De periode rond Pasen staat normaal gezien garant voor verrijzenissen en andere mirakels. Niet zo in play-off I, waar vooral de spectaculaire inzinkingen een opvallend gegeven zijn. Anderlecht en Club Brugge stonden dit weekend te voetballen alsof ze de titel eigenlijk niet willen. Paars-Wit stelde teleur op het veld van Standard, terwijl Club op zeer pijnlijke wijze de boot inging bij verrassing KV Kortrijk. Wil de ploeg die écht kampioen wil worden even zijn hand opsteken, alstublieft? Anderlecht werd ongenadig hard aangepakt in de vaderlandse pers voor de (wan)prestatie tegen de Rouches. De Brusselaars kunnen echter wel verzachtende omstandigheden inroepen: zo werd een goal onterecht afgekeurd voor buitenspel. Voorts is het voor niemand makkelijk op Sclessin, veel ploegen zouden op voorhand met beide handen tekenen voor een gelijkspel in de Vurige Stede. Onrustwekkender is de manier waarop de gedoodverfde titelfavoriet stond te voetballen. Van creativiteit, grinta en inspiratie was maar weinig sprake vrijdagavond. Gouden Schoen MatÃas Suárez kampt met een vervelende blessure en lijkt een schim van zichzelf te zijn. Als Suárez niet draait, draait Anderlecht niet. Een huizenhoog probleem dus. Dat de zenuwen strak gespannen staan rond het Astridpark werd eens te meer duidelijk na de wedstrijd van vrijdag. Meteen werd er een persboycot aangekondigd, alleen Milan Jovanovic was zijn eigenwijze zelf en gaf een weinigzeggend blitsinterview aan Sportweekend. Het is vreemd dat een club met zoveel ervaring in dergelijke situaties (titelkoorts) het zo moeilijk heeft om het hoofd koel te houden. De boycot wordt hen namelijk niet in dank afgenomen door de heren van de pers. Als Paars-Wit er woensdag niet in slaagt om te winnen van AA Gent mag het zich aan een lynchpartij verwachten in alle kranten en gespecialiseerde tijdschriften. Iets wat de recordkampioen kan missen als kiespijn. Bij titelconcurrent Club Brugge is de sfeer niet veel beter. Mits een zege kon Blauw-Zwart zich alleen aan de kop van het klassement hijsen, iets wat vooral van grote symbolische waarde zou zijn voor de achterban van de Bruggelingen. Club kreeg echter geen poot aan de grond in het Guldensporenstadion en werd afgeslacht door de Kerels. Vooral de lakse, ongeïnspireerde en ongeïnteresseerde indruk die Blauw-Zwart naliet was frappant. Exponent van de snertvertoning was Vadis Odjidja, die sinds zijn terugkeer uit blessure nauwelijks kon overtuigen. De middenvelder mag ‘blij’ zijn dat Niki Zimling getroffen werd door een blessure, anders was hij normaliter het kind van de rekening geweest en mocht hij donderdag tegen Standard een plaatsje innemen op de bank. Onbegrijpelijk was ook de keuze voor Michael Almebäck als linkerverdediger. De Zweed is niet de meest wendbare van het pak en zag sterretjes tegen de kwieke Chavarria. Het laat zich raden waarom Christoph Daum ervoor koos om Almebäck daar te laten starten als je Tom Högli (bank) en Jimmy De Jonghe (niet eens in de selectie) achter de hand hebt. Hiermee doen we natuurlijk de schitterende prestatie van KV Kortrijk tekort. De Kerels pakten een 4 op 6 en dat tegen de twee titelprotagonisten, een prestatie die heus wat meer aandacht verdient want niemand doet namelijk beter. Na de flauwe bekerfinale dacht iedereen dat de Kortrijkzanen nauwelijks nog punten zouden sprokkelen in de nacompetitie, maar niets blijkt minder waar. Dit alles is in grote mate de verdienste van coach Hein Vanhaezebrouck, die zijn spelers opnieuw op scherp zette en aardig laat voetballen. Waar het sprookje eindigt weet niemand, maar als Kortrijk zo blijft voetballen is Europees voetbal volgend seizoen toch niet zo’n utopie als iedereen op voorhand dacht.
