Het gaat momenteel niet zo goed met Frank Boeckx. De doelman van RSC Anderlecht sukkelt al een tijdje met de terug en staat nu toch al enkele weken aan de kant, terwijl een rentree nog niet meteen voor morgen is. Gelukkig kan hij troost vinden in de armen van zijn bloedmooie wederhelft Julie.
Nochtans hebben doelmannen wel eens de reputatie dat ze een beetje 'gek' zijn, maar daar maakt Julie geen punt van. Integendeel. "Ik vind het net leuk dat er bij Frank een ‘hoekske’ af is. ’t Is altijd boeiend met hem. Anderhalf jaar zijn we intussen samen. In het begin dacht ik: 'Nee, geen voetballer'. Maar Frank zei: 'Schatje, ik ben wel genen voetballer, hé. Ik ben een keeper'. 'En misschien ben ik echt nen keeper (een blijvertje)', knipoogde hij. Ik heb dat zinnetje altijd onthouden", klinkt het in Het Laatste Nieuws.
Maar ondanks de humor en het relativeringsvermogen van Boeckx, was het voor Julie toch wennen toen ze haar eerste stapjes in de voetballerij zette. "De eerste wedstrijd van Frank was in Waregem. Ideaal, dacht ik, want ik ben van daar. Ik wist niet wat er me overkwam in dat uitvak. Nooit zal ik het vergeten. Frank zat die avond dan ook nog eens op de bank. En ik snap het spelletje niet eens."
