Een Paars-Witte slachtpartij op Wapenstilstand

11 november. Een dag waarop men over de hele wereld massaal de verschrikkelijke wereldoorlogen herdenkt en even stil staat bij het leed dat vele soldaten geleden hebben en nog steeds lijden. Een dag van vrede ook: Wapenstilstand. “Daar doen we niet aan mee”, dachten de troepen van John van den Brom. Zondagmiddag schoot RSC Anderlecht het zootje ongeregeld van Club Brugge helemaal aan flarden. En daarvoor hoefde het niet eens zijn grote geschut boven te halen. De eerste tien minuten zag het er naar uit dat we afstevenden op een draak van een topper. Het fel gehavende Club onder leiding van interim-coach Philippe Clement besloot een dubbele verdedigingsgordel op te trekken. Resultaat: 75% balbezit voor Anderlecht dat daar weinig mee kon doen. Eigenlijk was Paars-Wit al met een 1-0-voorsprong aan de match begonnen: het feit dat de Brugse topschutter Carlos Bacca op de bank moest plaatsnemen, blijft onbegrijpelijk. Na geblunder van -u raadt het nooit- Bojan Jorgacevic kon Massimo Bruno de oververdiende 1-0 dan toch tegen de netten trappen. Bij Blauw-Zwart gingen de kopjes meteen naar beneden: dat het tussen de oren niet goed zit bij de West-Vlamingen is een understatement van jewelste. Kort na de goal van Bruno sloeg het noodlot nogmaals toe: Ivan Trickovski viel geblesseerd uit. Jesper Jørgensen volgde in de tweede helft zijn voorbeeld en besloot de Macedoniër te vergezellen in de ziekenboeg. Wie is er verantwoordelijk voor de vele geblesseerden bij Club Brugge? Is het Georges Leekens, die de verkeerde keuzes gemaakt heeft in de voorbereiding? Of is het Kristof Sas, de ‘wonderdokter’ die werd weggeplukt bij Anderlecht en de medische staf van Club moest professionaliseren. Is het kort door de bocht om aan te halen dat er sinds zijn komst nooit meer geblesseerden waren bij Club Brugge? Misschien wel, maar wij geloven nu eenmaal niet in toeval. Ook in Jordi Figueras geloven we niet meer. De Spanjaard haalde afgelopen donderdag de lachers al op zijn hand toen hij een draak van een partij speelde tegen Newcastle. Ook in de wedstrijden tegen Lokeren en Zulte Waregem had hij boter op zijn hoofd. In het Astridpark liet Figueras zich meer dan eens in de luren leggen, om nog maar te zwijgen van zijn totale onkunde in de opbouw van achteruit. Het blijft ongelofelijk dat Mannaert bijna één miljoen euro op tafel legde voor zo’n beperkte centrale verdediger. Gelukkig was er nog Dennis Praet om onze namiddag wat op te vrolijken. Achttien jaar is hij nog maar, en nu al zo excelleren in een topwedstrijd. Praet heeft het allemaal: de vista van een Spanjaard, de schotkracht van een Duitser (zijn goal was van een ongekende klasse), het tactisch vernuft van een Italiaan en het talent van een hedendaagse Rode Duivel. Dat zal ook Marc Wilmots gezien hebben: het wordt stilaan drummen voor een plaatsje op het Belgische middenveld. Ook die andere jongeling, Bruno, deed het zondag uitstekend. Van den Brom kreeg hier enkele weken de wind van voren,wel, die fout willen we nu graag rechtzetten. Het feit dat hij beide jonge knapen een kans durft te geven, verdient alle lof. De keuze om Kljestan de laatste weken opnieuw in de basis te droppen bleek een goede te zijn. Als Anderlecht op dit elan doorgaat, kennen we de toekomstige kampioen al. Al is het eigenlijk nog veel te vroeg om dergelijke uitspraken te doen. En wat moet er nu gebeuren met Club Brugge? Het wordt tijd dat men daar eens lang voor de spiegel gaat staan. Er zijn grote fouten gemaakt bij het transferbeleid, zoveel is duidelijk. Met de vele geblesseerden heeft Club wel een geldig excuus, maar hoe verklaart men de vele geblesseerden? Een grondige screening van de medische staf en de technische staf dringt zich op. Vier geblesseerden kunnen nog een toeval zijn, tien stuks zijn dat niet. Maar de grote schuldigen stonden zondag gewoon op de mat. B-ploeg of C-ploeg, het maakt niet uit. Het is onbegrijpelijk dat je je als speler van Club Brugge zijnde zo laat afslachten door de aartsrivaal. Er was geen bezieling, geen inspiratie en geen vechtlust. Als lammetjes liet Blauw-Zwart zich naar de slachtbank leiden. Bij de supporters van de Bruggelingen doet de 6-1 ongetwijfeld enorm veel pijn. Maar het gebrek aan vechtlust en trots in deze spelersgroep, dat voelt voor hen pas echt aan als een mes recht door het hart.