Oef. De Brugse zucht van opluchting was hoorbaar van Istanboel tot in Jan Breydel, want dankzij Krépin Diatta lijkt het Europese avontuur daar dan toch niet te zullen eindigen. Met een prachtig geplaatste streep zorgde de winger in blessuretijd immers voor de bevrijdende gelijkmaker, al pakte hij samen met Clinton Mata tijdens de viering van dat doelpunt vervolgens wel een oerdomme rode kaart. Een zoveelste flater van jewelste die Blauw-Zwart deze keer gelukkig niét cash betaalde.
De bizarre ontknoping tegen Galatasaray is voorlopig het laatste wapenfeit in een doldwaze Champions League-campagne voor Philippe Clement en zijn troepen, bol van de pieken maar helaas ook zelfgezochte dalen. Op speeldag één was er zo het bittere gelijkspel in eigen huis tegen de Turken, waarmee Club zichzelf karig beloonde en naliet dé concurrent voor plaats drie toen al op achterstand te zetten. Daarna volgde een stuntdraw in Madrid, die zonder de uitsluiting van Ruud Vormer misschien wel twee punten meer had kunnen opleveren en waar de aanvoerder zichzelf met een nodeloze scheldtirade de volgende drie duels buitenspel zette. Een daarvan was de 1-0 nederlaag in Parijs, met Mbaye Diagne dan weer als ultieme antiheld. Zijn mislukte egotrip vanaf elfmeter is de Senegalees vandaag nog steeds niet vergeven.
DANS ONTSPRONGEN
Hoewel diens landgenoot na zijn levensbelangrijke treffer dinsdagavond terecht alom geprezen werd als redder van de Blauw-Zwarte natie, had hem nu datzelfde lot beschoren kunnen zijn. Natuurlijk heeft Diatta in Brugge wel al heel wat meer krediet opgebouwd dan Diagne, hem volledig uitkotsen zoals de targetman zou de aanhang dan ook zeker niet doen. Hetzelfde geldt overigens voor Mata, eveneens een van de absolute publiekslievelingen in Jan Breydel. Mocht Galatasaray tegen negen Bruggelingen nog opnieuw haasje-over hebben gedaan, weten wij echter toch wie ditmaal de zwartepiet doorgespeeld zou krijgen.
De zwakke scheidsrechter Ivan Kruzliak gunde de thuisploeg alvast voldoende kansen. Toch altijd wrang hoe teams die een hele match tijd rekken omwille van een gunstige tussenstand, na een late ommekeer in het slot zelf mogen profiteren van wat extra minuten. Nog pijnlijker om zien was hoe Club toen zélf nog erop en erover had kunnen gaan. Of het nu tegen elf, tien of negen man was, komen moesten de Turken op dat moment sowieso doen. Met twee spelers minder was het evenwel onbegonnen werk om iets aan te vangen met die zee aan ruimte, waar uitgerekend Diatta zelf nog het meest van pas had kunnen komen.
LAMKEL ZÉ MAAL TWEE
Zoals hij achteraf aangaf, koos die er echter liever bewust voor een tweede gele kaart te pakken. Zijn gram halen op het publiek, heet dat dan, want ook volgens Mata gingen de verwijten in de heksenketel af en toe over de schreef. In een klimaat én land waarin racisme jammer genoeg ook vandaag nog steeds een heikel thema is, kunnen we ons gerust voorstellen waar de beide heren van Afrikaanse afkomst op doelen. In welk universum jezelf van het terrein laten sturen gelijkstaat aan revanche kunnen we dan weer al iets minder volgen. Zijn knappe goal was voor Diatta al meer dan genoeg om de Turken de mond te snoeren.
Toen we hem daar zagen lopen in zijn ontbloot bovenlijf, wetende wat komen zou, waanden we ons plots weer even eind augustus. Didier Lamkel Zé leek Antwerp toen langs AZ richting Europa League te schieten, maar ging vervolgens te uitbundig vieren met de fans en kreeg eveneens een tweede geel karton onder de neus geschoven. Net zoals Club dinsdag moest het stamnummer één daardoor met z'n negenen verder, al restte er toen wel nog meer dan een kwartier op de klok. Uiteindelijk verloor Antwerp dan ook met 1-4, Lamkel Zé blijft ondanks zijn recente heldendaden voor eeuwig de man die de Europese droom vergalde.
PLOEG IN DE STEEK
In Istanboel zou er al bij al nog een vijftal minuten gevoetbald worden na de rode kaarten voor Diatta en Mata – die zelfs in al zijn ontlading ook nog altijd beter zou moeten weten dan een cornervlag doormidden te trappen – en werd de numerieke minderheid zo gelukkig niet afgestraft. Moest dat wel zijn gebeurd, was het duo echter ongetwijfeld uitgeroepen tot de schlemielen van de avond. Net als Lamkel Zé had Mata zich dan nog enigszins kunnen verschuilen achter onbezonnen enthousiasme, maar dat Diatta zijn maats bewust vroegtijdig besloot te verlaten had in dat geval vast een flink pak meer gespreksstof opgeleverd.
De manier waarop de Senegalees zich op weg naar de kleedkamer langs Clement wurmde sprak sowieso al boekdelen. Het is hem vergeven, en vermits het hierboven geschetste doemscenario niet uitkwam blijft Diatta ook in onze ogen ontegensprekelijk de Man van de Match. Op een andere wijze dan Diagne tegen PSG, is hier desalniettemin misschien wel evenzeer sprake van een speler die zich boven het ploegbelang zet. De motieven zijn daarbij minder uit egoïsme ingegeven, maar het resultaat blijft wel hetzelfde. Net als in het geval van Vormer overigens, die hoe je het ook draait of keert zijn team toch ook in de steek liet.
GEEN SANCTIE
Omwille van het betere resultaat en hoger aanzien van de betrokkenen zullen Mata en Diatta hun fratsen, in tegenstelling tot die van Diagne, met de mantel der liefde bedekt worden. Of ze van een veel mindere orde waren, durven we evenwel toch in vraag stellen. Net zoals Diatta dinsdag de goal scoorde die alles in gang zette, versierde de spits in Parijs immers zelf de penalty die zijn Brugse loopbaan voor altijd zal tekenen. Zonder wat daarop volgde goed te praten of te minimaliseren, is het bovendien nog maar de vraag of Vanaken wél had gescoord en – vooral – of Blauw-Zwart dan nog een kwartier stand had gehouden.
In Istanboel brachten Diatta en Mata niet alleen op compleet onnodige wijze het broodnodige punt met het oog op Europese overwintering nog in gevaar, het tweetal is ook nog eens geschorst voor de laatste poulematch tegen Real Madrid. Volgens Clement volstaat dat als straf, een redenering die wij best kunnen volgen. Met een extra sanctie voor de twee sterkhouders is namelijk niemand gebaat, al hadden de krantenkoppen er vandaag allicht toch helemaal anders uitgezien mocht Galatasaray in de ultieme slotfase nog een winnende treffer zijn gelukt. Vraag dat maar aan Diagne of Lamkel Zé.
