Voor het seizoen was de blik nog vol op de rivaal uit Brugge gericht, maar AA Gent lijkt alsmaar meer het noorden kwijt. Na vier nederlagen op een rij gaat het zowel in de eigen competitie als Europa League namelijk van kwaad naar erger. Intussen krijgt ex-coach Jess Thorup in Genk, dat hij naar verluidt wel alweer zou inruilen voor FC Kopenhagen in zijn thuisland, de trein stilaan op de rails. Een wrede speling van het lot, die ze in de Ghelamco Arena louter aan zichzelf te danken hebben.
Het was tijdens een boottochtje op de Leie dat Ivan De Witte en Michel Louwagie eind juni met trots hun ambities kracht bijzetten. De voorzitter en manager van de Buffalo's waren er toen nog heilig van overtuigd dat hun troepen Club Brugge het vuur aan de schenen zou leggen om de landstitel. "De rest van België zijn we toch stilletjes voorbij", klonk het zelfs met de borst vooruit. Na 10 speeldagen vertelt het klassement echter een ander verhaal, want daar moet AA Gent momenteel maar liefst 12 clubs voor zich dulden.
GENT OP DE SUKKEL
Het rapport van de vicekampioen oogt dan ook bijster pover. Drie zeges en zeven nederlagen, goed voor amper negen punten. Een negatief doelsaldo van min drie ook, met 15 goals en 18 tegentreffers. Stuk voor stuk cijfers waarmee Gent pas in de rechterkolom prijkt en die illustreren hoe het langs beide kanten van het veld schort in de Ghelamco Arena. De defensieve blunders springen daarbij het meest in het oog, maar voorin laten de Buffalo's eveneens tal van steken vallen. Ook het spelpeil valt vaak tegen. De creatieve impulsen van Vadis Odjidja op het middenveld, dat tevens vierkant draait, worden dus ten node gemist. Al zorgt hij terwijl soms voor nóg meer druk op de o zo wankele eigen verdediging.
De aanvoerder is reeds maandenlang op de sukkel met diverse kwaaltjes en maakte daardoor enkel tijdens de eerste twee speeldagen de 90 minuten rond. Toevallig de enige twee duels waarin Thorup dit seizoen plaatsnam op de Gentse bank, want na een nul op zes tegen STVV en KV Kortrijk mocht de Deen alweer beschikken. Inderdaad een gemiste start, al viel het doek zo wel érg snel voor iemand die de club het jaar voordien nog naar een tweede plek had geleid. Zoals alom geweten werd de verloren bekerfinale tegen KV Mechelen hem evenwel nog altijd aangewreven, en ook het ondermaatse einde van de vorige campagne namen De Witte en Louwagie hun toenmalige trainer niet bepaald in dank af.
WRAAK VAN THORUP
De voorzitter benadrukte recent wel nog eens hoe het contact met Thorup in een prima sfeer verliep. Het zou ons dan ook niet verbazen mocht hij steeds meer spijt krijgen van zijn beslissing om hem zo vroeg de laan uit te sturen. Niet veel later sloeg De Witte alvast mea culpa over de aanstelling van zijn opvolger Laszlo Bölöni, die het welgeteld 25 dagen en drie wedstrijden – goed voor een drie op negen tegen Antwerp, KV Mechelen en Eupen – uitzong. Nadien was het dan de beurt aan assistent Wim De Decker, die zijn eerste cruciale opdracht in de Champions League-voorrondes tegen Rapid Wenen tot een goed einde bracht. AA Gent mocht zo de Europa League in, want tegen Dynamo Kyiv ging het mis.
De voorbije twee donderdagen werd daar helaas ook van Slovan Liberec en Hoffenheim verloren. Extra zout in de wonde, want in eigen land is er evenmin sprake van beterschap. Sinds de overname van De Decker boekten de Buffalo's een zes op 15, met zeges tegen Moeskroen en Beerschot maar nederlagen tegen OH Leuven, Cercle Brugge en … KRC Genk. Dat de Limburgers de drie punten wegkaapten in de lege Ghelamco Arena, enigszins onverdiend op basis van het spelbeeld weliswaar, kwam daar in de loges vast bijzonder hard aan. Louwagie en co werden op die manier immers hard met hun neus op de feiten gedrukt. De trainer die zij wellicht overhaast lieten gaan, stond tenslotte in het winnende kamp.
