Indien donderdag in de beker verloren wordt van Club Brugge is Anderlecht stilaan definitief uitgeteld voor de prijzen, maar één trofee hebben de Paars-Witte jonkies zondag toch alvast verdient: die van de strijdlust. Na de uitsluiting van Sieben Dewaele hielden zij met tien man immers moedig stand tegen Standard, wat hen na een moeilijke match op Sclessin alsnog een puntje opleverde. Een knap staaltje weerstand, al had het eigenlijk nooit zover mogen komen.
Voor de rust zag iedereen namelijk hoe de 20-jarige jeugdinternational in Luik een uiterst lastige namiddag beleefde. Tegen de rechterflank van de Rouches, waar Mërgim Vojvoda en Aleksandar Boljevic normaal gezien nochtans nu ook niet bepaald de grootste brokkenmakers zijn, zag Dewaele flink wat sterretjes. Toen de talloze fouten die hij nodig had om zijn directe tegenstrevers af te stoppen een tiental minuten voor de pauze eindelijk bestraft werd met een gele kaart, hadden velen hun conclusie dan ook al klaar. Frank Vercauteren zou ingrijpen en de tweede helft aanvatten met een verse kracht op de linksachter.
GEEN BACKS OP DE BANK
Fout gedacht, want Dewaele bleef tot ieders verbazing gewoon staan. Een gok die compleet verkeerd uitpakte, want met nog een twintigtal minuten op de klok ging de onervaren verdediger – in het algemeen, maar zeker op die plaats – nog maar eens aan de noodrem hangen. Kort nadat Kemar Roofe met een lucky goal nog de gelijkmaker had aangetekend, moest Anderlecht in plaats van de jacht op de broodnodige zege in te zetten dus plots weer met hand en tand dat ene puntje verdedigen. Een missie waar de jeugdige troepen lovenswaardig genoeg in slaagden, al schieten de Brusselaars zo maar weinig op met het oog op PO I.
Na afloop gaf Vercauteren toe dat ook hij er wel degelijk aan had gedacht om Dewaele na de eerste helft te wisselen. Een gebrek aan alternatieven had hem er evenwel van weerhouden, zo verwoordde de trainer het zelf. In zekere zin heeft hij gelijk, want de spoeling op de beide backs oogt inderdaad al heel het seizoen bijzonder dunnetjes. Vreemd dan ook dat in de zomer niet gezocht werd naar versterking op die posities, iets wat op rechts wel al bijgesteld werd met de komst van Anthony Vanden Borre en Amir Murillo – allebei inzetbaar na nieuwjaar. Ook op links wordt er in de komende mercato dus mogelijk nog wat toegevoegd.
DEPANNEUR COBBAUT
Daar had Vercauteren zondag natuurlijk maar weinig aan, en dus focussen we ons op de alternatieven die hij momenteel wél al voorhanden heeft. Te beginnen uiteraard met Elias Cobbaut, anderhalf jaar geleden nog naar het Lotto Park gehaald om er precies die rol te vervullen. Vorig seizoen werd de Mechelaar echter al gewogen en te licht bevonden, Vincent Kompany schoof hem na het openingsduel tegen KV Oostende ook al opzij. Sindsdien knokte Cobbaut zich knap terug in de ploeg en schopte hij het zelfs tot Rode Duivel, zij het wel in het hart van de defensie. Een positie die de verdediger dan ook veel beter lijkt te liggen.
Cobbaut zijn toekomst bevindt zich dus eerder in het centrum dan op de flank, maar daar eens een helft depanneren zou toch nog moeten lukken. Tegen Standard kon zo bijvoorbeeld Derrick Luckassen – aan de overkant eveneens uit zijn comfortzone gerukt – dan een plek opschuiven, Alexis Saelemaekers als vanouds een rij lager gaan spelen en een extra offensieve pion als Francis Amuzu of Michel Vlap in de strijd worden gegooid. Organisatorisch had het allemaal misschien wat minder gestaan, maar zoals hierboven gesteld moest Anderlecht de achterstand aan de rust eigenlijk nog ombuigen in een driepunter om goed te zitten.
GEEN BACKS OP DE BANK
Fout gedacht, want Dewaele bleef tot ieders verbazing gewoon staan. Een gok die compleet verkeerd uitpakte, want met nog een twintigtal minuten op de klok ging de onervaren verdediger – in het algemeen, maar zeker op die plaats – nog maar eens aan de noodrem hangen. Kort nadat Kemar Roofe met een lucky goal nog de gelijkmaker had aangetekend, moest Anderlecht in plaats van de jacht op de broodnodige zege in te zetten dus plots weer met hand en tand dat ene puntje verdedigen. Een missie waar de jeugdige troepen lovenswaardig genoeg in slaagden, al schieten de Brusselaars zo maar weinig op met het oog op PO I.
Na afloop gaf Vercauteren toe dat ook hij er wel degelijk aan had gedacht om Dewaele na de eerste helft te wisselen. Een gebrek aan alternatieven had hem er evenwel van weerhouden, zo verwoordde de trainer het zelf. In zekere zin heeft hij gelijk, want de spoeling op de beide backs oogt inderdaad al heel het seizoen bijzonder dunnetjes. Vreemd dan ook dat in de zomer niet gezocht werd naar versterking op die posities, iets wat op rechts wel al bijgesteld werd met de komst van Anthony Vanden Borre en Amir Murillo – allebei inzetbaar na nieuwjaar. Ook op links wordt er in de komende mercato dus mogelijk nog wat toegevoegd.
