegen de borst stoot. Uiteraard reageerde De Condé verder tevens vol verbazing en ongeloof, net zoals de hele club liet weten "verrast en teleurgesteld" te zijn. Voor het overige vielen er echter vrij weinig verwijten. Alleszins niet richting Kopenhagen, dat zelfs bedankt werd voor de correcte afhandeling. De opstapclausule die de Denen op tafel leggen wordt hier en daar in vraag gesteld, maar bij veel coaches is dat tegenwoordig nu eenmaal de gangbare procedure. Bovendien is een vertrek ook zónder die vergoeding nooit volledig uitgesloten.
VOORGANGERS (& OPVOLGERS?)
Bovenal maakte Genk in het recente verleden zelf meermaals gebruik van zulk een afkoopsom. En hoe. Na het ontslag van Albert Stuivenberg in december 2017 verkondigde Croonen dat het niet de intentie was om elders iemand weg te plukken. Een paar dagen – en een onderlinge confrontatie in de beker – later werd Philippe Clement losgeweekt bij Waasland-Beveren, eveneens middenin het seizoen dus. Ook diens opvolger Felice Mazzu plukte Genk tegen betaling weg bij Charleroi. Mogelijk kijkt De Condé nu opnieuw naar een trainer die al werkzaam is in de Jupiler Pro League, een optie die hij zelf alvast openhoudt. De namen van Marc Brys (OH Leuven) en Wouter Vrancken (KV Mechelen), die eerder na het afscheid van Mazzu reeds in beeld waren in de Luminus Arena, doen daarom terug volop de ronde.
Met onder andere Alexander Blessin (KV Oostende), Hernan Losada (Beerschot) en Karim Belhocine (Charleroi) lopen er nog potentiële kandidaten rond in eigen land, al is die eerste wel weer een Duitser en is het nog maar de vraag of die tweede hun huidige situatie zouden opgeven – wat tevens voor Brys en Vrancken geldt. Daarnaast staan hun werkgevers vast niet te popelen om hun coach te verliezen, maar daar valt mits een vergoeding dus altijd een mouw aan te passen. Een realiteit die Genk trouwens ook zelf al meermaals mocht ondervinden. Zo ging Clement na de titel op dezelfde manier als hij kwam naar Club Brugge, waarmee hij in de voetsporen trad van Frank Vercauteren. Zijn onverwachte vlucht richting Al-Jazira op de luchthaven van Tel Aviv in 2011 staat tot op vandaag in het geheugen gegrift.
VERDEELDE MENINGEN
Clement trok naar een rechtstreekse concurrent, Vercauteren dumpte Genk nog meer dan Thorup als een dief in de nacht. Bovendien koos hij duidelijk voor het geld, terwijl Thorup zijn verhuis kan staven met sportieve én familiale redenen. Hoewel dat tweetal de club tenminste een titel bezorgden, is het dan ook logisch dat zij enige rancune opwekken. Al is de wrok tegenover Vercauteren intussen wel al bekoeld, zo getuige het feit dat hij eigenlijk de eerste keuze was om Wolf op te volgen – en veel fans dat best zagen zitten. Thorup daarentegen neemt een beslissing die heel wat minder gevoelig ligt of gratuit oogt. En die we wellicht alleen maar zouden toejuichen indien een Belg in het buitenland, waar momenteel helaas geen landgenoten op een hoog niveau als trainer aan de slag zijn, ze zou nemen.
Verder valt nog iets te zeggen voor de notie dat een coach, wiens lot van nature wispelturig is en vaak aan een zijden draadje hangt, zelf ook eens iets te zeggen mag hebben over zijn toekomst in plaats van te wachten tot hij uitgekotst wordt. Toch waren de meningen in de media verdeeld, met onder andere Peter Vandenbempt en Philippe Albert die zich allerminst konden vinden in het gebrek aan loyaliteit. Die eerste trok zelfs fel van leer tegen het begrip dat hier en daar geopperd werd, en wij – samen met Maehle overigens – dus enigszins delen. De rechtsachter wist net als De Condé wel te vertellen dat de kleedkamer teleurgesteld is, iets wat Bongonda op sociale media demonstreerde. Ondanks ons respect voor Thorup zijn keuze een al even begrijpelijke reactie, want netjes blijft het allemaal natuurlijk niet.
GENKSE DUIVENTIL
Zeker niet voor een zogenaamde gentleman, een reputatie die terecht een fikse deuk krijgt. Enerzijds omwille van zijn vertrek op zich, daarnaast voor de manier waarop hij iedereen in de Luminus Arena tot zondag nog aan het lijntje hield. Al is het natuurlijk lastig om open kaart te spelen voor alles officieel rond is. Desalniettemin past het niet Thorup bij zijn imago, net zomin als zijn gebrekkige communicatie naar Genk toe. Op een reactie van Croonen is het nog wachten, maar De Condé had alvast vooral daar geen goed woord voor over. Voor de rest spuwde de TD echter veel minder dan Vandenbempt of Albert zijn gal richting de inmiddels ex-trainer. Niet onverstandig, want ongetwijfeld beseffen de Limburgers zelf dat weinig recht van spreken hebben. En torsen ze jammer genoeg dus ook ervaring met dit soort situaties.
Dat alles neemt natuurlijk niet weg dat Genk terecht betreurd mag zijn om de gang van zaken. In de dug-out blijft het zo ook een duiventil, wat eigenlijk reeds sinds de eeuwwisseling het geval is. Vanaf dan hielden enkel Sef Vergoossen en Hugo Broos het nog twee volledige seizoenen uit, de voorbije tien jaar passeerden evenveel coaches de revue – interims niet meegeteld. Mede door omstandigheden dus, en allesbehalve een unicum aan de Belgische top, al is het toch een balans waar De Condé – die er pas sinds 2015 bijloopt, maar nu toch op zoek moet naar zijn zevende trainer in die periode – en co niet fier op zijn. In afwachting van Thorup zijn opvolger nemen Domenico Olivieri en Michel Ribeiro het roer opnieuw tijdelijk over, wat ze na het ontslag van Wolf tegen KV Mechelen voortreffelijk deden.
LEVEN NA THORUP
Wellicht zitten zij zaterdag terug op de bank in de derby tegen STVV, meteen een belangrijke partij. De Condé , die zelfs rekent op revanchegevoelens bij zijn spelers, heeft er alleszins alle vertrouwen in dat de goede lijn van de voorbije weken ook zonder Thorup kan worden doorgetrokken. De technisch directeur sloot trouwens niet uit dat er dan alweer een nieuwe oefenmeester voor de groep staat, al lijkt het waarschijnlijker dat witte rook daaromtrent pas tijdens de interlandbreak zal volgen. Hoe dan ook heeft Genk geen tijd om bij de pakken te blijven zitten, net zoals de uiteindelijke gelukkige geen inloopperiode zal worden gegund. Hoewel de Limburgers niet mogen klagen, zijn ze dus wel in een lastig parket beland. Benieuwd of ze OH Leuven, KV Mechelen of iemand anders hetzelfde aandoen.