GENK BOVEN GENT
De onderlinge confrontatie op zich is één ding, maar de cijfers spreken voor zich. Thorup kreeg in Genk, waar Hannes Wolf na een vijf op 15 wandelen werd gestuurd, namelijk ongeveer een week later dan De Decker in Gent de teugels in handen. Terwijl zijn voormalig rechterhand bleef steken op twee overwinningen en drie keer onderuit ging, breide de Deen maandag in zijn oude thuis verder aan zijn ongeslagen reeks. Dankzij de driepunter tegen Eupen van vrijdag zit Thorup nu aan 11 op 15, waarmee ze in de Luminus Arena zowaar weer onder de mensen staan. Zelfs wanneer alle (inhaal)matchen gespeeld zijn, ligt Genk vandaag tenminste op koers voor minstens PO II – en dus een kans op een Europees ticket.
Uiteraard reiken de doelstellingen in principe hoger, en is het voetbal dat wekelijks op de mat wordt gelegd nog niet helemaal om over naar huis te schrijven. Toch zouden ze daar in Gent tegenwoordig al lang blij mee zijn, zeker in een competitie die wagenwijd openligt – vooral omdat Club Brugge veel minder ongenaakbaar is dan vooraf gedacht. Wie weet dus waar het Genkse schip, met of zonder Thorup, straks nog strandt. AA Gent daarentegen lijkt nu reeds uitgeschakeld om een rol van betekenis te spelen, hoewel er vanzelfsprekend al gekkere dingen gebeurd zijn. Zelfs de meest fervente fans van de Buffalo's koesteren echter weinig hoop dat ze zulk een omwenteling dit seizoen nog mogen meemaken.
ONDERSCHATTE SCHAKEL
Tijdens hun boottochtje op de Leie spraken De Witte en Louwagie tevens sterke taal over de nakende activiteit op de transfermarkt. De vicekampioen ontrolde ook haar spierballen met een ongeziene slag, maar van al die aankopen lijkt tot dusver enkel Niklas Dorsch een voltreffer. De recordopbrengst voor Jonathan David, die bij Lille evenmin zijn draai vindt, werd voorlopig dan ook niet best besteed. Bovenal maakte Gent een inschattingsfout door te denken dat het de spilfiguur zomaar kon vervangen zonder aan kwaliteit in te boeten, al bleef de rest van de sleutelpionnen wel op post. Met uitzondering van één misschien wat onderschatte schakel die na twee tegenvallers zijn koffers mocht pakken: Thorup.
Natuurlijk liggen er meerdere redenen aan de grondslag van de crisis in de Ghelamco Arena, waaronder ook een dosis pech – onder meer met blessures. Zelfs de duurdere nieuwkomers bleken geen instant hits, onder de lat is het zoeken naar een betrouwbare nummer één en ook een aantal vaste waarden als Michael Ngadeu en Roman Yaremchuk zijn al heel de tijd op zoek naar hun zelfvertrouwen. Geen wonder dus dat De Decker stilaan niet meer weet van welk hout pijlen te maken, want de wisselopties brengen evenmin zoden aan de dijk. Door de klucht met Bölöni is het wel nog maar de vraag of Gent een derde trainerswissel durft overwegen, zeker omdat succes dan nog altijd lang geen garantie vormt.
YAREMCHUK VS ONUACHU
Hoewel het evenmin gezegd is dat de Buffalo's onder Thorup nu een titelkandidaat zouden zijn, hadden ze zich met iets meer vertrouwen in de Deen tenminste die heisa bespaard. Het minste wat we mogen stellen is dus dat De Witte en Louwagie te gretig overgingen tot zijn ontslag, een fout die ze prompt herhaalden met de aanwerving van zijn opvolger. Voorts hebben we toch reden om te geloven dat het gammele Gentse bootje minder diep gezonken zou zijn met Thorup nog steeds aan het roer. Dat de spelers daar hem een warm hart toedragen, werd alleszins opnieuw onderstreept met de hartelijke begroetingen voor en na het treffen van maandag. Voor zover dat nog nodig was na de muiterij tegen Bölöni.
Een van de voornaamste bondgenoten toen waren de Buffalo's, voor wie een plaatsje in PO I – en een eventueel Europees ticket – vooralsnog een verre droom blijft. Of de situatie er vandaag met Thorup op de bank beter had uitgezien, zullen we uiteraard nooit weten. Veel slechter had het in Gent evenwel niet kunnen lopen. Het bezoek aan Waasland-Beveren, dat reeds twee weken niet meer speelde, komt alvast niet ongelegen. Op voorwaarde dat die schijnbaar eenvoudige opdracht de drie punten oplevert natuurlijk. Zo niet, gaan ze in de Ghelamco Arena nog meer kopje-onder. De Witte en Louwagie, die hun hoofd met alle moeite van de wereld boven water houden, dachten duidelijk wat anders toen ze eind juni ronddobberden op de Leie. Hadden ze Thorup maar nooit overboord gegooid.