DEPANNEUR COBBAUT
Daar had Vercauteren zondag natuurlijk maar weinig aan, en dus focussen we ons op de alternatieven die hij momenteel wél al voorhanden heeft. Te beginnen uiteraard met Elias Cobbaut, anderhalf jaar geleden nog naar het Lotto Park gehaald om er precies die rol te vervullen. Vorig seizoen werd de Mechelaar echter al gewogen en te licht bevonden, Vincent Kompany schoof hem na het openingsduel tegen KV Oostende ook al opzij. Sindsdien knokte Cobbaut zich knap terug in de ploeg en schopte hij het zelfs tot Rode Duivel, zij het wel in het hart van de defensie. Een positie die de verdediger dan ook veel beter lijkt te liggen.
Cobbaut zijn toekomst bevindt zich dus eerder in het centrum dan op de flank, maar daar eens een helft depanneren zou toch nog moeten lukken. Tegen Standard kon zo bijvoorbeeld Derrick Luckassen – aan de overkant eveneens uit zijn comfortzone gerukt – dan een plek opschuiven, Alexis Saelemaekers als vanouds een rij lager gaan spelen en een extra offensieve pion als Francis Amuzu of Michel Vlap in de strijd worden gegooid. Organisatorisch had het allemaal misschien wat minder gestaan, maar zoals hierboven gesteld moest Anderlecht de achterstand aan de rust eigenlijk nog ombuigen in een driepunter om goed te zitten.
OUT OF THE BOX
Indien Vercauteren het toch nog wat behoudender wou aanpakken, kon hij ook Alexandru Chipciu tussen de lijnen brengen. Zó ver out of the box moest de coach dus niet denken om het gemis van de gekwetste Killian Sardella, die anders als doublure op de bank had kunnen zitten, op te vangen. Ook zij zijn van nature echter geen backs, net zomin als Edo Kayembe trouwens. De Congolese middenvelder werd door zijn coach als enige vermeld als iemand die Dewaele zijn plaats had kunnen innemen, ware het niet dat hij ook al een geel karton achter zijn naam had staan. Dat risico wou Vercauteren dus dan weer niét nemen.
Kayembe beschikt vooral in defensief opzicht wel over het juiste profiel om de rol van inverted wingback te bekleden, maar van veel creativiteit getuigt die beperkte blik toch niet. Zeker in dat systeem én gezien de achterstand had Vercauteren immers tevens voor een avontuurlijkere optie als Adrien Trebel kunnen kiezen, later wel nog goed ingevallen voor de onfortuinlijke Yari Verschaeren. Zelfs in Sambi Lokonga zien wij nog een geschikte kandidaat om het speciale takenpakket in te vullen, al is hij wel rechtsvoetig. Maar ach, dat kan van Dewaele dan ook weer gezegd worden. Hoe het ook zij: iéts kon Vercauteren zeker doen.
ALTERNATIEF AMUZU
Vermits Anderlecht toch voor de aanval moest kiezen, had er gerust ook eens geëxperimenteerd mogen worden met Amuzu op de linksachter. Een voorstel dat wij reeds eerder indienden, vooral omdat hij daar voor veel meer snelheid, diepgang en overlaps kan zorgen dan de andere alternatieven. Niet meteen waar Kompany naar op zoek is, we weten het, maar sommige van diens principes mogen nu toch echt wel stilaan overboord gegooid worden. Net als Vercauteren zijn té voorzichtige aanpak, overigens. Amuzu zou alvast niet de eerste winger zijn die met succes tot back wordt omgevormd, voorbeelden zijn er bij de vleet.
Wie weet gedijt de snelheidsduivel zelfs het best wanneer hij de hele zijlijn voor zich heeft. Door Amuzu in te brengen voor Dewaele had Vercauteren zo ook om kunnen schakelen naar een formatie met drie achterin en enkele flanken, bezet door Amuzu en Saelemaekers. Ook op langere termijn valt die formule trouwens te overwegen, met Nacer Chadli die na zijn terugkeer op een van beide kanten naadloos kan overnemen. Vermits Cobbaut en Kompany dan als linkse en centrale pion in een defensief trio zouden optreden, kan Anderlecht zo weldra een stukje veldbezetting vormen dat ook bij de Rode Duivels ooit van pas kan komen.
VERSCHILLENDE VISIES
Indien Michael Verschueren zich in januari alvast om één target minder druk wil maken, lijkt zulk een tactische ommezwaai misschien zelfs wel de enige optie. Anders mag Paars-Wit de transfermarkt al af beginnen speuren naar een échte linksachter, want zondag werd nog maar eens onderstreept wat eigenlijk al langer duidelijk is. En dat is dat Dewaele, met alle respect voor de ondankbare taak die de jongeling krijgt opgelegd, niet voldoet aan de vereisten. Zondag was het weer 72 minuten afzien, tot hij eindelijk uit zijn lijden werd verlost. Helaas was het niet Vercauteren, maar wel ref Jonathan Lardot die een einde maakte aan zijn wedstrijd. Wij weigeren echter te geloven dat die rode kaart de enige mogelijke uitkomst was en hopen dat, met zoveel verschillende visies in het Lotto Park, nóg iemand een alternatief ziet. Zo niet kan de nieuwe linksback maar best een voltreffer zijn.
